Ζανό Ντάνιας: "Στη Ελλάδα για να πετύχεις πρέπει να είσαι κάπου ενταγμένος"
Συνέντευξη: Μαίρη Κάντα
Την δεκαετία του 1980 τον γνωρίσαμε μέσα από τις παιδικές σειρές "Πατατούφ" και "Το καλάθι με τα λάθη" στη ΕΡΤ και πολύ γρήγορα έγινε ο αγαπημένος ήρωας μικρών και μεγάλων. Ο Ζανό Ντάνιας συμμετείχε επίσης στους θιάσους Ποταμίτη, Γεωργούλη, Καρέζη, Βουγιουκλάκη, Πιατά και πρωταγωνιστήσε σε οπερέτες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έχει ασχοληθεί και με την μεταγλώτισση σε ταινίες της Ντίσνευ. Αυτή τη περίοδο παίζει και σκηνοθετεί την παράσταση " Η μεγάλη του κλόουν σχολή" Στη συνέντευξη που έδωσε στο onlinepaper.gr απάντησε με ειλικρίνεια για το αν έχει νοιώσει αδικημένος στο επαγγελματικό χώρο. Ακόμα ο ίδιος δήλωσε: Ο δυσκολότερος ρόλος που έχω υποδυθεί ήταν ο "Σκρουτζ" που έκανα στη Θεσσαλονίκη."
Έχουν υπάρξει στιγμές που νοιώσατε αδικημένος στο επαγγελματικο χώρο;
Ε ναι, λιγάκι ναι.Αλλά μπορεί να φταίω και εγώ. Γιατί στη Ελλάδα πρέπει να είσαι κάπου ταγμένος, κάποια στιγμή να είσαι σε κάποιο κόμμα για να προωθηθείς από το σύστημα. Εγώ δεν ήμουν ποτέ κάπου ταγμένος. Ήμουν ανένταχτος και την πληρώνω. Δεν πειράζει. Εφόσον προσπαθώ και δουλεύω μέχρι τώρα και ζω από την δουλειά αυτή πάλι καλά. Πάντως στη Ελλάδα για να πετύχεις πρέπει να είσαι κάπου ενταγμένος.
Αν ήσασταν στο εξωτερικό πιστεύετε πως θα ήταν διαφορετικά η καριέρα σας ως ηθοποιός;
Μπορεί ναι, γιατί εκεί πέρα μετράει όντως το ταλέντο, σε βλέπουν σαν μονάδα, ότι θα κερδίσουν από σένα. Εκεί είναι έξυπνοι. Στο εξωτερικό υπάρχουν κυνηγοί ταλέντων που πηγαίνουν στα μικρά θέατρα και στα θέατρα των πανεπιστημίων, βρίσκουν νέους ηθοποιούς και λένε "αυτός είναι καλός". Τότε πηγαίνει ενας μάνατζερ δίνει ευκαιρία στον νέο ηθοποιό να πάει σε 2-3 κλαμπ να κάνει το stand up comedy, του κάνει ένα δοκιμαστικο και ανοίγει η καριέρα του. Γιατί θα έχει δέκα χρόνια ο μάνατζερ κέρδος από αυτόν, το 10-20 %, έτσι λειτουργεί το σύστημα εκεί. Εκεί δεν λειτουργούν τα πολιτικά, λειτουργεί το χρήμα. Θα βγάλει χρήμα από σένα. Γι αυτό πετυχαίνουν και πολλοί γιατί σου δίνουν ευκαιρίες.
Ποιος κατά την γνώμη σας είναι ο δυσκολότερος ρόλος που έχετε υποδυθεί;
Ο δυσκολότερος ρόλος που έχω υποδυθεί ήταν ο "Σκρουτζ" που έκανα στη Θεσσαλονίκη σε ένα ωραίο μιούζικαλ με δώδεκα ηθοποιούς στο "Κολοσαίο". Γατί έκανα ένα ηλικιωμένο, πιο μεγάλο από την ηλικία μου, κακού τσιγγούνη, χωρίς να είναι κωμικός ρόλος ιδιαίτερα.Αυτός μάλλον ήταν ο πιο δύσκολος ρόλος.
Έχετε συνεργαστεί με πολλούς και αξιόλογους ηθοποιούς όλα αυτά τα χρόνια. Θυμάστε μία συμβουλή που σας είχαν δώσει;
Την αγάπη για το θέατρο και το σεβασμό στο θεατή. Μπορεί εμείς να δουλεύουμε με πυρετό ή να έχει πεθάνει κάποιος γνωστός μας και να πρέπει να δουλέψουμε στη σκηνή, να είμαστε πάντα για το κοινό μας έτοιμοι.Δηλαδή σεβασμό στο κοινό, σ΄αυτό οι παλιοί έδιναν πάντα προτεραιότητα.
Στο παρελθόν έχετε παρουσιάσει στη τηλεόραση παιδικές εκπομπές και έχετε συμμετάσχει σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Σήμερα παρακολουθείτε τηλεόραση; Ποια είναι η γνώμη σας γι΄αυτή;
Παρακολουθώ. Ε, η ελληνική τηλεόραση λοιπόν. Δεν δίνουν τίποτα ιδιαίτερα για τον πολιτισμό. Προσπαθούν να σε έχουν εκεί, να σε τρελαίνουν με τις ειδήσεις, με τα οικονομικά, να έχουν τον κόσμο να μη προσπαθεί να κάνει κάτι καλύτερο. Τα τούρκικα σίριαλ είναι φτηνά, τους βολεύουν γιατί δεν πληρώνουν μεγάλα ποσά. Αν ήμουν υπουργός Πολιτισμού θα τα άφηνα με την αιτιολογία ότι πρέπει να υπάρχουν και αυτά τα σίριαλ αλλά να μεταγλωτίζονται στα ελληνικά. Να ακούει ο Έλληνας την γλώσσα του και όχι την τούρκικη και να δουλεύουν και οι ηθοποιοί που τώρα είναι άνεργοι οι περισσότεροι. Αν μεταγλώτιζαν τα τούρκικα θα είχαν και δουλειά οι ηθοποιοί.
Στο θέατρο έχετε παίξει σε οπερέτες μουσικοχορευτικά σόου, έχετε κάνει stand up comedy κ.α. Ξεχωρίζετε κάποια θεατρική σας παράσταση και αν ναι, γιατί;
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που είχα κάνει με τον Πιατά. Έκανα τον Χίτλερ στον "Μικρό Ήρωα", στο Φεστιβάλ Λυκαβηττού. Μου άρεσαν πολύ και οι ρόλοι που έκανα στη οπερέτα στο "Ακροπόλ" που ήταν υπερπαραγωγές, με ορχήστρες με χορευτές, πρωταγωνιστής εγώ, καλό μισθό, να μου έχουν μακιγιέρ, αμπιγιέρ να με ντύνει. Ένοιωθες ωραία εκεί στη Λυρική Σκηνή στη οπερέτα. Μάλλον ήταν από τις καλύτερες στιγμές μου στο "Ακροπόλ".
Φέτος, παίζετε και σκηνοθετείτε το θεατρικό έργο "Η μεγάλη του κλόουν σχολή". Θα μας μιλήσετε λίγο γι΄αυτό;
Ναι, είχα καιρό να κάνω παιδικό θέατρο, ξαναγύρισα λίγο στα παλιά μου λημέρια και έκανα ένα έργο λίγο οικονομικό, καθώς κάνω δικές μου παραγωγές τώρα και όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις ηθοποιούς να πληρώνεις. Σκέφτηκα να κάνω ένα σόλο νούμερο που να παίζουν τα παιδιά μαζί μου. Πραγματικά το πέτυχα. Σήκωνα τα παιδιά στη σκηνή επάνω, με την καθοδήγησή μου τους έδειχνα διάφορα κόλπα και γινόντουσαν υποτίθεται κλόουν και αυτά για να σώσουμε τον κόσμο, να τον κάνουμε να γελάει. Η υπόθεση του έργου είναι πως το τσίρκο της Καλαμπουριάς έχει κλείσει γιατί ο κόσμος δεν έχει δουλειά, βάζω και τα σημερινά θέματα μέσα,και η μάγισσα η Μερκελούχτεν δεν θέλει ο κόσμος να γελάει. Τα παιδιά προσπαθούν να κάνουν το κόσμο να γελάσει. Έρχονται σε μένα και τους διδάσκω. Και έτσι γεννήθηκε το έργο.
Θα συνεχιστεί η θεατρική παράσταση τώρα το καλοκαίρι;
Ναι, θα το κάνω και περιοδεία. Και όποιος δήμος θέλει και κοινότητα μπορεί να με καλέσει να πάω να το παίξω. Παίρνω την βαλίτσα μου, την μουσική μου και έρχομαι και παίζω όπου θέλεις, σε οποιοδήποτε χωριό της Ελλάδος και νησί.Θα είναι χαρά μου να δώσω χαρά στα παιδιά και στο κόσμο.
Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που έχετε ακούσει για την παράσταση;
Οι γονείς λένε ότι άρεσε πολύ στα παιδιά μας. Εμένα δεν με ενδιαφέρει να αρέσει πολύ στους γονείς. Με ενδιαφέρει να αρέσει στα παιδιά γιατί δουλεύουμε για τα παιδιά και όπως λέει και το τραγούδι μου στο τέλος "ο κόσμος ανήκει στα παιδιά". Γιατί εμείς θα φύγουμε, τα παιδιά αυτά θα μεγαλώσουν και θα είναι το μέλλον του κόσμου.
Αν σας γινόταν πρόταση να συμμετάσχετε σε κάποιο από τα φετινά τηλεοπτικά σόου (J2US, Your Face Sounds Familiar, Dancing with stars) θα δεχόσασταν;
Ναι, θα μου άρεσε να παίξω στο "Your Face Sounds Familiar" γιατί κάνω και εγώ πολλές μεταμφιέσεις. Μπορείς να με δεις ντυμένο με διάφορες φάτσες. Να με δεις Σωτηρία Μπέλλου, Νότη Σφακιανάκη, Νανά Μούσχουρη, Ντέμη Ρούσσο, Παβαρότι. Αυτά τα έκανα σε ένα κρουαζιερόπλοιο όταν δούλευα για τουρίστες. Τα έκανα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Σε δύο τραγούδια άλλαζα από Ντέμης Ρούσσος γινόμουνα Νανά Μούσχουρη. Αυτό σημαίνει πολύ μαγκιά και μαεστρία να μεταμφιεστείς σε δύο τραγούδια μόνος σου και όχι να έχεις ένα επιτελείο να σου φτιάχνει περούκες, να σου φτιάχνει μαλλιά, να σου κάνουν πρόσθετα στη μύτη.
Πώς εισπράττετε την αναγνώριση από τον κόσμο;
Μου λένε καλά λόγια. Λες "κάτι έχω κάνει στη ζωή μου, χαίρεσαι". Τουλάχιστον δεν είμαι πολιτικός για να κλέβω το κόσμο και να με μισούν. Βγαίννω στο κόσμο με καθαρό μέτωπο, βλέπω μου χαμογελάνε και χαίρομαι που δεν έχω κάνει κάτι κακό στη ζωή μου.Μόνο χαρά έχω δώσει στο κόσμο, τίποτα άλλο και γέλιο. Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Υπήρξε ποτέ κάποια εκδήλωση θαυμασμού που σας εντύπωσε;
Ε ναι. Εμένα με τσαντίζει πολύ αν με φωνάζουν "κύριε Ζανό". Δεν μου αρέσει να με λένε πολύ "κύριο". Να με λένε "Ζανό" μου αρέσει. Και μου έκανε εντύπωση ο διευθυντής της Λυρικής σκηνής που είπε: "Είναι τιμή μας και χαρά μας κύρε Ζανό Ντάνια να σας έχουμε κοντά μας". Εντυπωσιάστηκα που διευθυντής της Λυρικής σκηνής μου μίλησε έτσι, δεν το περίμενα....
Για ποιο λόγο δεν θα δεχόσασταν να παίξετε κάποιο ρόλο;
Δεν μου έχει τύχει μέχρι τώρα ευτυχώς, δεν ξέρω. Το να έβγαινα γυμνός ίσως, δεν ξέρω αν θα δεχόμουνα να το κάνω εγώ. Αυτό. Κάτι τέτοιο. Αν σε προσβάλλει σαν χαρακτήρα πιστεύω.
Σήμερα, με την ανεργία στα ύψη, μπορεί να επιβιώσει το επάγγελμα του ηθοποιού; Τι πιστεύετε;
Όχι, δεν επιβιώνουμε. Δύσκολα. Παλιά όταν δούλευες στο Εθνικό Θέατρο ήσουν για πολλά χρόνια στο Εθνικό, έπαιρνες ένα μισθό, δώδεκα μήνες το χρόνο πληρωνόσουν, έκανες μία σύμβαση 6 χρόνια, έπαιζες σε δύο έργα όλη την σεζόν, πασάς. Τώρα υπογράφεις σε μία σύμβαση για δύο μήνες μόνο δουλειά. Οι μισθοί έχουν πέσει πάρα πολύ. Στα ελεύθερα θέατρα οι μισθοί πάλι από 1000 ευρώ πάνε και 500-600 ευρώ για τους ηθοποιούς. Τα μικρά (θέατρα) είναι με ποσοστά, δηλαδή μπορεί να δουλεύεις με 2 ευρώ την παράσταση, όπως μου έχει τύχει και εμένα. Και στην τηλεόραση που παίζουν οι ηθοποιοί πάλι έχουν χαμηλούς μισθούς και αργούν να πληρωθούν. Κερδίζεις την εκτίμηση του κόσμου, γίνεσαι αναγνωρίσιμος στο κόσμο και μέσα σου λες "ε και τι έγινε;"
Τι θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να γίνει ηθοποιός;
Ακολούθα τα όνειρα σου θα του πω αλλά κράτα και μία πισινή, κάνε και ένα άλλο επάγγελμα αν θες. Πρέπει να έχεις και ένα επάγγελμα στο χέρι σου σταθερό, να έχεις σπουδάσει και κάτι άλλο και κάνε και το θέατρό σου. Δεν μπορώ να του πω: μη το κάνεις γιατί δεν έχει λεφτά γιατί δεν το κάνεις μόνο για τα λεφτά, το κάνεις γιατί αγαπάς κάτι.
Τέλος, αν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν τρεις ευχές σας, τι θα ευχόσασταν;
Τρεις ευχές μου; Μάλιστα. Να ήταν η Ελλάδα Σουηδία πολιτικά, να μη πάθαινε ο κόσμος αρρώστιες και να ήταν όλος ο λαός ευτυχισμένος και πλούσιος. Ουτοπία, αλλά εντάξει.