Κωνσταντίνος Μενούνος: "Ο χορός για μένα είναι φυγή από την σκληρή πραγματικότητα"
Συνέντευξη: Μαίρη Κάντα
Ο Κωνσταντίνος Μενούνος, χορευτής και καθηγητής χορού , στη συνέντευξη που έδωσε, αναφέρθηκε στους αγαπημένους του χορούς καθώς και στα πρότυπα που έχει.
Οι φίλοι του ήταν από την πρώτη στιγμή το στήριγμα του και ο ίδιος δήλωσε: «θα ήθελα να τους πω ότι τους αγαπώ και τους ευχαριστώ από καρδιάς για την βοήθεια και την στήριξη τους». Επίσης, θα ήθελε κάποια στιγμή να μπορέσει να παρακολουθήσει από κοντά τις χορευτικές παραστάσεις στο Broadway στη Νέα Υόρκη, όπως ο ίδιος είπε.
Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Μενούνος; Μιλήστε μας λίγο για εσάς.
Είμαι γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, με καταγωγή από τον Άκοβο Αρκαδίας. Εκτός από το χορό, λατρεύω τη θάλασσα και το κολύμπι. Μου αρέσουν τα ήσυχα καφέ και τα μικρά ταβερνάκια κοντά στη θάλασσα. Επίσης οι φιλικές και οι οικογενειακές συγκεντρώσεις στο δικό μου ή σε φιλικά και συγγενικά σπίτια. Γενικά είμαι ένας χαμηλών τόνων και ήρεμος άνθρωπος.
Σπουδάσατε Οικονομικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Πότε μπήκε ο χορός στη ζωή σας;
Ναι σπούδασα στο ΤΕΙ Πειραιά. Ο χορός, ως πιο εντατική ενασχόληση με καθημερινές πρόβες μπήκε στη ζωή μου αμέσως μετά τις σπουδές μου. Για το χορό είχα μεγάλη αγάπη από παιδί και χόρευα από μικρός ερασιτεχνικά χωρίς να μπορούσα να φανταστώ ότι κάποια στιγμή θα το έκανα και επαγγελματικά.
Υπήρξαν αντιδράσεις από το οικογενειακό ή το φιλικό σας περιβάλλον, όταν αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το χορό επαγγελματικά;
Σοβαρές αντιδράσεις δεν θα έλεγα ότι υπήρξαν. Ίσως λίγο στη αρχή, από τους γονείς μου, δεδομένου ότι η προπόνηση και οι πρόβες θα κατανάλωναν πολύ χρόνο από την ζωή μου και θα κουραζόμουν. Επίσης, υπήρξε μία μικρή αντίδραση από μέρους τους, για το είδος του χορού που θα μάθαινα (λάτιν και ευρωπαϊκούς δηλαδή). Κατά την γνώμη των γονιών μου, θα έπρεπε να ασχοληθώ μόνο με παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς, λόγω καταγωγής. Οι αντιρρήσεις τους φυσικά ξεπεράστηκαν πολύ γρήγορα, όταν εξήγησα στη οικογένεια μου, ότι για να ασχοληθείς επαγγελματικά με το χορό, πρέπει να γνωρίζεις πολλά είδη χορού.
Έχετε διακριθεί σε διεθνείς και εγχώριους διαγωνισμούς χορού. Ποια στιγμή στη χορευτική σας καριέρα θυμάστε εντονότερα και γιατί;
Θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη μου συμμετοχή και διάκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χορού «Ακρόπολις» πριν από χρόνια. Θυμάμαι το τρακ, την αγωνία και τους 40 βαθμούς Κελσίου που είχε εκείνη την ημέρα και την ντάμα μου φυσικά την Βαρβάρα. Και στο αποκορύφωμα, την έκπληξη και τα συναισθήματα χαράς, όταν άκουσα από το μεγάφωνο, να ανακοινώνεται η πρωτιά μας, στη κατηγορία που διαγωνιστήκαμε.
Εκτός από χορευτής, είστε και καθηγητής χορού. Τι χορούς διδάσκετε;
Είμαι κάτοχος διπλώματος και καθηγητής σε λάτιν και Ballroom χορούς. Επίσης σε ελληνικούς παραδοσιακούς και λαϊκούς χορούς. Εννοείται όμως ότι γνωρίζω και τις βασικές αρχές από όλους τους υπόλοιπους χορούς και ας μη έχω πάρει ακόμα τα διπλώματα που θα το πιστοποιούν επίσημα. Κάθε καθηγητής πρέπει να έχει γνώσεις όλων των χορών, ασχέτως διπλωμάτων που κατέχει. Σίγουρα θα του χρειαστεί κάποια στιγμή να διδάξει και κάτι πέρα από αυτό που είναι εξειδικευμένος.
Τι είναι για εσάς ο χορός;
Ο χορός για μένα είναι έκφραση συναισθημάτων, καλλιτεχνική δημιουργία και λίγο φυγή από την σκληρή πραγματικότητα.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας χορός και γιατί;
Όλοι οι χοροί έχουν την γοητεία τους. Οι δικοί μου αγαπημένοι όμως είναι η ρούμπα, γιατί είναι πολύ ερωτικός χορός, το βαλς γιατί έχει μία γαλήνια ρομαντική διάθεση και το αργεντίνικο ταγκό γιατί εκπέμπει συναισθήματα έντονου πάθους.
Έχετε πρότυπα στο χορό;
Πρότυπα σαφώς είχα και έχω όλους τους καθηγητές και τους χοροδιδασκάλους που με έχουν διδάξει και εξακολουθούν να με διδάσκουν όλα αυτά τα χρόνια. Από εκεί και πέρα, εάν πρέπει να πω για κάποια πολύ διάσημα αστέρια του χορού θα πω ότι θαυμάζω τον Χοακίμ Κορτέζ και το Μιχαήλ Μπαρισνικοφ.
Τι είναι αυτό που χρειάζεται κάποιος για να γίνει καλός χορευτής;
Πρώτο και κυριότερο είναι η αγάπη και το μεράκι για το χορό. Επίσης, πρέπει να έχει την αίσθηση του ρυθμού, να νοιώσει την μουσική να κυλάει μέσα του και όλο αυτό να μπορεί να το βγάλει σε χορογραφία έτσι ώστε να κατευθύνει και την ντάμα του σωστά. Να έχει επιμονή, υπομονή γιατί το τέλειο αποτέλεσμα δεν είναι εύκολη δουλειά για να βγει. Απαιτεί αυστηρή πειθαρχία, ατέλειωτες πρόβες, επαναλήψεις και πολύ κούραση.
Μπορούν όλοι να μάθουν χορό; Τι πιστεύετε;
Ναι, πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να μάθει χορό, ανεξάρτητα από το φύλο ή την ηλικία του. Φυσικά δεν μπορούν όλοι να γίνουν επαγγελματίες χορευτές, αλλά σαφώς πιστεύω ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να αφιερώσει κάποιες ώρες για να μάθει να χορεύει τους χορούς που αγαπάει.
Από ποια ηλικία μπορεί κάποιος να ξεκινήσει το χορό;
Εξαρτάται. Ο χορευτής του Κλασικού Μπαλέτου για παράδειγμα, θα πρέπει από πολύ μικρή ηλικία (4-5 ετών) να ξεκινήσει μουσικοκινητική, έτσι ώστε να αποκτήσει το σώμα του την ελαστικότητα που χρειάζεται και να μπορέσει στη συνέχεια να προχωρήσει στη εκμάθηση των βημάτων. Για τους υπόλοιπους χορούς όμως (λάτιν, ευρωπαϊκούς, ελληνικούς) μπορεί να ξεκινήσει σε όποια ηλικία θέλει, αρκεί να τον βοηθά το σώμα του και να το λέει η ψυχή του.
Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να χορεύετε;
Θα σταματούσα μόνο όταν θα άρχιζε να με προδίδει το σώμα μου, δηλαδή σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία, αλλά και πάλι θα αφιερωνόμουν στην διδαχή του χορού. Δεν νομίζω δηλαδή να σταματήσω να έχω ποτέ σχέσεις με το χορό, είτε ως χορευτής είτε μόνο ως καθηγητής.
Σε πόσο καιρό μπορεί κάποιος με προπόνηση να συμμετάσχει σε ένα διαγωνισμό χορού;
Ένας μαθητής που θα αποφασίσει να λάβει μέρος σε οποιονδήποτε διαγωνισμό, σίγουρα θα πρέπει να πατάει αρκετά καλά και γερά στα πόδια του, και κυριολεκτικά και μεταφορικά, και θα πρέπει να βρίσκεται σε ένα αρκετά καλό χορευτικό επίπεδο. Αν σκεφτεί κανείς ότι στον διαγωνισμό θα βρίσκεται ανάμεσα και σε άλλους εξίσου καλούς αν όχι και καλύτερους χορευτές, σίγουρα θα πρέπει να είναι πολύ ικανός και τρομερά πειθαρχημένος. Ο ιδανικός για μένα χρόνος προετοιμασίας είναι από 2 έως 2,5 ώρες την ημέρα, 5 φορές την εβδομάδα.
Υπάρχουν χοροί που είναι πιο δύσκολοι για να τους μάθει κάποιος; Και αν ναι, ποιος πιστεύετε πως είναι ο πιο δύσκολος χορός και γιατί;
Όχι, τίποτα δεν θεωρώ ότι είναι δύσκολο η ακατόρθωτο, φτάνει να το θέλεις πραγματικά να το μάθεις. Όλοι οι χοροί έχουν τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες τους, αλλά για να αναφερθώ συγκεκριμένα οι δύσκολοι τεχνικά χοροί είναι η σάμπα (για τους λάτιν χορούς) και το βάλς (για τους ballroom χορούς).
Θα φεύγατε από την Ελλάδα για να κάνετε καριέρα στο εξωτερικό;
Η αλήθεια είναι ότι αγαπάω πολύ την πατρίδα μου. Υπάρχουν συγγενείς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που πολλές φορές με έχουν παροτρύνει να πάω κοντά τους και με τη βοήθεια τους να εργαστώ εκεί. Κάποιες στιγμές, το σκέφτηκα πολύ σοβαρά να το κάνω, όχι για να κάνω καριέρα, αλλά γιατί σίγουρα οι συνθήκες και οι επαγγελματικές ευκαιρίες στο συγκεκριμένο είδος χορού είναι περισσότερες εκεί. Μια τέτοια απόφαση όμως είναι αρκετά δύσκολη.
Αν με ένα μαγικό ραβδί, μπορούσατε να κάνετε τρεις ευχές, τι θα ευχόσασταν;
Η πρώτη ευχή είναι υγεία για μένα και για τους δικούς μου ανθρώπους. Η δεύτερη ευχή μου είναι να μπορώ για πολλά χρόνια ακόμη να δουλεύω και να προσφέρω καλλιτεχνικά στο χώρο μου. Και η τελευταία ευχή μου είναι να καλυτερεύσουν επιτέλους οι συνθήκες ζωής στην Ελλάδα και να ξαναγυρίσει το χαμόγελο και η αισιοδοξία πίσω στην χώρα που γεννήθηκαν.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που δακρύσατε για κάτι και γιατί;
Δύσκολα δακρύζω. Βέβαια δεν έχει συμβεί ακόμη στη ζωή μου κάτι τρομερά τραγικό. Είμαι τρομερά ρεαλιστής και αντιμετωπίζω τα διάφορα θέματα της ζωής, όπως έρχονται. Αλλά θλίβομαι όμως τρομερά και νοιώθω άσχημα με την ελληνική πραγματικότητα όπως μας την έχουν διαμορφώσει κάποιοι, χωρίς τη θέληση μας τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά όμως είμαι σίγουρος, ότι οι Έλληνες θα αντιδράσουν, έστω κ αργά.
Τι σας εκνευρίζει;
Σπάνια εκνευρίζομαι. Σίγουρα όμως, με «χαλάει» η αγνωμοσύνη, η αχαριστία και η αγένεια, όταν τη συναντώ σε ανθρώπους. Και φυσικά απομακρύνομαι εντελώς από τέτοιου είδους άτομα.
Τέλος, τι πρέπει να έχει κάποιος για να κερδίσει την συμπάθεια σας;
Ευθύτητα, ειλικρίνεια, θετική σκέψη και χαμόγελο .