Μία μικρή πεταλούδα
Γράφει: Μαίρη Κάντα
Μία φορά και ένα καιρό σε ένα δάσος μακρινό ζούσε μια πολύ μικρή πεταλούδα.. Ήταν τόση δα μικρή που οι άλλες πεταλούδες συνεχώς την κορόιδευαν... Μα δεν ήταν μόνο το μέγεθος που έκανε να ξεχωρίζει τη μικρή μας πεταλούδα από τις άλλες... Ήταν και κάτι άλλο... Η μικρούλα πεταλουδίτσα, εξαιτίας το μέγεθος της δεν μπορούσε να πετάξει πολύ καλά όπως και οι φίλες της.... Έτσι σπάνια έπαιζε μαζί τους. Πολλές φόρες έκλαιγε γιατί δεν άντεχε την μοναξιά. Πόση ανάγκη είχε να αποκτήσει ένα φίλο..!! Τότε δεν ήξερε πως οι πραγματικοί φίλοι της ήταν τα όνειρα της.. Το έμαθε όμως αργότερα..
Μία μέρα όταν πια σταμάτησε να κλαίει, ανακάλυψε κάτι καινούριο, έγινε κάτι πρωτόγνωρο γι αυτή.. Εκεί που καθόταν δίπλα στη άκρη του ποταμού άρχισε να κάνει όνειρα, πολλά όνειρα.... Οι άλλες πεταλούδες την έκαναν χάζι, όμως δεν την πείραξε καθόλου γιατί όπως είπα εκείνη την στιγμή ονειρευόταν..
Ώσπου κάποια στιγμή έκανε ένα πολύ πολύ τρελό όνειρο... Ονειρεύτηκε ότι είχε φύγει από το δάσος και πως είχε πάει στη πόλη των ανθρώπων... Εκεί λέει έμαθε πάρα πολλά για την ζωή των ανθρώπων και πως ήταν ευτυχισμένη πραγματικά ευτυχισμένη..... Όταν πια άνοιξε τα μάτια, ένα τεράστιο χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στο προσωπάκι της ( θαρρώ πως δεν έχω ξαναδεί πιο μεγάλο χαμόγελο)..Αυτό το τρελό όνειρο στριφογύριζε στο μυαλουδάκι της για πολύ καιρό, για μέρες, για μήνες...
Κάποια μέρα λοιπόν πήρε την απόφαση να πει στη οικογένεια της ότι θέλει να πάει να μείνει στο μέρος των ανθρώπων. Μα πως θα μπορούσε να το πει αυτό; Έτρεμε από φόβο... Όμως έπρεπε να τολμήσει... Έπρεπε.. Ήθελε τόσο πολύ να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα....Όταν λοιπόν επέστρεψαν σπίτι οι γονείς της, η κ.πεταλούδα και ο κ.πεταλούδος η μικρούλα πήρε μεμιάς φόρα και αποκάλυψε το μεγάλο της όνειρο....Η αρχή μόλις είχε γίνει... Μόλις ολοκλήρωσε τις σκέψεις της η μικρή πεταλούδα, ο κ. Πεταλούδος λιποθύμησε ενώ η κ πεταλούδα κουνούσε ανήσυχα το κεφάλι της φωνάζοντας « Πάει το παιδί μου δεν είναι καλά»
Αλλά η μικρή πεταλούδα ήταν τόσο χαρούμενη που δεν άκουγε πια κανέναν... Πήγε σιγά- σιγά στο δωμάτιο της μάζεψε τα πράγματα της και ξεκίνησε το ταξίδι για τη πραγματοποίηση του ονείρου της... Μα τι βλέπω; Η μικρή πεταλούδα αρχίζει και μεγαλώνει και μεγαλώνει....... Και πετάει πετάει... Μα πετάει υπέροχα... Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη πεταλούδα...
Όχι, όχι αγαπητοί μου αναγνώστες μη ανησυχείτε καθόλου... Δεν αποφάσισα έτσι ξαφνικά να αρχίσω στη στήλη μου να γράφω παραμύθια.. Αυτό έγινε μόνο μία φορά.. Για σκεφτείτε όμως λίγο.... Σε ποιόν μοιάζει αυτή η πεταλούδα; Σε ποιόν από εμάς; Δεν θέλω να σας κουράσω πολύ γι αυτό θα μπω κατευθείαν στο θέμα... Ξεκίνησα σήμερα τόσο περίεργα γιατί ήθελα να δείξω πως μέσα μας όλοι κρύβουμε μία μικρή πεταλούδα, όλοι κρύβουμε μέσα μας όνειρα άλλα τρελά, άλλα πραγματοποιήσιμα άλλα όχι. Το θέμα όμως είναι πόσοι από εμάς έχουμε το θάρρος, την τόλμη, την δύναμη να «ξεθάψουμε» αυτά τα όνειρα και να τα ακολουθήσουμε , να προσπαθήσουμε να τα υλοποιήσουμε..
Το θέμα είναι πως θα το καταφέρουμε αυτό... Σε μία κοινωνία πλαστή μίζερη, σε μια κοινωνία που πια έχει χρωματιστεί με μαύρο, σε μία κοινωνία που το μόνο που επικρατεί είναι το χρήμα, η διαφθορά, πως θα μπορέσουμε να φέρουμε στη ζωή μας την μαγεία; Την μαγεία που χρειάζεται για την εκπλήρωση των ονείρων μας; Πως θα μπορέσει κάποιος να κάνει όλα όσα πραγματικά έχει ονειρευτεί όταν κάποιοι δειλοί, κάποιοι που δεν τολμούν να κάνουν όνειρα θέλουν να καταστρέψουν κι αυτά των γύρω τους; Πολλές είναι οι ερωτήσεις αλλά υπάρχουν απαντήσεις. Υπάρχουν;
Όλοι κρύβουμε μέσα μας μία μικρή «πεταλούδα», όλοι έχουμε και μία άλλη πλευρά του εαυτού μας, ίσως απλά να βρίσκεται βαθιά κρυμμένη. Υπάρχει σε όλους αυτό το κομμάτι του εαυτού μας που μας κάνει να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε, ακόμα και να ζούμε την «μαγεία», το «παραμύθι».
Στο δικό μας χέρι, είναι αν θα αφήσουμε την δική μας μικρή «πεταλούδα» να πετάξει μακριά, να κάνει το δικό της ταξίδι, να πάει σε μέρη μαγικά... Στο δικό μας χέρι είναι αν θα αφήσουμε τον εαυτό μας να ονειρευτεί.. Να ονειρευτεί ελεύθερα... Το ξέρω, γνωρίζω πολύ καλά πόσο πολύ δύσκολο είναι να αποφασίσεις να ακολουθήσεις το δρόμο του ονείρου... Γνωρίζω πολύ καλά πόσα πολλά εμπόδια μπορείς να συναντήσεις σαν αποφασίσεις να κάνεις αυτό το «ταξίδι», πόσες πολλές κακοτυχίες, αλλά δεν αξίζει; Δεν αξίζει να προσπαθήσεις να βρεις την ευτυχία στη ζωή σου μέσα από την εκπλήρωση των ονείρων σου; Δεν αξίζει να ζήσεις μία ζωή που θα έχεις επιλέξει εσύ και όχι μία ζωή που άλλοι έχουν διαλέξει για σένα;
Έτσι λοιπόν οι απαντήσεις βρίσκονται στο καθένα από εμάς ξεχωριστά. Είναι δική μας καθαρά επιλογή αν αντισταθούμε απέναντι σε καθετί άσχημο επικρατεί και παλέψουμε να βρούμε, να ανακαλύψουμε την ομορφιά της ζωής. Άλλωστε, ας μη ξεχνάμε πως εάν κάτι το θέλουμε πάρα πολύ, όλο το συμπάν συνωμοτεί για να το αποκτήσουμε... Αξίζει λοιπόν η προσπάθεια... Αξίζει, να «πετάξουμε ψηλά και μακριά, όσο μακριά και αν χρειαστεί» για τα όνειρα μας , για την ίδια μας την ζωή..... Αξίζει, αλήθεια, πιστέψτε με...
Κάπου εδώ αυτό το κείμενο έφτασε στο τέλος του. Εύχομαι το συγκεκριμένο κείμενο να έγινε το «έναυσμα» για μία νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα. Για νέα όνειρα.... Ίσως με λίγο παραπάνω χρυσόσκονη και περισσότερη μαγεία, καταφέρουμε να βρούμε την πραγματική ευτυ
Αν αναρωτιέστε τι απέγινε η μικρή πεταλούδα....Κανείς δεν ξέρει μετά από την φυγή της από το σπίτι. Μόνο κάποιες φήμες υπάρχουν. Κάποιοι λένε πως όταν έφτασε στην χώρα των ανθρώπων συνάντησε ένα μικρό αγοράκι και έγιναν πάρα πολύ καλοί φίλοι.Έπαιζαν, χόρευαν και τραγουδούσαν μαζί από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μαζί ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο μέχρι τα βαθειά γηρατειά τους.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως η μικρή πεταλούδα ενώ τριγύριζε από εδώ και από εκεί στη χώρα των ανθρώπων, βρέθηκε εγκλωβισμένη σε μία παγίδα όπου είχαν στήσει κάποιοι και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της φυλακισμένη σε ένα μικρό κλουβί. Υπάρχουν και κάποιοι, ελάχιστοι που πιστεύουν πως η πεταλούδα αφού πήγε στη χώρα των ανθρώπων και γνώρισε διάφορα μέρη, στη συνέχεια επέστρεψε πίσω στο μακρινό δάσος από όπου ξεκίνησε. Όλοι όμως συγκλίνουν σε ένα κοινό σημείο: Η μικρή πεταλούδα έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της πάρα πολύ ευτυχισμένη.....