Ο ρόλος της πεθεράς μέσα στο ζευγάρι
Γράφει: Έλενα Καρύδη
Υπάρχουν κάποιες γυναίκες/μητέρες που έχουν τα παιδιά τους, ανεξαρτήτου φύλου, ιδιόκτητα.Από τη στιγμή που γεννιούνται μέχρι και μετά το γάμο τους. Δυστυχώς.Αν και θα έπρεπε να τονίσω ότι, το να φτάνουν αυτά τα παιδιά ως το γάμο, είναι σχεδόν θαύμα. Δεν θέλω να κατηγορήσω καμία υπερπροστατευτική μητέρα. Καμία. Θέλω όμως να προσπαθήσω λίγο να δούμε την πλευρά του ζευγαριού κ ιδίως του ανθρώπου αυτού που η μητέρα αυτή είναι πεθερά του/της.
Να διευκρινίσω λοιπόν ότι το μόνο τρίτο άτομο που χωράει σε έναν γάμο, είναι το παιδί του ζευγαριού. Υπάρχει λοιπόν η μητέρα εκείνου του άντρα που πάσχει από σύμπλεγμα οιδιπόδειο. Από την στιγμή που έχει γεννήσει τον γιο της έχει ξεχάσει ακόμη και τον σύντροφό της ή αλλιώς πατέρα του γιού της.
Είναι τρομερά ανασφαλής στο να μη χάσει το παιδί της, εκείνο το μονάκριβο που το μεγάλωσε ¨μόνη¨ της και φρόντισε να του παρέχει τα πάντα. Και ιδίως την πανταχού παρουσία της. Ο ρόλος της συνήθως είναι επικριτικός ιδίως σε ότι αφορά το γυναικείο φύλο. Καμία γυναίκα δεν είναι αντάξια για το παιδί της. Καμία. Ακόμη και η γυναίκα εκείνη που μπορεί να της μοιάζει.
Είναι τόσο ¨ερωτευμένη¨ με το γιο της που απειλείται από οποιοδήποτε άλλο θηλυκό.
Φροντίζει λοιπόν να είναι ¨μέσα¨ σε όλα και κυρίως αντίθετη προς τη νύφη της προβάλλοντας καθετί αρνητικά.
Η μητέρα μιας γυναίκας και άρα πεθερά του άντρα συναντάται πιο σπάνια να είναι στη μέση του γάμου.
Συνήθως αυτή η γυναίκα μπορεί να έχει δώσει τα πάντα στην κόρη της εξίσου και ιδίως μια ¨μύτη¨ τόσο ψηλά που κινδυνεύει να σκοντάψει.
Άρα και εδώ έχουμε να κάνουμε με την αναξιότητα οποιουδήποτε άντρα να έχει την κόρη της ως σύζυγο.
Καλά και συνηθισμένα αυτά τα ¨προφίλ¨ ως εδώ.
Το βασικό σε έναν γάμο είναι αν υπάρχει η δυνατότητα, το ζευγάρι να διαμένει μακριά από τους μεν και από τους δε. Μακριά από γονείς.
Αν όμως αυτό είναι αναπόφευκτο τότε ο καθένας πρέπει να αναλάβει τον δικό του γονιό.
Εάν δεν πάρει θέση η κόρη ή ο γιος ενάντια στην τάση της μητέρας της/του να ανακατεύεται τότε σίγουρα έχει δοθεί το δικαίωμα σε αυτή την πεθερά να έχει γνώμη για όλα.
Η νύφη ή ο γαμπρός της πάνω από όλα πρέπει να δείξει σεβασμό, όσο αυτό είναι εφικτό, προς το πρόσωπό της, διότι μην ξεχνάμε ότι πάνω από όλα είναι μια μητέρα, θα μπορούσε η δικιά μας και έπειτα έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο κυρίως ανασφαλή.
Είναι κρίμα να μην μπορεί ένα ζευγάρι να ζήσει το συζυγικό βίο εξαιτίας μιας μητέρας.
Έχω ακούσει πολλά τραγικά διαζύγια για αυτόν τον λόγο.
Όλοι μας πρέπει κάποια στιγμή να ανεξαρτητοποιηθούμε και συναισθηματικά από την μητέρα μας. Χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει να μην έχουμε καλές σχέσεις μαζί της.
Μάνα είναι μόνο μία και η αγκαλιά της είναι πάντα ξεχωριστή, όσο αυτή δεν ¨πνίγει¨ το παιδί της.