Η λίμνη των νεράιδων
Γράφει: Γεωργία Μαρίνου
Ο Jared άνοιξε την πόρτα στο νέο τους σπίτι, μετακόμιζαν συχνά αλλά ένιωθε πως αυτή τη φορά κάτι θα τον κρατούσε για πάντα εκεί. Η Keit έβαλε τη βαλίτσα της στο δωμάτιο της. Ήταν πάντα μαζί από τότε που χάθηκαν οι γονείς στους στον πόλεμο με τους υπόλοιπους μάγους.
Τοποθέτησε το ραβδί και τα υπόλοιπα σύνεργα της πάνω στο γραφείο. Ο Jared της ζήτησε να παραβγούν σε έναν αγώνα με σκούπες, ήξερε πως ήταν παλιομοδίτικο αλλά αυτό το παιχνίδι του ξυπνούσε αναμνήσεις από τους γονείς του.
Πέταγαν τόσο γρήγορα ώσπου έφτασαν στο δάσος χωρίς να το καταλάβουν. Η Keit σταμάτησε απότομα το παιχνίδι για να μαζέψει βότανα. Ο Jared άρχισα να εξερευνά το χώρο γύρω του.
Καθώς περπατούσε, πέρα από τις φυλλωσιές ανακάλυψε μία λίμνη, ήταν τόσο όμορφη, αλλά αυτό που την έκανε ακόμα πιο ξεχωριστή ήταν το πλάσμα που στεκόταν εκεί. Μια γυναίκα με διάφανα, κρυστάλλινα φτερά. Άκουγε συχνά γι αυτά τα πλάσματα από τη μητέρα του, αλλά ποτέ δεν είχε αντικρίσει από κοντά μια νεράιδα.
Πλησίασε αργά προς το μέρος της, η νεαρή γυναίκα τον κοίταξε τρομαγμένη και πέταξε μακριά. Την ίδια στιγμή η αδελφή του εμφανίστηκε πάνω στη σκούπα της. Τον ρώτησε τι συνέβη αλλά εκείνος δεν είχε τη δύναμη να της απαντήσει το μυαλό του ήταν κολλημένο στην εικόνα της κοπέλας. Η Keit κοίταξε γύρω της, κοντά στη λίμνη είδε κάτι να λαμπιρίζει, ήταν γύρη, γύρη από τις νεράιδες. Την έκλεισε στα χέρια της και την έκανε χίλια κομμάτια. Κάνοντας σαν να μη συνέβη τίποτα πήρε τον αδελφό της και γύρισαν στο σπίτι.
Ο Jared όλη τη μέρα φαινόταν σαν μαγεμένος. Η Keit τον χτύπησε με το ραβδί της, εκείνος πετάχτηκε κι άρχισε να αναζητά τη νεράιδα. Ήταν λες και τον είχε μαγέψει.
Το επόμενο πρωί ο Jared πήγε ξανά σε εκείνη τη λίμνη. Η νεράιδα ήταν εκεί, όταν τον είδε προσπάθησε να πετάξει μακριά αλλά εκείνος την κράτησε γερά. Της υποσχέθηκε πως δεν θα της έκανε κακό. Του είπε πως το είδος του μόνο κακό θα μπορούσε να της κάνει. Με αυτά τα λόγια πέταξε ψηλά σε ένα απομακρυσμένο δέντρο.
Η Keit ήταν στο σπίτι και εξασκούσε τα μαγικά της όταν άκουσε την εξώπορτα να κλείνει κι έτρεξε αμέσως στο σαλόνι. Ο Jared την ρώτησε τι είχαν κάνει οι μάγοι στις νεράιδες. Εκείνη του απάντησε πως εκείνες έκαναν κακό στο είδος τους. Εξαιτίας τους είχαν χάσει τους γονείς τους. Ο Jared ήθελε να μάθει περισσότερα αλλά εκείνη δεν είχε σκοπό να του πει.
Οι μέρες περνούσαν κι εκείνος πήγαινε όλο και πιο συχνά στη λίμνη, παρακαλώντας τη νεράιδα να του δώσει μία ευκαιρία. Ώσπου μια μέρα διστακτικά ξεπρόβαλλε από ένα δέντρο. Ο Jared την παρακάλεσε να του πει γιατί φοβόταν τους μάγους, εκείνη αρνήθηκε… Δεν συνέχισε την κουβέντα, καθόταν εκεί και απλά την κοιτούσε. Ζήτησε να μάθει το όνομα της, την έλεγαν Fairla.
Οι συναντήσεις τους άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνές. Η Fairla ταξίδεψε τον Jared στους δικούς της κόσμους, πλέον τον εμπιστευόταν. Μα κάθε φορά που εκείνος προσπαθούσε να μάθει την αλήθεια εκείνη απομακρυνόταν. Σκέφτηκε πως προτιμούσε να μείνει στο σκοτάδι παρά να τη χάσει. Κάθισαν μαζί στη λίμνη, τα κρυστάλλινα φτερά της τον χάιδευαν τρυφερά. Εκείνος γύρισε να την κοιτάξει, η έλξη που ένιωθε γι αυτή τον οδήγησε στο πρώτο τους φιλί. Η Keit βλέποντας τους πίσω από τις φυλλωσιές γύρισε στο σπίτι.
Ο Jared φαινόταν τόσο ευτυχισμένος. Η αδελφή του, του υπενθύμισε πως έπρεπε να εξασκήσει τη μαγεία του, είχε αρχίσει να εξασθαινεί. Εκείνος όμως δεν την άκουγε ήθελε να τα αφήσει όλα πίσω, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Η Keit του φώναξε πως η νεράιδα θα του πάρει τις δυνάμεις, έπρεπε να ξεφύγει από αυτήν.
Τα λόγια της δεν τον ταρακούνησαν, αλλά τον έκαναν να αρχίσει να ψάχνει, να μάθει γιατί η αδελφή του μισούσε τις νεράιδες τόσο πολύ.
Για μέρες ήταν χωμένος στα βιβλία του, δεν είχε καν προσέξει πως η αδελφή του έλειπε… Ανάμεσα στα ξόρκια βρήκε ένα σημείωμα.
«Έτσι οι μάγοι σκότωσαν μέχρι και την τελευταία νεράιδα. Αυτός ο πόλεμος είχε τελειώσει»
Ο Jared πέταξε στο δάσος όσο πιο γρήγορα μπορούσε ήλπιζε μονάχα να μην είναι πολύ αργά.
Όταν έφτασε στη λίμνη, αντίκρισε την αγαπημένη του πεσμένη στο έδαφος. Τα φτερά της έλειπαν και δίπλα της στεκόταν η Keit…
Δεν πρόλαβε…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…