Κυριακές....
Γράφει: Έλενα Καρύδη
Τετάρτη, 24 Σεπτεμβρίου 2014
Ίσως θυμάστε την πρώτη Κυριακή που τα καταστήματα ήταν ανοιχτά.
Που ήμουν κι εγώ εκεί.
Πρόσφατα δέχτηκε η ΣτΕ το αίτημα των εμπόρων και υπαλλήλων, που ζητούσαν να ανασταλεί η από 7/7/2014 απόφαση του υφυπουργού Ανάπτυξης για λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, κρίνοντας ότι έμποροι, καταστηματάρχες και υπάλληλοι «θα υποστούν ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη» και «αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη ηθική βλάβη».
Χάρηκα για μένα και για όλους τους συναδέλφους μου που δουλεύουμε σε μεγάλο εμπορικό πολυκατάστημα.
Χάρηκα για τα μικρομάγαζα που δυστυχώς τα μεγάλα εμπορικά ούτως ή άλλως απειλούν με ή χωρίς Κυριακές.
Θυμάμαι σε μαζώξεις διαλλείματος τις μεταξύ μας συζητήσεις συναδέλφων στην υπόνοια των ανοιχτών Κυριακών πέρα των εφτά που είχαμε μάθει εξαρχής.
Όλοι μας ανησυχούσαμε για το νόμο που θα είχε κάποιο κρυφό παραθυράκι, όπως πάντα, το οποίο θα μας έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Για το παραθυράκι εκείνο που θα άλλαζε τις συμβάσεις μας από 40ωρο σε 48ωρο και θα μας άφηνε με τον ίδιο μισθό και μόνο μία μέρα ρεπό η οποία δεν θα ήταν σίγουρα η Κυριακή.
Στις μέρες μας πλέον όλα φαίνονται να είναι κατά των εργαζομένων. Κάθε νόμος μοιάζει με καταδίκη. Χαμηλοί μισθοί, υπερωρίες απλήρωτες, καταπάτηση δικαιωμάτων. Η Κυριακή ήταν, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, ίσως το χειρότερο που μπορούσαν να μας κάνουν για να μας μειώσουν τελείως το δικαίωμα να έχουμε κάτι να περιμένουμε μέσα σε όλα αυτά που μας κατατρέχουν καθημερινά. Η Κυριακή θα έπαυε να είναι χαρά Θεού, ανεξαρτήτου καιρού. Θα κοβόντουσαν οι Κυριακάτικες βόλτες, οι εφημερίδες που παίρνουμε από το περίπτερο της γειτονιάς για να μας συντροφέψουν στον καφέ, το τραπέζι που μαζεύεται η οικογένεια, τα παιχνίδια, η τηλεόραση να παίζει παιδικά και λίγη ανεμελιά από όλα.
Έχουμε μάθει να εκτιμούμε την Κυριακή ως δώρο. Δεν χρειάζεται να μας την «κλέψουν» για να την εκτιμήσουμε. Την εκτιμούμε ούτως ή άλλως. Έχουμε μάθει από μικρά παιδιά την αξία της και την έχουμε παραλάβει από τον ίδιο τον Θεό μας.
Ως πωλήτρια ξέρω πως αυτό το επάγγελμα είναι ένα από τα πολλά που δεν πληρώνονται. Ξέρω πως για να αναπτύξω καλές σχέσεις με τον πελάτη θα πρέπει να υπάρχουν καλές σχέσεις και με τους εργοδότες μου. Όταν λοιπόν ο εργοδότης συμφωνήσει να μας κουράζει περισσότερο χωρίς να μας το ανταποδίδει δεν βρισκω κανένα λόγο να προσπαθώ να αυξήσω τις πωλήσεις μου. Άρα δε βρίσκω και κανένα λόγο να δουλεύω με χαρά τις Κυριακές.
Ελπίζω πως η τελική απόφαση θα είναι υπέρ μας. Πως θα καταλάβουν οι «μεγάλοι» πως δεν θα αυξηθούν τα κέρδη των εμπόρων άρα ούτε και τα δικά τους. Να καταλάβουν πως σε περιόδους κρίσης η αναδουλειά δεν διορθώνεται ρίχνωντας περισσότερα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Να καταλάβει πως ο εργαζόμενος για να εργαστεί θέλει στήριξη κι όχι επιβάρυνση.