40 καλλιτέχνες περιγράφουν τις δικές τους ξεχωριστές γιορτές και στέλνουν ευχές
Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα
Για τις φετινές γιορτές, ζήτησα από σαράντα καλλιτέχνες να περιγράψουν τις δικές τους ξεχωριστές γιορτές και να στείλουν τις ευχές τους. «Ποια Χριστούγεννα θυμάστε εντονότερα και γιατί;» και «Θυμάστε κάποιο αστείο απρόοπτο που συνέβη κάποια χρονιά λίγο πριν την έλευση του νέου έτους;» ήταν οι δύο ερωτήσεις που κλήθηκαν να απαντήσουν. Ας δούμε τι απάντησαν.
Σοφία Αλεξανιάν (ηθοποιός) 
Ένα περιστατικό που θυμήθηκα πρόσφατα, συνέβη τα Χριστούγεννα του 2014.Δεν ξέρω αν φανεί αστείο ή μακάβριο, αλλά σίγουρα είναι τρελό και αντιπροσωπεύει τον αναρχικό και ζωηρό χαρακτήρα μου. Εξοργισμένη που εργαζόμουν παραμονή Χριστουγέννων του έτους 2014, επέστρεφα σπίτι μου τη νύχτα βυθισμένη στις σκέψεις της καθημερινής ρουτίνας, περπατώντας στην λεωφόρο της Θηβών στο Ρέντη . Σε ένα σημείο του δρόμου επί της Θηβών ήταν σταματημένες δύο αστυνομικές μηχανές με τέσσερις αστυνόμους και ένας νεαρός μοτοσικλετιστής που του έκαναν έλεγχο οι αστυνομικοί. Διέκρινα σχεδόν αμέσως από τον νεαρό οδηγό ότι έμπλεξε σε μπελάδες και προσπαθούσε μάταια να δικαιολογήσει κάτι. Εκείνη την ώρα καθώς περνούσα από την απέναντι πλευρά του δρόμου, μου ήρθε αυθόρμητα να υποδυθώ μια μάγισσα. Μια μυστήρια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα μιας και ήμουν ήδη ντυμένη στα μαύρα. Άρχισα να φωνάζω με θεατρικό βέκιο τρόπο: « Βλέπω το μαύρο σύννεφο να σκεπάζει το φως γύρω σας! Σκοτάδι απλώνεται στο πέρασμά σας. Ο άντρας που σταματήσατε ήρθε από το σκότος του κάτω κόσμου. Θα πεθάνετε καταραμένοι, θα πεθάνετε…….» Και έφευγα αργά με βηματισμό που έδινε την ψευδαίσθηση πως έπλεα ή πως βρισκόμουν σε κυλιόμενο διάδρομο που με απομάκρυνε και με έστριβε στην επόμενη γωνία. Χωρίς να τραβήξω ούτε λεπτό το κεφάλι μου από πάνω τους, φώναζα με απόηχο τη λέξη « Θα πεθάνετε». Η αλήθεια είναι πως ανέκαθεν αντιπαθούσα τις αστυνομικές αρχές και θεώρησα too much να γράψουν πρόστιμο Χριστουγεννιάτικα σε έναν άνθρωπο. Ο στόχος μου ήταν να τους τρομάξω και να περάσω στο υποσυνείδητό τους πως, όλα πληρώνονται στη ζωή μας από τις πράξεις που επιλέγουμε να κάνουμε. Πως μπορεί να είχαν και δίκιο να τιμωρήσουν τον άπειρο οδηγό, αλλά δεν συμμορφώνεις έναν άνθρωπο τιμωρώντας τον επειδή απλά έχεις τη δύναμη να τον τιμωρήσεις.Μόλις έστριψα στη γωνία άκουσα να παίρνουν μπρος οι μηχανές τους. Είχαν αφήσει τον νεαρό ελεύθερο και έστρεψαν την προσοχή τους στη μυστηριώδη γυναίκα - μάγισσα, δηλαδή σε μένα. Σαν τα τέρατα των παραμυθιών που αφήνουν τον έναν στόχο και κυνηγάνε τον άλλον που απέσπασε την προσοχή τους. Έτρεξα αμέσως, η καρδιά μου πήγαινε να πεταχτεί έξω από τα στήθη. Στο μυαλό μου γυρνούσε συνεχώς η σκέψη, «πάει, χάθηκα». Εκείνη τη στιγμή, κάτω από μια συκιά ενός εγκαταλειμμένου κτηρίου βρίσκονταν δύο κάδοι σκουπιδιών και σκέφτηκα να μπω μέσα στο κάδο της ανακύκλωσης. Μόλις έκλεισα το καπάκι πάνω από το κεφάλι μου, άκουσα να περνάνε οι δύο μηχανές και τους αστυνόμους να με φωνάζουν με τις πιο προσβλητικές κουβέντες. Φύγανε. Δεν με βρήκανε. Σκέφτηκα να περιμένω 10 λεπτά γιατί φοβόμουν μην ήταν κάπου εκεί κοντά με σβησμένες τις μηχανές τους. Και μέσα σε πέντε λεπτά ήρθαν τέσσερις μηχανές και ένα περιπολικό και φώναζαν με βρισιές να βγω έξω. Μάλιστα έλεγαν, « Έλα σε βλέπουμε βγες». Ένιωσα έτοιμη να παραδοθώ, αλλά η διαίσθησή μου, μου είπε, αν σε βλέπουν, θα σε βγάλουν μόνοι τους, μην βγεις. Έκατσα μισή ώρα στον κάδο της ανακύκλωσης και γέλαγα παρέα με τον εαυτό μου. Κρίμα που δεν είχα κάμερα. Μου φαινόταν πολύ αστείο. Η σκέψη που με κρατούσε να μην παραδοθώ ήταν πως αν με δουν, θα χαλάσω την εντύπωση της μάγισσας των Χριστουγέννων που μπορεί και να είδαν ως μεταφυσική φυσιογνωμία. Αυτός ήταν εξάλλου και ο σκοπός μου. Ίσως ο νεαρός οδηγός και οι αστυνομικοί αν τύχει και δουν αυτή τη συνέντευξη και θυμηθούν το περιστατικό να μάθουν πια πως δεν υπήρξε ποτέ μια μάγισσα και δαιμονική γυναίκα στα μαύρα, αλλά μια ηθοποιός που δεν αγαπάει την άρχουσα τάξη και τις δημόσιες υπηρεσίες. Νομίζω πως αυτό ήταν το πιο έντονο περιστατικό που έζησα στα τριάντα δύο χρόνια Χριστουγέννων. Βέβαια, τώρα θυμάμαι και μια χρονιά το 2009 που πάλι Χριστούγεννα έχασα το αεροπλάνο μου από το Λονδίνο για την Ελλάδα και την παραμονή στο αεροδρόμιο που έκλεισα 24 ώρες. Και τα πιο ευτυχισμένα μου Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά ήταν το 2011 που κρατούσα για πρώτη φορά στη ζωή μου το αγγελούδι μου που γέννησα. Για πρώτη φορά ένιωθα πλήρης και ολοκληρωμένη. Εύχομαι για τον εαυτό μου να κρατάω το χέρι του παιδιού μου όλα τα Χριστούγεννα που θα ζήσω σε αυτή τη γη και εύχομαι για όλους εσάς τα Χριστούγεννα να είναι η περίοδος απολογισμού και ευγνωμοσύνης για όλα τα καλά και όμορφα που θα φέρνει ο κάθε χρόνος.
Νίκος Αξιώτης (ηθοποιός)
Ήμουν 3-4 ετών και περίμενα να έρθει επιτέλους ο Άγιος Βασίλης! Εκείνη την χρονιά του είχα ζητήσει να μου φέρει ένα ρομποτάκι. Θυμάμαι να με κρατάνε μακριά από την πόρτα γιατί έλεγε η μητέρα μου πως ο Άγιος Βασίλης ντρέπεται λίγο και αν τον δω την ώρα που αφήνει το δώρο, θα φύγει. Συν ότι τα καλά παιδάκια πρέπει να κοιμούνται την ώρα εκείνη. Έκανα λοιπόν ότι κοιμάμαι και μόλις χτύπησε το κουδούνι μας, έτρεξα πριν από όλους και άνοιξα την πόρτα και πρόλαβα την κακομοίρα την γιαγιά μου που έτρεχε να κρυφτεί. Βέβαια πάνω στο χαλάκι περίμενε το ρομποτάκι μου κι έτσι αφού παραπονέθηκα για λίγο, λέγοντας πως κατάλαβα ότι η γιαγιά, μου είχε φέρει το δώρο και όχι ο Άγιος Βασίλης αυτοπροσώπως, γρήγορα ξεχάστηκα γιατί όπως και να έχει, είχα πάρει το δώρο που ζήτησα. Από εκείνη την χρονιά μάταια περίμενα τον Άγιο Βασίλη στην πόρτα κάθε Πρωτοχρονιά γιατί "εκείνος" έβρισκε άλλους, πιο ασφαλείς τρόπους να μου κάνει έκπληξη και το ότι ανακάλυψα το κόλπο της μαμάς και της γιαγιάς έγινε το κοινό μας μυστικό!"
Εύχομαι λοιπόν, όλοι μας να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που να μας αγαπούν! Στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται ρομποτάκια και κουκλίτσες αλλά αγκαλιές τεράστιες! Δεν ξέρω αν θυμάμαι άλλα δώρα από την παιδική μου ηλικία αλλά σίγουρα τις Πρωτοχρονιάτικες αγκαλιές δεν τις ξεχνώ με τίποτα!
Χάρης Αττώνης (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι πιο έντονα είναι σίγουρα αυτά των παιδικών μου χρόνων. Πόσο μαγικά στολίζαμε το δέντρο, το σπίτι μύριζε φαγητά και γλυκά φρεσκοψημένα, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και τα κάλαντα πλημμύριζαν τον παιδικό ενθουσιασμό μου. Τις επισκέψεις αγαπημένων προσώπων - ίδιων κάθε χρόνο που συνήθως βλέπαμε μόνο τότε - που κατέληγαν γύρω από τη σόμπα, να λέμε παραμύθια και να παίζουμε επιτραπέζια και χαρτιά. Τα αισθήματα που έχω κρατήσει είναι μόνο αγάπη, ζεστασιά και χαρά!
Εύχομαι η μαγεία να μη χαθεί ποτέ από τη ζωή μας, ο ενθουσιασμός μας για την ίδια τη ζωή και τις στιγμές της. Εύχομαι τα λόγια μας να ζεσταίνουν τις καρδιές μας και να αφήνουμε πάντα χώρο στο όνειρο και στο παραμύθι.
Αργύρης Γιαμάλογλου (ηθοποιός, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας)
Δεν έχω κάποια Χριστούγεννα που να θυμάμαι πιο έντονα γιατί κάθε χρόνο νομίζω ότι περνάω τα πιο όμορφα Χριστούγεννα μέχρι να έρθει η επόμενη χρονιά να με διαψεύσει. Νομίζω είναι φανερό πόσο πολύ μου αρέσουν οι γιορτές!
Θυμάμαι μία φορά που πήγαινα στα μπουζούκια για αλλαγή του χρόνου (ναι, το έκανα κι αυτό) κι είχαμε κολλήσει στην κίνηση και η νέα χρονιά μας βρήκε στο αμάξι. Δεν είναι τόσο αστείο αλλά είχαμε περάσει τέλεια εκείνη την πρωτοχρονιά με την παρέα μου.
Εύχομαι από καρδιάς σε όλο τον κόσμο υγεία, χαμόγελο και αγάπη!
Νέλλυ Γκίνη (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα για μένα είναι μια από τις αγαπημένες μου γιορτές. Για πολλά χρόνια όμως λόγω της δουλειάς μου δεν τις ζούσα όπως ο περισσότερος κόσμος, έτσι ακόμα και τώρα νιώθω μια ανεξήγητη μελαγχολία που προσπαθώ να νικήσω , στολίζοντας από νωρίς το σπίτι. Πολλά λαμπάκια να αναβοσβήνουν, και στολίδια που μου ομορφαίνουν το χώρο και δημιουργούν αυτή την ξεχωριστή ζεστασιά που απαιτούν αυτές οι μέρες. Καλή διάθεση λοιπόν, και ένα μεγάλο χαμόγελο αισιοδοξίας , για να υποδεχτούμε τα Χριστούγεννα και όλη αυτή την ομορφιά που μας χαρίζουν αυτές οι γιορτές!
Αλέξανδρος Δαμουλιάνος (ποιητής, συγγραφέας)
Εύχομαι από το νέο έτος ο κόσμος να βρει το θάρρος να αγαπήσει τον εαυτό του και τα όνειρα να ανακαλύψουν ότι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με την Αλήθεια. Καλά Χριστούγεννα και Καλή Πρωτοχρονιά με Υγεία, Ειρήνη και προσωπική Ευτυχία.
Σταυρούλα Δάμπαλη (ηθοποιός, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας)
Δεν είναι ιδιαίτερα αστείο αλλά ήταν κάτι ιδιαίτερο και πολύ όμορφο... Πριν 2 χρόνια, Παραμονή Πρωτοχρονιάς, περιμέναμε κόσμο στο σπίτι οπότε υπήρχε ένας πυρετός προετοιμασίας των εδεσμάτων που θα απολαύσουμε ενώ παράλληλα προσπαθούσα να ντυθώ, να βαφτώ...Γενικά να ετοιμαστώ για το ρεβεγιόν και ξαφνικά, γύρω στις 23:00 παρά... έγινε διακοπή ρεύματος σε όλη την περιοχή η οποία κράτησε μέχρι και μετά την αλλαγή του χρόνου, η οποία, παρεμπιπτόντως, έγινε υπό το φως των κεριών!
Ευχή για το νέο έτος: Να ζήσουμε τα όνειρά μας...Ότι πραγματικά ποθεί η ψυχή και η καρδιά μας!
Φαίδρα Δρούκα (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι εντονότερα ήταν του 2012.Ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα με τον γιο μας. Το γιατί το καταλαβαίνετε φαντάζομαι. Ήταν το πιο σημαντικό δώρο που θα μπορούσαν να μου κάνουν. Ό,τι πιο μεγαλειώδες, ό,τι πιο σπουδαίο, ό,τι πιο μαγικό. Εύχομαι υγεία στο σώμα και στην ψυχή. Να προσπαθήσει ο καθένας από εμάς να δει για ποσά πράγματα μπορεί να είναι ευγνώμων. Να προσπαθήσει να βρει πόση χαρά κρύβουν απλά αλλά τόσο ουσιαστικά πράγματα. Να νοιαστεί για την οικογένεια του, τους φίλους του ,τον συνάνθρωπο του γιατί θα πάρει μέσα από αυτό πολύ περισσότερη χαρά από αυτήν που νομίζει. Και να θυμόμαστε όλοι πως η ζωή δυστυχώς δεν είναι τόσο μεγάλη όσο θα θέλαμε.
Πάνος Έξαρχος (σεναριογράφος)
Ένα από τα πιο αστεία πράγματα που θυμάμαι έχει να κάνει με τον αγαπημένο φίλο μου το Γιάννη τον Αγγελάκη που έφυγε φέτος τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα. Πριν από πολλά χρόνια είχαμε πάει για γιορτές στο Λονδίνο και είπαμε να αλλάξουμε το χρόνο σε ένα μεγάλο, δημοφιλές κλάμπ του Λονδίνου. Δεν υπολογίσαμε όμως ότι την ίδια ιδέα είχαν και πολλοί άλλοι και έτσι μας βρήκε η Πρωτοχρονιά ντυμένους και σενιαρισμένους να γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου μαζί με άλλους ταλαίπωρους στην ουρά και πολύ κρύο και εγώ να ακούω τα σχολιανά μου από το Γιάννη, για την ιδέα μου να πάμε εκεί. Ευτυχώς μετά από λίγο μπήκαμε και ζεσταθήκαμε και διασκεδάσαμε ως το πρωί. Καλή του ώρα όπου κι αν είναι, μου λείπει πολύ...
Εύχομαι σε όλους μας Υγεία, Αγάπη, Δουλείες, Χαμόγελα, Ευτυχία και να θυμόμαστε ότι κανένα σκοτάδι δεν κρατάει πάντα, ο ήλιος πάντα βγαίνει. Θετική σκέψη, Αισιοδοξία, να βοηθάμε όσο μπορούμε ο ένας τον άλλον και θα τα καταφέρουμε, όλα τα άσχημα θα περάσουν!!!
Άνδρη Θεοδότου (ηθοποιός)
Το πατρικό μου σπίτι στην Κύπρο είναι μια διώροφη μονοκατοικία στην Λευκωσία. Κάθε χρόνο λοιπόν στολίζαμε 2 δέντρα. Ένα μεγάλο ψεύτικο έλατο στον κάτω όροφο και ένα κλαδί από συκιά στον πάνω όροφο που άρεσε πολύ στον μπαμπά και στην μαμά. Αυτό το ιδιαίτερο δέντρο ποτέ δεν το συμπάθησα και φαντάζομαι ότι ο βασικός λόγος ήταν το νεαρό της ηλικίας μου. Για αυτό και ζητούσα από τον Άγιο να μην μου αφήνει τα δώρα του εκεί. Ποτέ. Κάποια Πρωτοχρονιά εκεί περίπου στα 10 ζήτησα ένα ποδήλατο -γνωστής μάρκας- και περίμενα με ανυπομονησία να ξημερώσει η μέρα για να πάρω το δώρο μου. Θυμάμαι να κατεβαίνω την μεγάλη σκάλα, κυριολεκτικά πετώντας και να παγώνω, στο τέταρτο σκαλί πριν το τέλος, εκεί που αχνοφαινόταν η βάση του δέντρου. Μπλε ποδήλατο, μικρότερο σε μέγεθος των προσδοκιών μου και καθόλου κοριτσίστικο..... Η απόλυτη απογοήτευση. Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Ήμουν σίγουρη πως έγινε λάθος στο μοίρασμα...Δεν εξέφρασα ποτέ παράπονο για αυτό που πήρα εκείνη την Πρωτοχρονιά.....Ούτε στους ίδιους τους γονείς μου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που μαρτύρησα το μυστικό μου.
Εύχομαι υγεία πάνω από όλα και ένα ειρηνικό περιβάλλον για να ζουν τα παιδιά.
Κλαίρη Θεοδώρου (συγγραφέας)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι εντονότερα είναι όταν ήμουν πέντε χρονών. Μέναμε με τους γονείς μου στη Γερμανία και επί μέρες εκείνοι μου είχαν αποκλείσει την πρόσβαση σε ένα δωμάτιο του σπιτιού προβάλλοντας διάφορες χαζές δικαιολογίες. Ήμουν σίγουρη ότι ετοίμαζαν κάτι για μένα, προσπαθούσα μάταια να κρυφοκοιτάξω από την κλειδαρότρυπα! Ξύπνησα από την αγωνία μου χαράματα - δεν είχε ξημερώσει ακόμα καλά-καλά - και οι γονείς μου περίμεναν ήδη ξύπνιοι και χαμογελαστοί στο ορθάνοιχτο τώρα δωμάτιο. Και μέσα, στο κέντρο ήταν το πιο υπέροχο κουκλόσπιτο - χωρούσα όλη μέσα - που θα μπορούσε ποτέ ένα κοριτσάκι να ονειρευτεί. Φτιαγμένο όλο στο χέρι, με απίστευτες λεπτομέρειες, μέχρι και ταπετσαρία και κουρτίνες είχε. Είχαμε φάει όλοι μαζί πρωινό δίπλα στο στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο, το σπίτι μοσχομύριζε κανέλα και τριαντάφυλλο, στο κασετόφωνο έπαιζε απαλή χριστουγεννιάτικη μουσική και έξω χιόνιζε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά τα Χριστούγεννα, πρόκειται για μία από εκείνες τις λίγες στιγμές στη ζωή που καταγράφονται στη μνήμη σου ως η απόλυτη ευτυχία!
Θυμάμαι κάτι απρόοπτο που έγινε πέρσι, όχι λίγο πριν την έλευση της νέας χρονιάς, κατά τη διάρκεια όμως εκείνης της νύχτας. Πέρσι λοιπόν, το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς είχα την τιμή και τη χαρά να οργανώσω ένα τραπέζι στο σπίτι μου. Θα έρχονταν όλοι οι καλοί μας φίλοι, οι περισσότεροι από του οποίους ζούνε πια στο εξωτερικό και επρόκειτο για μια από τις ελάχιστες πλέον περιπτώσεις που θα είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί. Χαιρόμουν τόσο πολύ και παράλληλα γκρίνιαζα από μέσα μου πως δεν ήταν αρκετές οι ώρες που θα τους έβλεπα, πως η βραδιά θα κυλούσε πολύ πιο γρήγορα απ'ότι ήθελα και για άλλη μια φορά δεν θα προλάβαινα να τους χορτάσω. Η επιθυμία μου όμως πρέπει να εισακούστηκε από κάπου εκεί ψηλά, γιατί όταν ήρθε η ώρα να φύγουν - ξημερώματα πια - και ανοίξαμε αμέριμνοι την πόρτα, είδαμε πως τα πάντα ήταν στρωμένα με ολόλευκο, παχύ χιόνι - είδηση δεν είχαμε πάρει τόσες ώρες πως χιόνιζε - και πως ο δρόμος είχε κλείσει. Μοιράστηκαν όλοι οι καλεσμένοι σε καναπέδες, πολυθρόνες, φουσκωτά στρώματα και το πρωί - μεσημέρι στην ουσία - φάγαμε όλοι μαζί, φορώντας ακόμα τα γιορτινά μας ρούχα, πρωινό. Ήταν υπέροχα, νομίζω ότι η συγκεκριμένη βραδιά θα μείνει σε όλους μας αξέχαστη.
Τίνα Καμπίτση (σεναριογράφος)
Ήταν στη Βιέννη. Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Έξω από το Μουσείο Μουσικής. Κρύο πολύ. Πίναμε όλοι ζεστό κρασί και χορεύαμε στους ήχους της μουσικής. Όλοι μαζί. Πολύς κόσμος. Κι όλος ο κόσμος ένα, υπό τους ήχους της μουσικής για το καλωσόρισμα του χρόνου. Η χρονιά που μπήκε ήταν υπέροχη.
Εύχομαι να μας κυνηγάει ό,τι κυνηγάμε, να μας θέλει ό,τι θέλει ό,τι θέλουμε και να μας αποφεύγει ο,τι αποφεύγουμε.
Ανθή Κοκκίνου (ηθοποιός)
Τα πιο έντονα Χριστούγεννα που έχω ζήσει ήταν το 2015. Θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω άκρως διαφορετικά από τα άλλα! Είχα ταξιδέψει στην Τσεχία με τον άντρα μου και εκεί δυο μέρες πριν ,γνωρίσαμε τυχαία σε ένα θέατρο ένα ζευγάρι Έλληνες, επίσης τουρίστες. Μην γνωρίζοντας ούτε αυτοί που θα κάνουν Χριστούγεννα ούτε εμείς (μη έχοντας κάνει κράτηση σε εστιατόριο)αποφασίσαμε να βρούμε μαζί. Πάντα θα θυμάμαι αυτά τα υπέροχα παιδιά που μοιραστήκαμε τα Χριστούγεννα μαζί, έστω και ας μην γνωριζόμασταν, σε ένα πανέμορφο και γραφικό εστιατόριο της Πράγας..
Για το ξεκίνημα της νέας χρονιάς σας εύχομαι υγεία, ευτυχία και ευημερία.
Άννα Κοντονίκα (ηθοποιός)
Θυμάμαι εντονότερη από όλες τις γιορτές που έχω περάσει μέχρι σήμερα, μια παραμονή Πρωτοχρονιάς και όχι Χριστούγεννα! Μια χρονιά που όλοι οι φίλοι μου, μαζί τους κι εγώ, δουλεύαμε κι έτσι δεν μπορούσαμε να γιορτάσουμε μαζί. Δώσαμε λοιπόν ραντεβού στο σπίτι ενός φίλου για να φάμε πρωινό. Όποιος σχολούσε, έβρισκε την παρέα και όλοι μαζί πήγαιναν στον επόμενο που ακόμα δούλευε για να του συμπαρασταθούν! Καταλήξαμε σε μια απίστευτη βραδιά μέσα στους δρόμους και από το ένα μαγαζί στο επόμενο χωρίς σταματημό! Δε μας σταμάτησε το ότι δεν μπορούσαμε να είμαστε όλοι σε ένα μέρος, φέραμε τις γιορτές στα μέτρα μας! Και ναι, βρεθήκαμε όλοι μαζί, ήμασταν και γύρω στα 15 άτομα, στο σπίτι του φίλου για πρωινό και μασουλούσαμε φρέσκο ψημένα τοστ και μπαγιάτικα μελομακάρονα για να μείνουμε ξύπνιοι!
Εύχομαι σε όλους να βρουν τον τρόπο για να είναι με τους αγαπημένους τους ανθρώπους φέτος στις γιορτές, ακόμα κι αν το μόνο που χρειάζεται είναι να κλείσουν τα μάτια τους! Καλές γιορτές με υγεία σε όλους!
Παναγιώτης Καποδίστριας (ηθοποιός, σεναριογράφος)
Το πλέον αστείο περιστατικό ήταν όταν μια φορά με είχε φωνάξει μια φίλη στο σχολείο της κόρης της να ντυθώ Άγιος Βασίλης και να μοιράσω δώρα στα παιδιά. Μου είχαν φέρει μια στολή, αρκετά μεγαλύτερη, οπότε αποφάσισα να τη βάλω έξω από τα ρούχα. Πράγμα που σημαίνει πως δεν κατάλαβα ποτέ για πιο λόγο, στη μέση της γιορτής, άρχισαν να γελάνε όλα τα παιδάκια. Είχε λυθεί η ζώνη, έπεφτε το παντελόνι του Άγιου Βασίλη και -ευτυχώς για μένα- φαινόταν από μέσα το δικό μου παντελόνι. Δε με ξαναφώναξαν... Ούτε ξανάκαναν γιορτή. Τους κατέστρεψα το μύθο...
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο να πάρει μια βαθιά ανάσα και να υποδεχτεί το νέο χρόνο με την πιο θετική του ενέργεια. Η ζωή ένα ποτάμι είναι και μπορεί αν το βάλουμε στόχο να κυλήσει εκεί που εμείς θέλουμε. Ας κοιτάμε μπροστά και να μη φοβόμαστε να βρέξουμε τα πόδια μας.
Κώστας Κρομμύδας (ηθοποιός, συγγραφέας)
Θυμάμαι πολύ έντονα κάποια Χριστούγεννα όταν ήμουνα 16 χρονών, στο σπίτι μου στα Τρίκαλα. Είχα βγει τη παραμονή των Χριστουγέννων έξω με κάποιους φίλους και νυχτώσαμε πάρα πολύ. Όταν βγήκαμε από το μέρος που είμαστε είχε ρίξει πάρα πολύ χιόνι. Δεν υπήρχε τίποτα να μετακινηθούμε και ξεκίνησα με τα πόδια ουσιαστικά να πάω στο σπίτι μου γιατί ήταν λίγο έξω από την πόλη. Περπατώντας μέσα στα χιόνια λοιπόν παραμονή Χριστουγέννων και με πολλές δυσκολίες έφτασα σχεδόν πολύ πρωί την ώρα που η μητέρα μου ξυπνούσε. Αλλά θυμάμαι ότι όταν μπήκα μέσα στο σπίτι και έτσι ένοιωσα αυτή τη ζεστασιά του σπιτιού την παραμονή των Χριστουγέννων. Ήταν από τα πιο ωραία Χριστούγεννα εκείνα γιατί ήταν πολύ όμορφη η μετάβαση από το κρύο στη ζέστη ξαφνικά του σπιτιού σου.
Εύχομαι πολύ σύντομα να περάσουν όλα αυτά που περνά η χώρα και να έρθουμε σε κάτι πιο δημιουργικό ακόμα και από αυτό που υπήρχε πριν από την κρίση γιατί και πριν από την κρίση υπήρχαν πράγματα που έπρεπε να αλλάξουν. Ας είναι λοιπόν όλο αυτό το κομμάτι μία παρένθεση που θα μας κάνει να βγούμε πολύ πιο δυναμικά και πολύ πιο δημιουργικά στη χώρα και σε όλο τον κόσμο γενικότερα οι Έλληνες.
Βασίλης Κρουστάλλης (συγγραφέας)
Τα Χριστούγεννα είναι μια ιδιαίτερη εποχή. Ο καθένας ξεχνά τα προβλήματα του και νοιώθει ξανά παιδί. Τα ομορφότερα Χριστούγεννα που θυμάμαι ήταν όταν ήμουν στρατιώτης στο Διδυμότειχο και είχαμε βγει εξοδούχοι μετά από πολυήμερες ασκήσεις. Ήταν σα να αποφυλακίστηκα.
Εύχομαι σε όλους υγεία πάνω από όλα και να διαβάζετε λογοτεχνικά βιβλία για να ξεφύγετε από την μουντή καθημερινότητα. Καλές γιορτές σε όλους.
Ανδρέας Κωνσταντινίδης (ηθοποιός)
Κάποια Χριστούγεννα που θυμάμαι ήταν ίσως τα πιο μοναχικά, όταν ήμουν φαντάρος και υπηρετούσα την θητεία μου, όπου είχα μείνει για 10 μέρες μόνος μου σχεδόν με μοναδική συντροφιά μου μια μικρή τηλεόραση.. Για να κάνω πιο εορταστική την ατμόσφαιρα του θαλάμου που έμενα, είχα βρει από την γύρω περιοχή, ένα ωραίο κλαδί πεύκου στο οποίο κρέμασα μικρά κουκουνάρια και κόκκινους φιόγκους από την κορδέλα που είχε ένα κουτί μελομακάρονα που μου είχε στείλει η μητέρα μου. Αλλά είχα και φάτνη από το εξώφυλλο ενός μικρού ημερολογίου τοίχου του νέου έτους! 2. Κάτι αστείο Πρωτοχρονιά θυμάμαι που με είχαν καλέσει σε 4 διαφορετικά ρεβεγιόν και επειδή ήθελα να παρευρεθώ σε όλα προσπάθησα να τα συνδυάσω με αποτέλεσμα να περάσω το βράδυ πιο πολύ στο αυτοκίνητο παρά στα σπίτια!
Ευχή μου για τις γιορτές όσο κλισέ και να είναι θα πω υγεία, αγάπη και η φετινή χρονιά να είναι πιο αισιόδοξη, πιο χαρούμενη, πιο ανθρώπινη με περισσότερα χαμόγελα σε όλους! Καλές γιορτές!!!
Χάρης Μάρκου (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα του 2012 θυμάμαιεντονότερα διότι τελείωνα τη στρατιωτική μου θητεία και το ξεφάντωμα ήταν παραπάνω από τα όρια της τρέλας.
Ευτυχισμένο το νέο έτος και εύχομαι ο κόσμος να έχει υγεία και να βρουν αυτό που ψάχνουν.
Αγγελική Μαχαίρα (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα του 2015, τα περσινά δηλαδή, ήταν τα πιο έντονα της ζωής μου! Βρισκόμουν στη Σάμο παρέα με τους πρόσφυγες. Χωρίς να ξέρουν τι γιορτάζουμε και γιατί, λόγω διαφοράς θρησκειών, με μεγάλη τους χαρά γιόρτασαν μαζί μας. Ήταν όμορφα γιατί έβλεπες ότι στις ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να υπάρχει μόνο αγάπη και σεβασμός. Ανεξάρτητα χρωμάτων και πίστης.
Εύχομαι για τις φετινές γιορτές αλλά για τις υπόλοιπες 365 μέρες του χρόνου να έχουμε όλοι υγεία και αληθινούς ανθρώπους. Η αγάπη είναι αρκετή να λύσει όλους τους πολέμους!
Κωνσταντίνος Μενούνος (ηθοποιός, χορογράφος)
Θυμάμαι τα Χριστούγεννα των πρώτων μου παιδικών χρόνων όταν άρχιζα να καταλαβαίνω τι σημαίνουν γιορτές. Θυμάμαι πολύ έντονα τι χαρά έπαιρνα σαν παιδί μαζί με τα αδέρφια μου όταν αντικρίζαμε τις γιορτινές αυτές άγιες μέρες τα δωράκια που μας είχαν αφήσει οι γονείς μας κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο που είχαμε στολίσει όλοι μαζί κάθε χρόνο βάζοντας ο καθένας μας από ένα στολίδι το υπόλοιπο δέντρο το αναλάμβανα εγώ γιατί μου άρεσε πάρα πολύ να βάζω και την τελευταία λεπτομέρεια και να ασχολούμαι με τις ώρες. Και το πιο σημαντικό από όλα ήταν με πήγαιναν οι γονείς μου μαζί με τα αδέρφια μου να μεταλάβουμε την ημέρα των Χριστουγέννων και μας εξηγούσαν τον λόγο που μας κοινωνούσαν. Τα παιδικά Χριστούγεννα πιστεύω είναι από τα πιο αθώα και με τις καλύτερες αναμνήσεις γιατί όλη η οικογένεια μπορεί και είναι μαζί.
Εύχομαι η μαγεία των Χριστουγέννων να μας αγγίξει και να μας δώσει αυτό το κάτι που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ας γίνει φέτος η ψυχή μας η φάτνη που θα γεννηθεί η αγάπη και η ειρήνη.
Γιάννης Μιχαήλ (μουσικοσυνθέτης)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι πιο έντονα είναι πριν δύο χρόνια όταν μετά από 23 χρόνια που με έβρισκαν πάντα στη δουλειά ήταν τα πρώτα που ξαναβρέθηκα στο σπίτι να γιορτάσω με οικογένεια και φίλους. Μου θύμισαν τα παιδικά μου Χριστούγεννα που πάντα ήταν παραδοσιακά. Εύχομαι να το ζει όλος ο κόσμος έτσι απλά κ όμορφα κάθε Χρόνο. Χρόνια πολλά σε όλους!
Μάνος Μπάρτης (θεατρικός συγγραφέας,σεναριογράφος, ηθοποιός)
Τα πιο έντονα Χριστούγεννα της ζωής μου ήταν το 2012 προς 2013. Έμενα μόνος μου στην Αθήνα για να μπορέσω να κυνηγήσω το όνειρο της συγγραφής, σπουδάζοντας στην Tabula Rasa, με αποτέλεσμα τα Χριστούγεννά μου να είναι άκρως μοναχικά, σε ένα κρύο σπίτι, με μοναδική συντροφιά τις εργασίες και τα γραπτά μου. Μια μοναξιά που λάτρεψα, αφού ήταν το μέσο για το μαγικό ταξίδι του ονείρου μου. Κι όλο αυτό λίγες μέρες μετά από ένα υπέροχο ταξίδι στην Ονειρούπολη της Δράμας, όπου συμμετείχαμε με τους συμφοιτητές μου σε μια εκδήλωση. Ονειρεμένο ταξίδι και μοναδικές γιορτές που δε θα ξεχάσω ποτέ!
Οπότε, αυτό που θα ευχηθώ για το 2017, είναι όνειρα. Μικρά, μεγάλα, όμορφα, περίεργα, πραγματοποιήσιμα ή μη… όνειρα που πληγώνουν, που ανασταίνουν ελπίδες, που δυναμώνουν χαρακτήρες, που ατενίζουν στις ψυχές μας… όνειρα για εμάς, για τους αγαπημένους μας, για τους διπλανούς μας. Ονειρευτείτε κι εύχομαι να πραγματοποιηθούν όλα τα όνειρα όλων των ανθρώπων, με υγεία, δημιουργία και πολύ ΑΓΑΠΗ!!!
Νεκτάριος Μπουτεράκος (συγγραφέας, σεναριογράφος, σκηνοθέτης)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι πιο έντονα είναι εκείνα τις αλλαγής του Millennium, από το 1999 στο 2000. Θυμάμαι είχα κάνει μόνος ένα ταξίδι από Αθήνα στο Salzburg της Αυστρίας όπου έμενε ένας πολύ καλός φίλος. Το ταξίδι δεν ήθελα να το κάνω με αεροπλάνο έτσι πήγα με τρένο. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως δοκίμασα κάθε είδους τρένο για να φτάσω. Intercity Αθήνα-Θεσσαλονίκη, καρβουνιάρη Θεσσαλονίκη-Βουδαπέστη και υπερταχεία Βουδαπέστη-Salzburg. Η διαδρομή ήταν μαγική και ιδιαίτερα όταν περνούσαμε από τα Καρπάθια όρη της Ρουμανίας που χιόνιζε πάρα πολύ. Επίσης το Salzburg οφείλω να ομολογήσω πως είναι μια μαγική πόλη. Ήταν σαν να ζω ένα παραμύθι. Ιδιαίτερα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς όπου όλη η πόλη ήταν ένα μεγάλο πάρτι. Ήταν όλοι μεθυσμένοι από το ζεστό κρασί που μοίραζαν στους δρόμους και χόρευαν παντού Waltz. Στην κεντρική πλατεία υπήρχε μια γιγαντοοθόνη όπου πρόβαλε απευθείας μετάδοση με όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Λίγο πριν την αλλαγή είχαμε ανέβει προς το κάστρο όπου βλέπαμε όλη την πόλη από ψηλά. Μόλις άλλαξε ο χρόνος η νύχτα έγινε μέρα με τα βεγγαλικά. Χρώματα παντού, γέλια και φωνές. Νομίζω πως εκείνες τις γιορτές δεν θα τις ξεχάσω ποτέ!
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ό,τι καλύτερο για όλους. Το 2017 να φέρει τα χαμένα χαμόγελα στα χείλη του κόσμου και να διώξει την πείνα, την ανοχή και την εξαθλίωση.
Νεφέλη Παπαδερού (ηθοποιός)
Θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα που η μαμά μου μας έφερε τον Μπαχ! Χτύπησε το κουδούνι και μας είπε: “Παιδιά κατεβείτε να με βοηθήσετε, έχω πολλές σακούλες και δεν μπορώ να τις κουβαλήσω..». Κι εμείς τρέξαμε κάτω και οι τρεις και αντικρίσαμε τον Μπάχ, ένα κουταβάκι ράτσας Μπασέ Χάουντ με τεράστια αυτιά και σάλια!! Έρωτας με την πρώτη ματιά ο Μπαχ! Ζήσαμε 13 υπέροχα χρόνια μαζί του και ήταν και θα είναι το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο που είχαμε ποτέ!!
Εύχομαι για το 2017, υγεία, αγάπη, ζεστασιά και να μην ξεχνάμε να προστατεύουμε τα παιδιά. Ας είναι πιο ανθρώπινη αυτή η χρονιά.
Ζήσης Παπαιωάννου (ηθοποιός,συγγραφέας)
Αρχές δεκαετίας 90’. Σαν τώρα θυμάμαι που ξεκινούσαμε για το Χριστουγεννιάτικο Εμπορικό Κέντρο της πόλης μου στην Καλαμπάκα. Μόλις φτάσαμε, η παιδική μας καρδιά χτυπούσε πολύ δυνατά! Οι βιτρίνες ήταν στολισμένες με γιρλάντες, βαμβάκι, εκατοντάδες λαμπιόνια και μέσα σε αυτές δεκάδες παιχνίδια. Θυμάμαι την υπέροχη πλατεία που είχαμε κάποτε στο κέντρο της. Στρογγυλή με πρασινάδα που θύμιζε σαν λαβύρινθος. Εκεί έβρισκες ότι λαχταρούσε η ψυχή σου. Η μυρωδιά από το μαλλί της γριάς στην Τρικάλων, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονταν από τα μεγάφωνα του κέντρου, οι φωνές των άλλων παιδιών, οι φίλοι.. «το θεόρατο», για τα παιδικά μας μάτια!!! Αυτά είναι Χριστούγεννα.. Καλή και δημιουργική Χρονιά να έχουν.
Ασπασία Πάστρα (ηθοποιός)
Εντονότερα θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα στη Ζάκυνθο, όταν ακόμα ήμουν παιδάκι μικρό, από τις πρώτες γιορτινές αναμνήσεις. Να ξυπνάω σε ένα σπίτι καθαρό, λουσμένο με φως και καθώς διασχίζω το διάδρομο προς το σαλόνι να εμφανίζεται η μαμά μου με το νυχτικό της και να μου λέει "Κοίτα! Ποιός τα έφερε αυτά;". Το δέντρο μας ήταν γεμάτο δώρα για μένα. Κάποια τα μπέρδεψε ο Άγιος Βασίλης αλλά χαλάλι του. Μάλλον δεν κατάλαβε τι έγραφα στο γράμμα.
Εύχομαι υγεία. Υγεία ψυχική και σωματική και λιγότερο εγωισμό.
Αντιγόνη Πόμμερ (συγγραφέας)
Πρέπει να ήμουν πέντε χρονών και ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Είναι τα πρώτα Χριστούγεννα της ζωής μου που θυμάμαι. Στο δωμάτιό μας έκαιγε μια σόμπα πετρελαίου και είχε μια γλυκιά θαλπωρή. Από το διάδρομο μπορούσες να διακρίνεις τα φωτάκια του δέντρου που αναβόσβηναν στο σαλόνι. Οι γονείς μου που θα πήγαιναν σε κάποιο τραπέζι, μας έβαλαν για ύπνο λίγο πριν φύγουν. Από νωρίς εκείνη τη μέρα επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση. Το μόνο που μας απασχολούσε, εμένα και τον αδελφό μου, ήταν ο ερχομός του Άγιου Βασίλη. Η αγωνία μου ήταν μεγάλη για το χριστουγεννιάτικο δώρο, αλλά δεν άργησε να με πάρει ο ύπνος. Μαζί μας έμειναν η γιαγιά Αντιγόνη και ο παππούς Πέτρος. Οι δυο τους κάθονταν στην κουζίνα με το φως ανοιχτό και μια γλυκιά μελωδία ακουγόταν από το ραδιόφωνο που είχαν για συντροφιά. Δεν ξέρω αν ήταν η μουσική που με ξύπνησε ή η ανυπομονησία μου για το δώρο. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην κουζίνα ξυπόλυτη. Τότε είδα τον παππού μου να μου χαμογελά κάτω από το κεχριμπαρένιο φως της λάμπας. Με πήρε αγκαλιά και με πήγε στο κρεβάτι μου. «Κοιμήσου» μου είπε «αν σε βρει ξύπνια ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει σπίτι μας». Με σκέπασε και μου έδωσε ένα φιλί στο κούτελο. Παραδόθηκα αμέσως στον ύπνο, κάτω από τις ζεστές κουβέρτες, ήσυχη ότι ο Άγιος Βασίλης θα ερχόταν σπίτι μας. Το πρωί βρήκαμε δύο μεγάλα ποδήλατα δίπλα στο δέντρο. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Μόνο που εγώ δεν θυμάμαι τα Χριστούγεννα αυτά για τα ποδήλατα. Τα θυμάμαι για αυτό το γλυκό φιλί που μου έδωσε ο παππούς μου. Κανείς στη ζωή μου δεν μου έδωσε παρόμοιο φιλί και κανείς ποτέ ξανά δεν με σκέπασε με τόση τρυφερότητα για να μην κρυώνω. Για μένα αυτός ήταν ο Άγιος Βασίλης. Από τότε δεν ξανάρθε.
Εύχομαι η νέα χρονιά να σας βρει σαν άγραφο πίνακα (Tabula Rasa). Εύχομαι να βρείτε τη δύναμη και με ένα μολύβι στα χέρια να γράψετε μια όμορφη ιστορία για τον εαυτό σας. Καλή χρονιά σε όλους!
Νίκος Ραφαηλίδης (ηθοποιός, συγγραφέας)
Οι γιορτές που ξεχωρίζω είναι αυτές του 2010.Λίγες ώρες πριν το νέο έτος ήμασταν στο σπίτι της αδερφής μου.Θα βγαίναμε με παρέα να γιορτάσουμε το νέο έτος.. Ετοιμαζόμασταν από νωρίς.. Ήταν η πρώτη πρωτοχρονιά που θα περνούσαμε στη Θεσσαλονίκη, εγώ η μητέρα μου και η αδερφή μου. Αλλάξαμε χρονιά στο σπίτι και μετά βγήκαμε να πάρουμε ταξί.Είχε τόσο κόσμο εκείνο το βράδυ που ήταν αδύνατον να βρούμε ένα. Γυρίσαμε στο σπίτι, φάγαμε, μιλήσαμε και περάσαμε καλύτερα από ότι θα περνούσαμε αν βγαίναμε έξω. Είναι από εκείνες τις στιγμές που σε μία δύσκολη στιγμή τις φέρνεις στο μυαλό σου και ηρεμείς. Χαμόγελα, αστεία, συζητήσεις για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας.Κατάλαβα πως δεν χρειαζόμαστε πολλά πράγματα για να διασκεδάσουμε. Απλά να αγαπάμε και να είμαστε πάντα ο ένας δίπλα στον άλλον. Παίρνεις δύναμη , κουράγιο να συνεχίσεις τον αγώνα που επέλεξες να κάνεις..
Εύχομαι σε όλους το 2017 να φέρει χαρά ,υγεία και τύχη στον καθένα . Να κοιτάμε μόνο μπροστά ,να προσπαθούμε να κάνουμε την ζωή μας ομορφότερη γεμάτη αξέχαστες εμπειρίες.
Ζήσης Ρούμπος (ηθοποιός)
Παραμονή πρωτοχρονιάς πολλά χρόνια πριν, αποφασίσαμε να ανοίξουμε μια σαμπάνια που βρισκόταν σε κάποιο ντουλάπι για πάνω από 10 χρόνια. Ο καινούργιος χρόνος μας βρήκε όλους στη τουαλέτα! Εύχομαι σε όλους υγεία κ αγάπη!
Θοδωρής Ρωμανίδης (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι εντονότερα είναι το 1980, που είχα βγει πρώτη φορά στο εξωτερικό, Ελβετία συγκεκριμένα. Τότε δεν στολίζαμε όπως σήμερα, στην Ελλάδα. Οι στολισμοί ήταν φτωχικοί. Εκεί λοιπόν, έπαθα πλάκα με τα φώτα, την λάμψη, τις βιτρίνες κλπ. Έτσι έμειναν πολύ έντονα χαραγμένα στην μνήμη μου.
Αστείο; Όχι και τόσο όταν το έζησα, αλλά τώρα από απόσταση χρονική, το βρίσκω αστείο. Όταν έσβησαν τα φώτα για την αλλαγή του χρόνου, ο μεγαλύτερος αδελφός μου, είχε την φαεινή ιδέα να φωτίσει με έναν φακό, μία πάστα που είχε πάρει σε σχήμα ποντικιού! Εγώ κάπου στα 3 με 4 χρονών, καταλαβαίνετε τι πανικό έπαθα.
Αυτά τα ολίγα και ευχές για μία καλή χρονιά, αν όχι υπέροχη, τουλάχιστον καλύτερη από την προηγούμενη!
Ρένα Ρώσση-Ζαίρη (συγγραφέας)
Τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής μου; Μα όλα εκείνα τα Χριστούγεννα που στόλιζα το χριστουγεννιάτικο δέντρο αγκαλιά με τα παιδιά μου! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις τη μαγεία. Κάθε μπάλα που κρεμούσαμε ήταν για μας μια ευχή, ένα ταξίδι στο όνειρο. Με τις κόκκινες θυμόμαστε αγαπημένα μας τραγούδια. Οι πράσινες μπάλες, μας έκαναν να σκαρφιζόμαστε αστείες ιστορίες. Οι μπλε, να λέμε παραμύθια. Χρειαζόμαστε στ’ αλήθεια ώρες πολλές να τις κρεμάσουμε όλες. Αλλά γλεντούσαμε με την ψυχή μας. Κι ύστερα ποπ κορν και κουραμπιέδες, φωτογραφίες, γαργαλητά και χαρούμενες φωνές:«Και του χρόνου, μαμά!»
Τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν κι έχουν φύγει από το σπίτι, κάθε μπάλα που κρεμάω στο δέντρο, μου θυμίζει το γάργαρο γέλιο τους, την αθωότητά τους, την προσμονή τους για το θαύμα. Αναπολώ τις πολύτιμες εκείνες στιγμές, προσμένω τις καινούργιες, βουρκώνω από ευτυχία…
Χρόνια Πολλά σε όλους με μια ευχή καρδιάς, να παραμείνουμε για πάντα παιδιά, να ταξιδεύουμε συνέχεια στο όνειρο, που ονομάζεται ζωή!
Βασίλης Σαμαριτάκης (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα του 1996 γιατί ήταν τα πρώτα χωρίς τον πατέρα μου (τον χάσαμε 11/3/1995)...
Για το νέο έτος που έρχεται, εύχομαι σε όλους αυτά που φαίνονται αυτονόητα και δεδομένα, αλλά τελικά δεν είναι: υγεία, στέγη, εργασία, ευτυχία, ειρήνη και προπάντων αγάπη...χωρίς αγάπη δεν αξίζει να ζει κανείς!!
Αντώνης Τακτικός (ηθοποιός)
Τα Χριστούγεννα πάντοτε ήταν η αγαπημένη μου γιορτή. Εκείνα που θυμάμαι πιο έντονα είναι πριν δύο χρόνια, όχι επειδή είναι πρόσφατα αλλά επειδή θυμάμαι στον εαυτό μου την ώρα του ρεβεγιόν μία φοβερή αίσθηση πως κάτι σημαντικό έρχεται ...και δεν έπεσα έξω..
Μία πολύ καλή φίλη έφερε σε όλους δώρο κόκκινα εσώρουχα κάτι που συνηθίζεται όπως είπε αλλά μου φάνηκε αρκετά αστείο...Νομίζω πως το κάναμε έθιμο από τότε...Εύχομαι υγεία πάνω από όλα...δύναμη και αγάπη....
Αλέξανδρος Τρανουλίδης (ηθοποιός)
Δυστυχώς θυμάμαι τα Χριστούγεννα του 2012 που επέστρεψα στην Αθήνα κατεστραμμένος οικονομικά και ψυχολογικά, από την εξαπάτηση που υπέστη από τον συνέταιρο μου, στην προσπάθεια μου να ανοίξω μια επιχείρηση στην επαρχία. Δεν έχω συνέλθει από αυτό το συμβάν και ακόμα δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν πια.
Με ένα φίλο και πολύ γνωστό συνάδελφο, κανονίζαμε με μηνύματα από το πρωί της παραμονής μέχρι τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς να βρεθούμε και κάτι πάντα γινόταν μια απ τον ένα και μια απ τον άλλον και δεν κατορθώναμε να συναντηθούμε. Τελικά συναντηθήκαμε τυχαία τα ξημερώματα σε μια κρεπερί χωρίς να το έχουμε κανονίσει. Ρίξαμε πολύ γέλιο και από τότε όταν θέλουμε να δώσουμε κάπου ραντεβού, πάντα το αναφέρουμε και γελάμε.
Εύχομαι καλές γιορτές με υγεία πάνω απ΄ όλα, αλληλοσεβασμό και αγάπη.
Χριστίνα Τσάφου (ηθοποιός)
Ήταν πολύ όμορφα τα Χριστούγεννα, όταν λόγω ονόματος γιορτάζαμε ο πατέρας μου, ο γιος μου κι εγώ! Πάντα είχαμε οικογενειακό τραπέζι με τους εορτάζοντες!
Όσο για την παραμονή Πρωτοχρονιάς...Λίγη ώρα πριν αλλάξει ο χρόνος, γεννήθηκε ο γιος μου...Δεν ήταν αστείο βέβαια, αλλά ήταν ο καλύτερος μποναμάς της ζωής μου!
Εύχομαι καλή υγεία ψυχική και σωματική σε όλους τους ανθρώπους. Επίσης λιγότερη μοναξιά και περισσότερη ανθρωπιά.
Πάνος Τσέρπες (τραγουδιστής)
Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι πολύ έντονα είναι όταν χρειάστηκε για πρώτη φορά, όπως έλεγε και το τραγούδι μας τότε, να κάνω Χριστούγεννα μακριά από την οικογένεια μου. Ήταν η πρώτη μου συνεργασία με τους ΟΝΕ στην Θεσσαλονίκη όποτε είχα 2 λογούς για να τα θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα.
Εύχομαι μέσα απ’ την κάρδια μου σε όλων των κόσμο χρόνια πολλά και τυχερά, με υγεία και ότι δεν μας έδωσε 2016 να μας το προσφέρει απλόχερα το νέο έτος 2017.
Μαρσώ Φίλη (ηθοποιός)
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, που ξύπνησα το πρωί των Χριστουγέννων και είχε βάλει η μητέρα μου στο χωλ ένα χιονισμένο λευκό σπιτάκι με μπλε παραθυράκια με φως εσωτερικά. Ήταν μαγευτικό. Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν "μεγαλοψυχία" και ανθρωπιά προς στους συνανθρώπους τους, μόνο εν όψη εορτών. Η ευχή μου λοιπόν θα ήταν ,αυτά τα συναισθήματα να κατακλύζουν την καρδιά τους όλο το χρόνο. Καλές εορτές, με αγάπη ,ευτυχία και υγεία σε όλους
Δημήτρης Χανιώτης (τραγουδιστής)
Φυσικά θυμάμαι εντονότερα τα παιδικά μου Χριστούγεννα που είχαν το στοιχείο της αγνότητας και ο πατέρας μου έστηνε το μεγάλο δέντρο, το στόλιζε με πολλές μπάλες χρυσές, ασημένιες και άλλες πολλές χρωματιστές. Στο τέλος έβαζε τα φωτάκια που αναβόσβηναν και στα παιδικά μου μάτια, το θέαμα ήταν φαντασμαγορικό! Εμείς τα παιδιά, βάζαμε τις τελευταίες λάμπες όπου φτάναμε. Και μου λείπει αυτό..
Στην βάση του ήταν τοποθετημένα τα κουτιά με τα δώρα που πιστεύαμε ότι τα έφερνε ο Άι-Βασίλης, όπως μας έλεγαν τουλάχιστον..
Εύχομαι το φως των Χριστουγέννων να φωτίσει τις ψυχές μας και να σταλάξει Ο Χριστός βάλσαμο σε αυτές γιατί μόνο Αυτός μπορεί. Χαρούμενα Χριστούγεννα.
Πόπη Χριστοδούλου (ηθοποιός)
Χριστούγεννα 1999 που είχα αγκαλιά μου το πρώτο μου παιδί και Χριστούγεννα 2002 που η αγκαλιά μου είχε πλέον και το δεύτερο αγγελούδι μου!
Δεν ξέρω αν είναι αστείο, γιατί οι φίλοι μου γέλαγαν όταν τούς το είπα, ήταν μια χρονιά που είχα σηκωθεί μόλις κατάλαβα ότι είχαν κοιμηθεί τα παιδιά, να βάλω τα «δώρα του Αγ. Βασίλη" κάτω από το δέντρο και ξύπνησε το μεγαλύτερο και ρωτώντας με τι κάνω ξύπνια τέτοια ώρα και μάλιστα κάτω από το δέντρο, μπουκώθηκα το μελομακάρονο που προοριζόταν για τον Άγιο Βασίλη και της είπα ότι ένιωσα μια λιγούρα στον ύπνο μου και αφού δεν τα έφαγε όλα τα καλούδια που του είχαμε βάλει, θα ήταν κρίμα να πήγαιναν χαμένα...
Γλυκές και ζεστές στιγμές για όλους μας τις άγιες μέρες των γιορτών! Ο νέος χρόνος να μας βρει υγιείς και κεφάτους, με την καρδιά μας γεμάτη αγάπη!
*Ευχαριστώ θερμά όλους τους καλλιτέχνες για τις απαντήσεις που έδωσαν.
* Τα ονόματα είναι με αλφαβητική σειρά.