Άκης Κακαγής: "Δεν περίμενα να φτάσω μέχρι τον τελικό, κυρίως λόγω ρεπερτορίου"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συνέντευξη: Μαίρη Κάντα

 

Ο Άκης Κακαγής είναι ένας από τους οκτώ φιναλίστ του "Τhe Voice". Γεννήθηκε στα Μέγαρα, ασχολείται χρόνια με την μουσική και στη συνέντευξη που έδωσε στο best-news.gr μιλάει για την εμπειρία του στο  "The Voice" και για την μεγάλη του αγάπη, τη μουσική. Ακόμα, όταν ερωτήθηκε πως φαντάζεται τον εαυτό του επαγγελματικά, δέκα χρόνια αργότερα, απάντησε: "Ευελπιστώ να έχω δώσει στο κόσμο μια μουσική που θα αγγίξει τη ψυχή τους."

 

Πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε στο “The Voice”;

Η αλήθεια είναι ότι το “The Voice” προέκυψε στη πορεία σαν απόφαση. Εγώ είχα ήδη μία μουσική διαδρομή δέκα χρόνια πριν το "Voice" και απλά είπα "γιατί όχι;"

 

Ας πάμε στη "Blind Audition" του παιχνιδιού, όπου και οι τέσσερις κριτές πάτησαν το κουμπί για να σας διεκδικήσουν. Πώς νοιώσατε εκείνες τις στιγμές;

Σίγουρα αισθάνθηκα μεγάλη ικανοποίηση και μεγάλη τιμή που μου έκαναν και οι τέσσερις αυτοί καταξιωμένοι καλλιτέχνες να γυρίσουν επειδή τους άρεσε η φωνή μου. Χάρηκα πάρα πολύ για αυτή την εξέλιξη.

 

Και από τη "Blind Audition" φτάσατε μέχρι το τελικό του "The Voice". Ήταν κάτι που το περιμένατε ή που το ελπίζατε;

Η αλήθεια είναι, ότι όταν πας σ΄ ένα παιχνίδι, πας για να παίξεις, γιατί αυτό είναι το "The Voice", ένα παιχνίδι. Πας να παίξεις και να δώσεις το         

καλύτερο σου εαυτό. Όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι, πάντα έχεις στο μυαλό σου το καλύτερο. Δεν περίμενα να φτάσω μέχρι τον τελικό, κυρίως λόγω ρεπερτορίου. Όμως, ο κόσμος διάλεξε το αντίθετο και ο coach μου όμως, επίσης διάλεξε το αντίθετο. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι΄αυτό που έκανε και μ' έστειλε στο τελικό του "Voice" και μου έκανε αυτή τη τιμή.

 

Πώς νοιώσατε τη στιγμή των αποτελεσμάτων; Απογοητευτήκατε με το αποτέλεσμα;

Κάθε φορά που ανέβαινα στο stage του " The Voice", ανέβαινα για να το χαρώ και όχι για να κερδίσω κάτι. Αυτό έκανα και στο τελικό. Εγώ ανέβηκα να το χαρώ, ήταν μεγάλη η χαρά μου που ήμουν στο τελικό του "The Voice" και η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ η νίκη. Σίγουρα θα ήταν κάτι ευπρόσδεκτο, αλλά δεν απογοητεύτηκα. Αντιθέτως χάρηκα για τα παιδιά που προχώρησαν, που είναι φίλοι μου και ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία, χωρίς καμία δόση πικρίας. Υπήρχε μόνο χαρά στο τελικό, τίποτα άλλο.

 

Τι αποκομίσατε από το "The Voice";

Αποκόμισα πάρα πολλά θετικά, πολλά περισσότερα από ό,τι περίμενα. Αποκόμισα φίλους, τους συμπαίχτες μου, που τους υπεραγαπώ. Ήταν όλοι μία χαρά παιδιά, ειδικά η τελευταία τετράδα με τους οποίους έχουμε έρθει πολύ κοντά και στις 22 Απριλίου κάνουμε και ένα live στο "Σταυρό του Νότου" σαν οι 4 φιναλίστ του "The Voice"(από την ομάδα του κ. Μαραβέγια). Αποκόμισα πάρα πολύ θετικές εμπειρές μουσικές, τέσταρα τον εαυτό μου πώς μπορεί να λειτουργήσει σε τέτοιες καταστάσεις. Η συνεργασία με το coach μου ήταν εξαιρετική και η συμπεριφορά όλων των coach ήταν ευγενέστατη. Το μόνο που έχω να πω ήταν ότι ήταν πάρα πολύ όμορφη εμπειρία για μένα, η οποία μου έδωσε πάρα πολλές παραστάσεις για την μετέπειτα μουσική πορεία μου και πολλά εφόδια.

 

Τι είναι για εσάς η μουσική;

Για μένα, η μουσική είναι κατάθεση ψυχής, χαρά και δημιουργία.

 

Είπατε πως ασχολείστε με το τραγούδι δέκα χρόνια. Ήταν το παιδικό σας όνειρο;

Ίσως και παραπάνω από δέκα χρόνια. Το παιδικό μου όνειρο όχι, είναι ένας τρόπος ζωής. Δεν μπορώ χωρίς να παίζω μουσική, γιατί γεννήθηκα έτσι. Γεννήθηκα με την μουσική γύρω μου, δίπλα μου και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είναι κάτι σαν κομμάτι του εαυτού μου, υπάρχει από πάντα η μουσική στη ζωή μου.

 

Η οικονομική κρίση που βιώνουμε, δυσκολεύει περισσότερο τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με το τραγούδι; Τι πιστεύετε;

 Η κρίση μπορείς να πεις ότι κάνει και κακό και καλό. Καλό κάνει γιατί υπάρχει έναυσμα για να γράψεις μουσική, για να εκφράσεις το θυμό σου, τη λύπη σου, τη χαρά σου. Όταν έχεις μία οικονομική αβεβαιότητα έχεις περισσότερες ανησυχίες. Όταν βλέπεις το μέλλον σου να μη είναι πολύ ευοίωνο, σίγουρα σε πιάνει ένας καημός ο οποίος αν το μεταφράσεις σε μουσική, μπορεί να δημιουργήσει καλύτερη παραγωγή, πιο αληθινή, πιο πηγαία, πιο συναισθηματική. Από την άλλη, δεν κάνει καλό στις παραγωγές της μουσικής δηλαδή στη ποιότητα, στα στούντιο, όλα αυτά γιατί υπάρχει μία οικονομική δυσχέρεια, στο να γίνουν καλές δουλειές γιατί ακριβώς είναι ακριβά. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική θα το κάνει είτε με κρίση, είτε όχι.

 

Έχετε πρότυπα από το χώρο της μουσικής; 

Είναι πάρα πολλά τα πρότυπα μου, οπότε άμα τα απαριθμήσω θα ξεχάσω σίγουρα κάποιον και δεν θέλω.

 

Πώς οραματίζεστε επαγγελματικά τον εαυτό σας δέκα χρόνια μετά;

Σε δέκα χρόνια από τώρα, ευελπιστώ να έχω γράψει μια μουσική, να έχω δώσει στο κόσμο μια μουσική που θα αγγίξει τη ψυχή τους. Αυτό μου αρκεί.

 

Συνέντευξη: Μαίρη Κάντα

 

Ο Άκης Κακαγής είναι ένας από τους οκτώ φιναλίστ του "Τhe Voice". Γεννήθηκε στα Μέγαρα, ασχολείται χρόνια με την μουσική και στη συνέντευξη που έδωσε στο best-news.gr μιλάει για την εμπειρία του στο  "The Voice" και για την μεγάλη του αγάπη, τη μουσική. Ακόμα, όταν ερωτήθηκε πως φαντάζεται τον εαυτό του επαγγελματικά, δέκα χρόνια αργότερα, απάντησε: "Ευελπιστώ να έχω δώσει στο κόσμο μια μουσική που θα αγγίξει τη ψυχή τους."

 

Πώς αποφασίσατε να συμμετάσχετε στο “The Voice”;

Η αλήθεια είναι ότι το “The Voice” προέκυψε στη πορεία σαν απόφαση. Εγώ είχα ήδη μία μουσική διαδρομή δέκα χρόνια πριν το "Voice" και απλά είπα "γιατί όχι;"

 

 

Ας πάμε στη "Blind Audition" του παιχνιδιού, όπου και οι τέσσερις κριτές πάτησαν το κουμπί για να σας διεκδικήσουν. Πώς νοιώσατε εκείνες τις στιγμές;

Σίγουρα αισθάνθηκα μεγάλη ικανοποίηση και μεγάλη τιμή που μου έκαναν και οι τέσσερις αυτοί καταξιωμένοι καλλιτέχνες να γυρίσουν επειδή τους άρεσε η φωνή μου. Χάρηκα πάρα πολύ για αυτή τη εξέλιξη.

 

Και από τη "Blind Audition" φτάσατε μέχρι το τελικό του "The Voice". Ήταν κάτι που το περιμένατε ή που το ελπίζατε;

Η αλήθεια είναι, ότι όταν πας σ΄ ένα παιχνίδι, πας για να παίξεις, γιατί αυτό είναι το "The Voice", ένα παιχνίδι. Πας να παίξεις και να δώσεις το         

καλύτερο σου εαυτό. Όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι, πάντα έχεις στο μυαλό σου το καλύτερο. Δεν περίμενα να φτάσω μέχρι τον τελικό, κυρίως λόγω ρεπερτορίου. Όμως, ο κόσμος διάλεξε το αντίθετο και ο coach μου όμως, επίσης διάλεξε το αντίθετο. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι΄αυτό που έκανε και μ' έστειλε στο τελικό του "Voice" και μου έκανε αυτή τη τιμή.

 

Πώς νοιώσατε τη στιγμή των αποτελεσμάτων; Απογοητευτήκατε με το αποτέλεσμα;

Κάθε φορά που ανέβαινα στο stage του " The Voice", ανέβαινα για να το χαρώ και όχι για να κερδίσω κάτι. Αυτό έκανα και στο τελικό. Εγώ ανέβηκα να το χαρώ, ήταν μεγάλη η χαρά μου που ήμουν στο τελικό του "The Voice" και η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ η νίκη. Σίγουρα θα ήταν κάτι ευπρόσδεκτο, αλλά δεν απογοητεύτηκα. Αντιθέτως χάρηκα για τα παιδιά που προχώρησαν, που είναι φίλοι μου και ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία, χωρίς καμία δόση πικρίας. Υπήρχε μόνο χαρά στο τελικό, τίποτα άλλο.

 

Τι αποκομίσατε από το "The Voice";

Αποκόμισα πάρα πολλά θετικά, πολλά περισσότερα από ό,τι περίμενα. Αποκόμισα φίλους, τους συμπαίχτες μου, που τους υπεραγαπώ. Ήταν όλοι μία χαρά παιδιά, ειδικά η τελευταία τετράδα με τους οποίους έχουμε έρθει πολύ κοντά και στις 22 Απριλίου κάνουμε και ένα live στο "Σταυρό του Νότου" σαν οι 4 φιναλίστ του "The Voice"(από την ομάδα του κ. Μαραβέγια). Αποκόμισα πάρα πολύ θετικές εμπειρές μουσικές, τέσταρα τον εαυτό μου πώς μπορεί να λειτουργήσει σε τέτοιες καταστάσεις. Η συνεργασία με το coach μου ήταν εξαιρετική και η συμπεριφορά όλων των coach ήταν ευγενέστατη. Το μόνο που έχω να πω ήταν ότι ήταν πάρα πολύ όμορφη εμπειρία για μένα, η οποία μου έδωσε πάρα πολλές παραστάσεις για την μετέπειτα μουσική πορεία μου και πολλά εφόδια.

 

Τι είναι για εσάς η μουσική;

Για μένα, η μουσική είναι κατάθεση ψυχής, χαρά και δημιουργία.

 

 

Είπατε πως ασχολείστε με το τραγούδι δέκα χρόνια. Ήταν το παιδικό σας όνειρο;

Ίσως και παραπάνω από δέκα χρόνια. Το παιδικό μου όνειρο όχι, είναι ένας τρόπος ζωής. Δεν μπορώ χωρίς να παίζω μουσική, γιατί γεννήθηκα έτσι. Γεννήθηκα με την μουσική γύρω μου, δίπλα μου και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είναι κάτι σαν κομμάτι του εαυτού μου, υπάρχει από πάντα η μουσική στη ζωή μου.

 

Η οικονομική κρίση που βιώνουμε, δυσκολεύει περισσότερο τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με το τραγούδι; Τι πιστεύετε;

 Η κρίση μπορείς να πεις ότι κάνει και κακό και καλό. Καλό κάνει γιατί υπάρχει έναυσμα για να γράψεις μουσική, για να εκφράσεις το θυμό σου, τη λύπη σου, τη χαρά σου. Όταν έχεις μία οικονομική αβεβαιότητα έχεις περισσότερες ανησυχίες. Όταν βλέπεις το μέλλον σου να μη είναι πολύ ευοίωνο, σίγουρα σε πιάνει ένας καημός ο οποίος αν το μεταφράσεις σε μουσική, μπορεί να δημιουργήσει καλύτερη παραγωγή, πιο αληθινή, πιο πηγαία, πιο συναισθηματική. Από την άλλη, δεν κάνει καλό στις παραγωγές της μουσικής δηλαδή στη ποιότητα, στα στούντιο, όλα αυτά γιατί υπάρχει μία οικονομική δυσχέρεια, στο να γίνουν καλές δουλειές γιατί ακριβώς είναι ακριβά. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική θα το κάνει είτε με κρίση, είτε όχι.

 

Έχετε πρότυπα από το χώρο της μουσικής; 

Είναι πάρα πολλά τα πρότυπα μου, οπότε άμα τα απαριθμήσω θα ξεχάσω σίγουρα κάποιον και δεν θέλω.

 

Πώς οραματίζεστε επαγγελματικά τον εαυτό σας δέκα χρόνια μετά;

Σε δέκα χρόνια από τώρα, ευελπιστώ να έχω γράψει μια μουσική, να έχω δώσει στο κόσμο μια μουσική που θα αγγίξει τη ψυχή τους. Αυτό μου αρκεί.