Αν έβρεχε λεφτά...
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Αν έβρεχε λεφτά μιλιούνια έπεφταν τα άτιμα απ’τον ουρανό, μια τεράστια σακούλα από αυτές των απορριμάτων θα άνοιγα με βιάση, κέρματα και χαρτονομίσματα με τίποτα μην μου ξεφύγουν. Οι σκέψεις μου αρχικά θα έτρεχαν σε πράγματα που θα μπορούσα τώρα εύκολα δίχως να μετράω κάθε πενταροδεκάρα να αποκτήσω. Κούτες γεμάτες με ρούχα, βιβλία, βίλες, ταξίδια και τρελό λούσο κατακλύζουν σαν εικόνες το καταναλωτικό μου είναι. Όλα δείχνουν τόσο αληθινά, σαν όνειρο που ξάφνου παίρνει σάρκα και οστά!
Αν έβρεχε λεφτά θα ήθελα μάλλον τούτο να συμβαίνει σε καθημερινή βάση, ποτέ δεν ικανοποιείται τελικά η ανθρώπινη φύση! Σακούλες πολλές απορριμάτων θα γέμιζε η πόλη αφού πλέον θα είχαν μάθει όλοι τι πέφτει απ’τον ουράνιο θόλο .Αν τώρα κάποιος αντιλαμβανόταν ότι ο διπλανός του περισσότερα έχει μαζέψει από ότι ο ίδιος, φθόνος και κακία θα έβρισκαν εύκολα πρόσβαση μες την ψυχή τους να φωλιάσουν. Σκέψεις θα έκανα τότε δυσοίωνες που δάκρυ θα άφηναν στο μάγουλό μου να κυλήσει.
Αν βρέξει κάποια στιγμή λεφτά έγω λοιπόν δεν θα τοποθετήσω καμία σακούλα για να την γεμίσω. Φοβάμαι αυτά που μπορεί να φυτρώσουν στο μυαλό και εγωισμό μου. Απληστία ίσως να κολλήσω και η ανθρωπιά μου ίσως να δώσει την θέση της στο τεράστιο ΕΓΩ αδιαφορώντας πλήρως για το ΕΜΕΙΣ. Αν όμως βρέξει υγεία, ευτυχία και παιδικότητα επιτρέψτε μου τρεις τρεις να τις ανοίγω τις σακούλες!