Αντιγόνη Πόμμερ: «Πιστεύω ότι από την ελληνική λογοτεχνία λείπει το χιούμορ»
Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα
Η συγγραφέας Αντιγόνη Πόμμερ πρόσφατα ξεκίνησε να γράφει την χιουμοριστική σειρά βιβλίων «η τριλογία ενός βρικόλακα» και ήδη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «24 γράμματα» το πρώτο και το δεύτερο μέρος της. Οι τίτλοι των βιβλίων είναι: «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» και «Ξενώνας Κακοποιημένων Βρικολάκων». Στο best-news.gr ανέφερε από πού εμπνεύστηκε για να γράψει αυτά τα βιβλία. «Η έμπνευση ήρθε σε μία ταβέρνα στο λιμάνι της Κύθνου που τρώγαμε με την κόρη μου και μία μαθήτρια μου» ανέφερε συγκεκριμένα. Στις επόμενες γραμμές θα παρουσιαστούν εκτενώς όσα μάς είπε για τον αγαπημένο της πρωταγωνιστή, Ερνέστο, για την συγγραφή και τα επόμενα της σχέδια.
- Από πού εμπνευστήκατε και αποφασίσατε να γράψετε την τριλογία ενός βρικόλακα;
Το βιβλίο «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» είναι το πρώτο της σειράς «Η τριλογία ενός βρικόλακα». Η έμπνευση ήρθε σε μια ταβέρνα στο λιμάνι της Κύθνου που τρώγαμε με την κόρη μου και μια μαθήτριά μου. Μας έλεγε λοιπόν η κόρη μου πως η πιο περίεργη ερώτηση που της έχουν κάνει είναι Αν το αίμα έχει θερμίδες. Αυτό ήταν αρκετό για να στήσω την ιστορία μέσα στο κεφάλι μου.
- Ποιος είναι ο Ερνέστο; Θα μας πείτε λίγα λόγια για τον πρωταγωνιστή των βιβλίων σας;
Ο Ερνέστο είναι ένας αγαθός ρομαντικός βρικόλακας, μόλις εκατό ετών. Ζει με τη χειριστική μητέρα του, είναι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, αγαπά την κλασική λογοτεχνία και ονειρεύεται να ερωτευτεί όπως οι ήρωες των βιβλίων που διαβάζει. Έχει ανασφάλειες, έντονο οιδιπόδειο σύμπλεγμα, φοβίες, άγχη και πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξή του. Παλεύει με τη φύση του και στο τέλος καταφέρνει να γίνει βίγκαν και να πίνει μόνο συνθετικό αίμα, γιατί θέλει να γίνει αποδεκτός από την κοινωνία που ζει.
- Αν μπορούσατε να συναντήσετε τον Ερνέστο τι θα του λέγατε;
Ότι τον αγαπώ. Με έμαθε τόσα κατά τη διάρκεια της συγγραφής.
- Κατά την διαδικασία της συγγραφής, υπήρξε κάποια στιγμή που αναρωτηθήκατε αν οι αναγνώστες θα αγαπήσουν τις περιπέτειες ενός βρικόλακα;
Όχι, δεν σκέφτηκα ποτέ κάτι τέτοιο γιατί οι περιπέτειες του Ερνέστο είναι ανθρώπινες, ο βρικόλακάς μου έχει συναισθήματα. Είναι αγαθός και η μητέρα του τον χειρίζεται. Είναι δομημένος έτσι ο χαρακτήρας αυτός, ώστε να μπορεί να γίνει συμπαθής στους αναγνώστες. Και από όσο γνωρίζω, το έχω πετύχει.
- Συμπαθείτε κάποιον ήρωα περισσότερο από τους υπόλοιπους; Και αν ναι, ποιον και γιατί;
Την Έμα, την κολλητή του Ερνέστο. Η Έμα είναι άνθρωπος, είναι η κυνική οπτική στη ζωή που πίσω της όμως κρύβει μεγάλες ευαισθησίες.
- Ποιο μήνυμα θα θέλατε να εισπράξουν οι αναγνώστες σας όταν φτάσουν στο τέλος των βιβλίων;
Πιστεύω πως δεν είναι μόνο ένα το μήνυμα που υπάρχει στα δύο βιβλία της σειράς. Όμως, αν έπρεπε να πω ένα, θα είναι πως δεν πρέπει να φοβόμαστε κάθε τι διαφορετικό, όποια μορφή κι αν έχει.
- Υπάρχει κάποιο κεφάλαιο που σας δυσκόλεψε λίγο περισσότερο για να το γράψετε; Και αν ναι, γιατί;
Δυσκολεύτηκα γενικότερα να κρατήσω ισορροπίες μεταξύ του κωμικού και του δράματος. Δεν ήθελα να είναι επιτηδευμένη η γραφή μου.
- Υπάρχει κάποια κριτική ενός αναγνώστη για τα βιβλία που σας συγκίνησε, που την θυμάστε ακόμα έντονα;
Αρκετοί είναι αυτοί που έχουν γράψει για τα βιβλία αυτά. Όλοι έγραψαν θετικά σχόλια και πράγματι τους ευχαριστώ που ασχολήθηκαν με το έργο μου. Θα αναφέρω κάποιον κριτικό λογοτεχνίας που δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Πρόκειται για τον κ. Τουρλή που έγραψε μια πολύ αξιόλογη κριτική και αναφέρομαι σε αυτό γιατί εκείνο που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι πως δεν διάβασε απλά το βιβλίο μου, αλλά κι εμένα την ίδια.
- Μετά το βιβλίο «Το κόκκινο μπάλωμα» επιλέξατε να γράψετε μία σειρά βιβλίων με περισσότερο χιούμορ. Πόσο σημαντικό είναι το χιούμορ στη ζωή σας; Πιστεύετε πως αυτό είναι κάτι που λείπει από την ελληνική λογοτεχνία;
Το χιούμορ είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μου. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια που και οι δύο οι γονείς είχαν χιούμορ και ευτυχώς και η κόρη μου το κληρονόμησε. Είμαι τυχερή γιατί και στην Tabula Rasa που διδάσκω λογοτεχνία, οι συνάδελφοί μου έχουν όλοι χιούμορ με πρώτο και καλύτερο τον ιδρυτή της σχολής, Παναγιώτη Καποδίστρια. Επίσης, πιστεύω ότι από την ελληνική λογοτεχνία, λείπει το χιούμορ. Και δεν μιλάω για κωμικούς χαρακτήρες, μιλάω για κωμική οπτική σε σοβαρά θέματα.
- Ποια είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια που έχετε κληθεί να αντιμετωπίσει κατά την διαδικασία της συγγραφής; Με ποιο τρόπο τα ξεπερνάτε;
Η έλλειψη χρόνου. Ψάχνω πάντα μια τρύπα στον χρόνο για να ασχοληθώ με τα δικά μου βιβλία. Οι εργασίες των μαθητών μου, η επιμέλεια βιβλίων και τα μαθήματα στη σχολή δεν μου αφήνουν πολλά περιθώρια. Παρόλα αυτά, για να πετύχω το στόχο μου κάνω ένα πρόγραμμα. Π.χ. Σηκώνομαι στις έξι το πρωί και γράφω μέχρι τις οκτώ. Εννοείται ότι το παραβιάζω.
- Τι συνηθίζετε να κάνετε λίγο πριν ανοίξετε το word για να γράψετε την ιστορία των ηρώων σας;
Κάθε πρωί την ίδια διαδικασία. Φτιάχνω ένα συγκεκριμένο πράσινο τσάι, όχι οποιοδήποτε πράσινο τσάι, και μετά κάθομαι στον υπολογιστή. Να πω την ιδιοτροπία μου πως δεν μπορώ να γράψω αν δεν έχω το τσάι αυτό. Το άρωμά του με βοηθάει να συγκεντρωθώ.
- Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Να ολοκληρώσω την Τριλογία ενός βρικόλακα και μετά να ασχοληθώ με την έρευνα γιατί σκέπτομαι να γράψω ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Στο μεταξύ υπάρχουν έτοιμα ένα αστυνομικό και ένα παραμύθι που δεν έχω δώσει ακόμα για έκδοση.
Ευχαριστούμε πολύ!