Αντιγόνη Πόμμερ: «Τα εφηβικά όνειρα έχουν μέσα τους φωτιά που πιστεύω ότι δεν σβήνει ποτέ.»
Συνέντευξη: Μαίρη Κάντα
Την κ. Αντιγόνη Πόμμερ την συνάντησα για πρώτη φορά πριν τέσσερα χρόνια περίπου. Είχα ενθουσιαστεί διαβάζοντας τα βιβλία που είχε γράψει και ήθελα πολύ να πραγματοποιήσω μία συνέντευξη μαζί της. Έτσι εκείνη η συνέντευξη έγινε στις 28 Μαΐου 2012. Λίγα χρόνια αργότερα, έρχεται το νέο βιβλίο της κ. Πόμμερ, το «Άρωμα Λεμόνι» από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα» και μία νέα συνέντευξη στο best-news.gr. Σε αυτή την συνέντευξη η συγγραφέας μιλάει για το θέμα του νέου της βιβλίου αλλά και για τους ήρωες του.Επίσης, το βιβλίο που της άλλαξε την ζωή είναι το «100 χρόνια μοναξιάς» γιατί όπως είπε η ίδια «θαύμασα τόσο πολύ τη γραφή του Μάρκεζ, τους ήρωες του κι ένιωσα να ζω στο παραμύθι του που στη ουσία δεν ήταν καθόλου παραμύθι.»
Πρόσφατα εκδόθηκε το νέο σας βιβλίο «Άρωμα λεμόνι». Θα μας μιλήσετε λίγο για το θέμα του;
Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης και φιλίας. Είναι ένα ρομαντικό βιβλίο που όμως έχει αρκετές προεκτάσεις και συμβολισμούς. Αγγίζει το θέμα των σχέσεων, του γάμου, της φιλίας αλλά και των ονείρων. Αυτών των ονείρων που ίσως να μη πραγματοποιηθούν ποτέ αν δεν κινητοποιηθούμε.
Γιατί επιλέξατε αυτό το τίτλο για το βιβλίο σας;
Γιατί το άρωμα λεμόνι είναι συνδεδεμένο με τη ζωή όλων μας. Είναι ένα άρωμα που ξυπνά μνήμες, παιδικές, εφηβικές, οικογενειακές. Αυτό το άρωμα στο βιβλίο, για τον κάθε ήρωα έχει διαφορετική σημασία, σημαίνει αισιοδοξία, κουράγιο, υπομονή μα πάνω από όλα έρωτα. Δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά είναι αυτό που συνδέει όλους τους ήρωες του βιβλίου.
Το άρωμα λεμόνι είναι η εντονότερη ανάμνηση των παιδικών χρόνων των τεσσάρων ηρώων του βιβλίου. Εσείς τι θυμόμαστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;
Ερώτηση που θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες. Θυμάμαι το παιχνίδι. Πολύ παιχνίδι, πολλά σημάδια στα γόνατα από τούμπες και σκισίματα. Θυμάμαι ότι νύχτωνε και δεν κυκλοφορούσε κανείς στους δρόμους του Αλίμου και εγώ με τον αδελφό μου και τους φίλους μου συνέχιζα να παίζω. Αυτό ήρθε στο μυαλό μου αυθόρμητα μόλις διάβασα την ερώτηση.
Ο «Σάκης», ένας από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου, αλλάζει όλη την προηγούμενη ζωή του για να ακολουθήσει ένα εφηβικό όνειρο. Στη πραγματική ζωή, πιστεύετε πως αξίζει κανείς να ρισκάρει τόσο πολύ για ένα όνειρο;
Ναι, πιστεύω ότι αξίζει να ρισκάρεις. Τα εφηβικά όνειρα έχουν μέσα τους φωτιά που πιστεύω ότι δεν σβήνει ποτέ. Δεν είναι απαραίτητο να διαλύσεις την οικογένειά σου για να κυνηγήσεις το όνειρό σου.
Ο «Λάζαρος Πετράκης» ψάχνει να βρει μετά από χρόνια την αγαπημένη του που έχει χάσει. Ο έρωτας ξεθωριάζει στο πέρασμα των χρόνων ή ένας δυνατός έρωτας δεν σβήνει ποτέ; Ποια είναι η γνώμη σας;
Πιστεύω ότι ένας έρωτας που δεν έχει κάνει τον κύκλο του δεν σβήνει ποτέ.
Βλέπουμε στο βιβλίο τον «Μάνο» να ζει αρχικά εγκλωβισμένος σε ένα άσχημο γάμο. Με την αναθέρμανση όμως του εφηβικού κοινού ονείρου, «δραπετεύει» από το γάμο του και κάνει μία νέα αρχή στη ζωή του. Πιστεύετε πως τα όνειρα έχουν τόση μεγάλη δύναμη;
Είναι τα μόνα που μας κρατούν ζωντανούς, ιδιαίτερα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που ζούμε σε αυτή τη χώρα. Είναι τα μόνα που μας δίνουν κουράγιο και πάνω από όλα δεν φορολογούνται. Για την ώρα τουλάχιστον.
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε περισσότερο κάποιες γυναίκες να είναι στη θέση του «Μάνου». Πιστεύετε πως υπάρχουν αρκετοί άντρες στη πραγματικότητα που συμβιβάζονται σε ένα άσχημο γάμο; Και αν ναι, τι είναι αυτό που τους κρατάει δέσμιους σε αυτόν και δεν φεύγουν;
Υπάρχουν πολλοί άντρες εγκλωβισμένοι σε τέτοιους γάμους, ακόμα και στο άμεσο περιβάλλον μου. Η ανασφάλεια, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης είναι, πιστεύω, οι βασικότεροι λόγοι. Αν τώρα προστεθούν και παιδιά, τότε το πράγμα δυσκολεύει περισσότερο. Μόνο ένα ισχυρό κίνητρο θα τους ωθήσει να αποδεσμευτούν από αυτή την κατάσταση.
Στο «Άρωμα λεμόνι» βλέπουμε και τον έρωτα και την φιλία. Ποιο από αυτά τα δύο είναι το πιο σημαντικό για εσάς;
Να απαντήσω με ερώτηση; Και τα δύο δεν είναι σημαντικά για την ψυχική μας υγεία; Οι φίλοι είναι απαραίτητοι στη ζωή μου και είναι άτομα που είναι πολλά χρόνια δίπλα μου και με στηρίζουν, με αποτρέπουν ή με παροτρύνουν. Από την άλλη ο έρωτας είναι ζωή, είναι χαρά και αισιοδοξία. Είναι σαρωτικός.
Με ποιον από τους ήρωες του βιβλίου ταυτίζεστε περισσότερο και γιατί;
Θα έλεγα με τον «Λάζαρο Πετράκη», που ενώ στην αρχή φαίνεται αδιάφορος στην πορεία ξεσκεπάζονται οι ευαισθησίες του μία-μία.
Εάν γράφατε ξανά το «Άρωμα λεμόνι» θα αλλάζατε κάτι στη ιστορία ή στους χαρακτήρες;
Νομίζω ότι δεν θα άλλαζα κάτι. Αρκετά το παίδεψα όταν το έγραφα. Σε ότι έγραψα είχα καταλήξει μετά από πολλές διορθώσεις.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει και την ακολουθείτε πιστά; Και ποια συμβουλή θα δίνατε εσείς στους αναγνώστες;
Την καλύτερη συμβουλή μού την είχε δώσει ο πατέρας μου όταν μου είπε «παιδί μου να έχεις ένα σπίτι να μένεις και τίποτα άλλο. Η ιδιοκτησία θα σε κάνει να δουλεύεις μία ζωή για το κράτος». Τους αναγνώστες μου τώρα θα τους συμβούλευα να ακολουθούν τα όνειρα τους και να προσπαθούν να είναι αυθεντικοί άνθρωποι.
Τι είναι αυτό που σας κάνει πιο δυνατή;
Τα όνειρα, η αισιοδοξία, οι έξυπνοι άνθρωποι, η θετική διάθεση και άλλα πολλά που μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω.
Ποιο όνειρο σας δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα;
Πολλά όνειρα μου δεν έχουν πραγματοποιηθεί. Τα περισσότερα θα έλεγα. Κι αυτό γιατί μου αρέσει να ονειρεύομαι, οπότε έχουμε πληθώρα ονείρων που είναι στη λίστα αναμονής.
Τι σας κάνει να χαμογελάτε και τι σας κάνει να συγκινηθείτε;
Χαμογελώ πολύ εύκολα, μα πάρα πολύ εύκολα, σε σημείο που μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα. Χαμογελώ με ένα μωρό, χαμογελώ στους φίλους μου, στους γείτονες, χαμογελώ με ένα κουτάβι, με τον γάτο της κόρης μου, χαμογελώ στη ζωή γενικότερα. Το ίδιο συμβαίνει και με την συγκίνηση. Πολλά μπορεί να με συγκινήσουν. Μία καλή κουβέντα, ένα χειροφίλημα, μία αγκαλιά ή μία σκέψη, οι μαθητές μου στην «Tabula Rasa», ένα βιβλίο, μία ταινία. Μα πάνω από όλα με συγκινούν τα παιδικά βλέμματα, ιδιαίτερα όταν βλέπω μέσα τους την απόγνωση τη δική τους, αλλά ταυτόχρονα και τη δική μου.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;
Ετοιμάζω κάτι. Είναι ακόμα σε πολύ αρχικό στάδιο για να μιλήσω. Είναι ακόμα ιδέα, δεν έχει γίνει ιστορία. Το ψάχνω, ερευνώ, μιλάω με ανθρώπους, σημειώνω και παράλληλα προσπαθώ να στήσω το προφίλ του πρωταγωνιστή μου.
· * Περισσότερα για το βιβλίο «Άρωμα Λεμόνι» μπορείτε να μάθετε εδώ:http://www.oceanida.gr/site/index.php?option=com_k2&view=item&id=742:άρωμα-λεμόνι&Itemid=119
· ** Η κ. Αντιγόνη Πόμμερ διδάσκει «Λογοτεχνική Γραφή» στο «Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa» τα τελευταία χρόνια. Περισσότερα για την σχολή μπορείτε να μάθετε εδώ: http://www.tabula.gr