Αθηνά Καμάτσου: «Θέλω να βοηθήσω άτομα μέσω του βιβλίου μου»
Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα
«Ακροβατώ σε ένα σχοινί. Και ακριβώς από κάτω βρίσκονται οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου…» διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Μαθήματα πτώσης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πηγή». Η φράση αυτή, μας ώθησε να μιλήσουμε με την συγγραφέα κ. Αθηνά Καμάτσου, ώστε να την γνωρίσουμε καλύτερα και να μάθουμε περισσότερα για το πρώτο της μυθιστόρημα. Η συγγραφή, όπως λέει η ίδια, την βοηθά να δραπετεύσει από την πραγματικότητα.
Ας ξεκινήσουμε, μαθαίνοντας περισσότερα πράγματα για εσάς.
Είμαι η Αθηνά και είμαι σχεδόν είκοσι χρονών. Σπουδάζω ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι κάτι που πάντοτε ήθελα να κάνω. Λατρεύω να διαβάζω βιβλία και να γράφω τις δικές μου ιστορίες. Από μικρή δηλαδή αν με ρωτούσες, θα έλεγα πως αυτό είναι το όνειρο μου. Βλέπω επίσης πολλές σειρές και ταινίες (το λες και εθισμό).
Τι είναι αυτό που σας προσφέρει η συγγραφή;
Σίγουρα με βοηθάει να δραπετεύσω από την πραγματικότητα. Όταν οι μέρες είναι δύσκολες και κάπως στενάχωρες, η συγγραφή με ταξιδεύει σε έναν κόσμο που όλα είναι καλά. Με ηρεμεί. Επιπλέον είναι ένα κομμάτι μου. Δεν μπορώ να σκεφτώ μια καθημερινότητα χωρίς την συγγραφή.
Θα μας πείτε την υπόθεση του βιβλίου «Μαθήματα πτώσης»;
Το βιβλίο ουσιαστικά αναφέρεται στην Έλενα και τον αδερφό της τον Άλεξ (καθώς αυτοί οι δύο είναι και οι αφηγητές) και την ζωή τους σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Η Έλενα έχει ένα βαρύ φορτίο στην πλάτη της και μάχεται με την διπολική διαταραχή (που είναι και το κεντρικό θέμα του βιβλίου). Βλέπουμε πως αντιμετωπίζει την ασθένεια, πως την βιώνει και σίγουρα πως ξεπερνάει τα μανιακά και τα καταθλιπτικά επεισόδια. Όμως πέρα από αυτό, βλέποντας τον τρόπο που εξελίσσεται η ζωή των πρωταγωνιστών, αναφέρονται πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η ομοφοβία, ο σχολικός εκφοβισμός, τα ναρκωτικά.
Γιατί επιλέξατε αυτό το τίτλο;
Κάποια στιγμή μέσα στο βιβλίο η κεντρική ηρωίδα, η Έλενα, λέει πως δεν μπορεί έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα της. Όλα βρίσκονται στο έδαφος και εκείνη περπατάει σε ένα σχοινί πάνω από αυτό. Και μόνο με τα Μαθήματα Πτώσης θα καταφέρει να τα φτάσει. Είναι αρκετά λυρικό και μετά από εκείνη την σκηνή ήμουν σίγουρη πως αυτός ήταν ο τίτλος του βιβλίου.
Έχετε δώσει κάποια δικά σας χαρακτηριστικά στην κεντρική ηρωίδα του βιβλίου;
Σίγουρα. Με εξαίρεση την μανιοκατάθλιψη και κάποιες άλλες μικρές λεπτομέρειες, νομίζω πως η Έλενα έχει πάρει πολλά από μένα.
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το θέμα της μανιοκατάθλιψης;
Θεωρώ πολύ άσχημο που ακόμα και σήμερα υπάρχει το στίγμα γύρω από τις ψυχικές ασθένειες. Με θλίβει που υπάρχουν άνθρωποι που περιθωριοποιούνται, που δεν λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα, που οι κοινωνία αποκλείει λόγω μιας ψυχικής ασθένειας. Ήθελα να μιλήσω για την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με αυτό. Ήθελα να μιλήσω για το πως βιώνει την ασθένεια, πως τον αντιμετωπίζει η κοινωνία και ήθελα επίσης να δείξω πως δεν έχει τίποτα το διαφορετικό από εμάς.
Γνωρίζατε από την αρχή το τέλος της ιστορίας ή το ανακαλύψατε κατά την διάρκεια της συγγραφής;
Το τέλος ήταν το πρώτο πράγμα που είχα γράψει και ήμουν σίγουρη γι’ αυτό. Καθώς έγραφα την ιστορία άλλαζα συνεχώς διάφορα γεγονότα ακόμα και κάποια χαρακτηριστικά των κεντρικών ηρώων. Μα για το τέλος ήμουν από την αρχή τόσο σίγουρη. Είναι μια από της αγαπημένες μου σκηνές στο βιβλίο.
Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο με τρεις μόνο λέξεις;
Θα το χαρακτήριζα σίγουρα έντονο, σκοτεινό και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο.
Οι σπουδές σας στην ψυχολογία, σας βοήθησαν περισσότερο στο χτίσιμο των χαρακτήρων;
Ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο πριν μάθω ότι μπήκα στην Ψυχολογία. Δεν λέω ότι δεν με βοήθησε, καθώς έμαθα πολλά πράγματα αλλά αυτό που με βοήθησε αρκετά, ήταν η έρευνα που έκανα εγώ μόνη μου.
Γνωρίζατε από την αρχή το τέλος της ιστορίας ή το ανακαλύψατε κατά την διάρκεια της συγγραφής;
Το τέλος ήταν το πρώτο πράγμα που είχα γράψει και ήμουν σίγουρη γι’ αυτό. Καθώς έγραφα την ιστορία άλλαζα συνεχώς διάφορα γεγονότα ακόμα και κάποια χαρακτηριστικά των κεντρικών ηρώων. Μα για το τέλος ήμουν από την αρχή τόσο σίγουρη. Είναι μια από της αγαπημένες μου σκηνές στο βιβλίο.
Για ποιο λόγο θα θέλατε οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;
Θέλω να βοηθήσω άτομα μέσω του βιβλίου μου. Κανένας δεν είναι μόνος του και αυτή είναι μια φράση που αναφέρω και εγώ η ίδια αρκετά μέσα στο βιβλίο. Επιπλέον είναι το παιδί μου, νιώθω υπέροχα που μπορούν όλοι να το διαβάσουν και να ταξιδέψουν μέσα σε αυτό.
Πώς νιώσατε όταν φτάσατε στο τέλος του βιβλίου και πώς όταν το είδατε στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου;
Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Όταν ολοκλήρωσα το βιβλίο δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποια στιγμή θα το κρατήσω στα χέρια μου. Θα το δω στα βιβλιοπωλεία και ο κόσμος θα διαβάσει την ιστορία μου. Ακόμα δηλαδή υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να το πιστέψω.
Σας ανησυχούν οι κριτικές των αναγνωστών; Ποιο σχόλιο θα μπορούσε να σας στεναχωρήσει και ποιο να σας χαροποιήσει;
Πάντοτε έχω άγχος και αγωνία για τις κριτικές. Μα δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο σχόλιο που θα μπορούσε να με στεναχωρήσει. Κάθε κριτική και κάθε γνώμη είναι δεχτή εκτός και αν κρύβει μίσος και κακία μέσα της. Ένα σχόλιο που θα με χαροποιούσε είναι πως το βιβλίο μου βοήθησε. Το έχω ήδη ακούσει και πραγματικά έκλαιγα για ώρες.
Αν συναντούσατε τον συγγραφέα του αγαπημένου σας βιβλίου, τι θα τον ρωτούσατε ή τι θα του λέγατε;
Το πιο πιθανό είναι να έκλαιγα και να μην μπορούσα καν να μιλήσω. Ο Chris Colfer όχι μόνο έχει γράψει πολλά από τα αγαπημένα μου βιβλία αλλά σίγουρα ήταν ένας από τους λόγους που με οδήγησαν να ολοκληρώσω το πρώτο μου βιβλίο. Θα τον ευχαριστούσα. Όχι μόνο για την συντροφιά και το γέλιο που μου προσφέρουν τα βιβλία του αλλά και για την δύναμη που μου έδινε όλο αυτόν τον καιρό να συνεχίζω να γράφω.
Πότε μία μέρα είναι όμορφη για εσάς;
Σίγουρα όταν δεν κρύβει άγχος μέσα της. Γενικά στην καθημερινότητα μου αγχώνομαι πολύ (όπως οι περισσότεροι αυτόν τον καιρό νομίζω) και σίγουρα μια μέρα είναι καλή όταν την περνάω με μουσική, βιβλία και φίλους. Με χαλαρώνει.
Τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν έχω σταματήσει στιγμή να γράφω και σίγουρα θα συνεχίσω με αυτούς τους ρυθμούς . Η ιστορία που γράφω τώρα φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της και ανυπομονώ να βρει το σπίτι της και να μπορέσετε να την διαβάσετε!