Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Η Στέλλα σηκώθηκε χαρούμενη από το κρεβάτι. Με τέτοια ζέστη θα’ταν έγκλημα να μην κανονίσει μια αυθόρμητη εκδρομούλα ή ένα λίγο πιο μακρινό ταξιδάκι. Ενθουσιασμένη κινήθηκε προς το μπάνιο το οποίο μια γενική καθαριότητα σίγουρα την είχε ανάγκη καθώς είχε καταντήσει άντρο κατσαρίδων κι αραχνών.Οι αράχνες δε σίγουρα ήταν πιο νοικοκυρεμένες από την Στέλλα αφού οι ιστοί τους έλαμπαν από πάστρα. Μια αποτρίχωση ήταν επιβεβλημένη ,σε λίγο αυτή και οι αρκούδες του δάσους θα ανακάλυπταν κοινό DNA! Μόλις αισθάνθηκε πλήρως απαλλαγμένη από οποιαδήποτε τρίχα φόρεσε το μπικίνι της.Η σιλουέτα της έχρηζε γενικού “ρεκτιφιέ” αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια! Το καφτάνι που έριξε επάνω της είχε ζήσει και καλύτερες στιγμές.Το χρώμα του είχε ξεθωριάσει και αλλοιωθεί θυμίζοντας κάτι ανάμεσα σε μουστάρδα και χαλασμένη μαγιονέζα!Οι σαγιονάρες από την άλλη κουβαλούσαν τόνους άμμου από την χθεσινή της παραλική εξόρμηση. 

“Εντάξει δεν έγινε και κάτι”μουρμούρισε ξεπλένοντάς τες όπως όπως στην μπανιέρα. 

Μαζεύοντας τα μαλλιά της σε έναν πρόχειρο αλλά περιποιημένο κότσο πήγε να ετοιμάσει το μικρό βαλιτσάκι της. Αν δεν χαλούσε ο καιρός το Σαββατοκύριακο που σκόπευε να λείψει θα γινόταν τετραήμερο.Η βαλίτσα ήταν λίγο στραπατσαρισμένη ωστόσο αξιοπρεπέστατη. Χώρεσε όσα υπάρχοντά της μπόρεσε εκεί μέσα αφήνοντας όμως ένα λαμέ γεμάτο πούλιες φόρεμα που ακόμη και η ίδια η Ζωζώ Ζαπουντζάκη θα θεωρούσε υπερβολικό απέξω. 

Σειρά είχαν τώρα τα οικονομικά,κάτι που δεν την άγχωνε ιδιαίτερα. 

“Για να τσεκάρουμε λίγο την πιστωτική” έκανε ανοίγοντας τον υπολογιστή από τον οποίο μπορούσε να ελέγξει πολλά πράγματα. 

Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν σαν εκείνα μεθύστακα που τον τραβολογάνε με το ζόρι στους Ανώνυμους Αλκοολικούς. Το στόμα της στέγνωσε λες και έκανε το τουρ της Σαχάρας δίχως το γεμάτο νερό παγουρίνο της.Η πιστωτική έδειχνε ένα ωραιότατο μηδενικό στογγυλό σαν κουλούρι Θεσσαλονίκης. Το κλειδί που ακούστηκε να γυρνάει στην πόρτα ήταν του εδώ και λίγους μήνες συντρόφου της,του Αμπντούλ.

 “Αμπντούλ έβαλες χέρι στην πιστωτική μου;Έκλεψες τον κωδικό της;” 

“Εσύ μεθυσμένη προχθές μου τον είπες αγκάπη κι εγώ αγόρασε μποξεράκι, σακάκι και πλήρωσε χρέη σε ΝΤΕΗ γιατί πολύ ρεύμα καίω. Δανεικά όμως αγκάπη!” 

Ο Αμπντούλ αγνοείται εδώ και μέρες ενώ η Στέλλα δηλώνει άγνοια για την τύχη του. Οι κακιές γλώσσες λένε ότι την είδαν να μεταφέρει μια περίεργη μαύρη σακούλα σκουπιδιών στο έλος της περιοχής...