Χιονάτη δως μου τον καθρέφτη σου μωρή!
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Με μειωμένη ζωντάνια σηκώνομαι και πάλι από το κρεβάτι,το οποίο έχει γίνει πλέον λόγω καραντίνας ένα με το κορμί μου. Μπαίνοντας στο μπάνιο βρέχω το πρόσωπο μου μπας και ξυπνήσω κανονικά αφού με λες και σε φάση υπνοβασίας ακόμη.Το κατάκρυο σαν τα ξεχασμένα από το καλοκαίρι παγάκια στην κατάψυξη που βρομοκοπάνε άνηθο (Πως στο καλό το σκέφτηκα να τον τοποθετήσω δίπλα από τα παγάκια;) με ξυπνάει θέλω δεν θέλω.Το κινητό μου περιμένει περιχαρής να βγάλει την πρώτη σέλφι κι εγώ δεν λέω όχι. Μια καλύτερη όμως μάτια στον καθρέφτη με προσγειώνει ανώμαλα. Ξεκινώ από τα μαλλιά. Εκτός του ότι είναι ανακατεμένα λες και τα τράβαγε μια ο Βοριάς μια ο Νότιας υπάρχει ένα χονδρό πρόβλημα .Τρεις μαζεμένες στην σειρά ολόλευκες τρίχες σκάνε μύτη κοντά στον αριστερό κρόταφο.Εικόνες του Κώστα Πρέκα και του Ρίτσαρντ Γκιρ οργώνουν το μυαλό μου.
"Όχι όχι δεν θα γίνω σαν κι αυτούς" ψελλίζω μουδιασμένα.
"Σίγουρα δεν θα γίνεις σαν κι αυτούς, αλλά χειρότερα" με περιπαίζει με εκδικητικό τρόπο η λευκή τρίχα που ξεπετάγεται από το πλαϊνό τμήμα της κεφαλής μου.
Μη θέλοντας να βασανίζομαι άλλο μαζεύω τα μαλλιά μου μια πρόχειρη κοτσίδα κι ασχολούμαι με το πρόσωπο μου. Έντρομη διαπιστώνω πως οι μαύροι κύκλοι έχουν αποκτήσει την απόχρωση "φτερό κόρακα"! Το κινητό μου από την άλλη δεν καταλαβαίνει τίποτα και ουρλιάζει:"Την σέλφι θα την βγάλουμε μανδάμ;"μα το αγνοώ παντελώς.
Τα δάχτυλά μου ταξιδεύουν πιο χαμηλά καταλήγοντας κάτω από το πιγούνι. Κάμπτομαι ψυχολογικά,καταρρέω, φέρτε μου αντικαταθλιπτικά, φέρτε μου το κώνειο του Σωκράτη, κάτι σε φαρμάκι τέλος πάντων! Μακρινές εικόνες από την παιδική μου ηλικία στήνουν χορό εκστατικό μπροστά μου.Η Miss Piggy κουνάει προκλητικά τους τροφαντούς γοφούς της."Ω πόσο χαίρομαι dear που έχουμε το ίδιο διπλοσάγονο" μου λέει.
Τολμηρή όμως εγώ κοιτάζομαι ακόμη καλύτερα στον καθρέφτη. Τριχούλες πάνω από το άνω χείλος που δείχνουν να περιμένουν καρτερικά έναν μπαρμπέρη,το πόδι της χήνας που κοντεύει να πάρει διαστάσεις ποδιού δεινοσαύρου και μια ρυτιδάρα να με το συμπάθειο ανάμεσα στα φρύδια με κάνουν να θέλω να σπάσω τον καθρέφτη.
Ναι αυτός φταίει αυτός και μόνο αυτός.
"Χιονάτη δως μου τον καθρέφτη σου μωρή" διατάζω! Αυτή τουλάχιστον το τσέπωνε το κοπλιμεντάκι της από δαύτον κάθε μέρα.
"Καλέ μανδάμ μην σκας. Έχω φίλτρο άλφα άλφα για την περίπτωσή σου" μου προτείνει το κινητό το οποίο πετάω με νεύρα πάνω στο κρεβάτι.