2019-06-17 09:04

Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Παρασκευή, ήλιος με δόντια, ένα χαρτονόμισμα των πέντε ευρώ που βρίσκω στον δρόμο τυλιγμένο άτσαλα μέσα σε μια απόδειξη περιπτέρου, ένα κομπλιμέντο για την εμφάνισή μου (το γεγονός ότι έγινε από έναν υπερήλικα με μεγάλη πιθανότητα καταρράκτη με αφήνει παγερά αδιάφορη) κι ένα καφεδάκι με κάποιες φίλες από τα παλιά είναι αρκετά για να μου φτιάξουν την διάθεση. Η αλήθεια είναι πως κομπλάρω κάπως, διότι οι φίλες μου κάνουν εδώ και μήνες ζούμπα και πιλάτες. Είμαι λοιπόν σίγουρη ότι θα έχουν"χτίσει" κορμί σε αντίθεση με μένα που θέλω να χτιστώ με τούβλα να μην φαίνομαι! Αχ αυτή η κοιλιά δεν λέει να πέσει με τίποτα! Έχω καιρό να τις δω, άραγε θα τις αναγνωρίσω;Τις φαντάζομαι με κολλητά μπλουζάκια που θα αναδεικνύουν τις τέλειες καμπύλες τους.

Με βήμα διστακτικό πλησιάζω στην ομολογουμένως κουκλίστικη καφετέρια. Το βλέμμα μου αναζητά μια θεά Αφροδίτη, μια θεά Αθηνά, άντε στην χειρότερη των περιπτώσεων μια θεά Δήμητρα! Τζίφος!  Κάποια στιγμή μου κάνει νεύμα ένα παχουλό χέρι εφάμιλλο της λατρεμένης μου Μiss Piggy. Δεν αντιδρώ. Το χέρι επιμένει και συνοδεύεται πλέον κι από ήχο, ήχο συγκεκριμένο. Είναι της φίλης μου,κάτι δεν μου κολλάει όμως. Αυτό το τροφαντό χέρι δεν συμβαδίζει με το κορμί ζούμπα και πιλάτες! Η αυτοπεποίθησή μου αρχίζει να ανεβαίνει δυό δυό τα σκαλοπάτια. Ω ναι είμαι η πιο καλλίγραμμη της παρέας! Η συζήτηση είναι ευχάριστη μα διακόπτεται λίαν συντόμως από έναν ενοχλητικό λαχειοπώλη, ο οποίος θυμίζει τελάλη ξεχασμένων εποχών. "Εδώ το λαχείοοοο,εδώ το σκραααατς!" Μα δεν είναι μόνο η φωνή του που αναστατώνει όλο μου το είναι. Η χαρακτηριστική μυρωδιά του σκόρδου ξεχύνεται στην κυριολεξία από το ήδη επιβαρυμένο με σάπια δόντια στόμα του. Ο τύπος παλουκώνεται με περίσσιο θράσσος σε μια ετοιμόρροπη καρέκλα, διότι μια από τις φίλες μου θέλει να δοκιμάσει την τύχη της. Όταν πλέον καταλαβαίνει ότι η ριμάδα η τύχη της έχει γυρίσει την πλάτη επιδεικτικά ο "μοσχομυριστός"φίλος μου με κοιτά και μου λέει: "Έλα μόνο εσύ δεν πήρες! Πάρε αλλιώς δεν φεύγω!" Το παίρνω ως απειλή κι αγοράζω ένα σκρατς.Δέκα ευρώ! Το βλέπω σαν περιουσία ολόκληρη! Κερνώ εν μέρει τους καφέδες (διότι με δέκα ευρώ τι να πρωτοκάνεις;) και νιώθω πραγματικά τυχερή. Φεύγοντας λέω να πάρω τον απέναντι δρόμο, μα μια βιτρίνα ακριβώς δίπλα μου με παρασύρει σαν σειρήνα. Μια γυναίκα παίρνει τον δρόμο που απέρριψα και γλιστράει από μια μπανανόφλουδα. "Φτηνά την γλίτωσα" σκέφτομαι

Επιστρέφοντας στο σπίτι θυμάμαι πόσο ακαμάτρα γυναίκα είμαι. Οι κατσαρόλες ορφανές από περιεχόμενο μου κρατάνε μούτρα. "Φτου σου τεμπέλα κι ο άνδρας σου τι θα φάει βρε άχρηστη;" Πριν προλάβω να ανοίξω το ψυγείο μπας και βρω κανένα αβγό, χτυπάει το κινητό μου. "Μα και βέβαια να φας στην μάνα σου χρυσέ μου, το συζητάς;" Να μια φορά που φάνηκε και χρήσιμη η πεθερά μου! Βραδάκι κάνω ντεμακιγιάζ και κοιτάζομαι στον καθρέφτη."Το εκρού του νεκρού έχεις πάλι!" μονολογώ .Ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό το μάτι μου πέφτει πάνω σε διάσημες δίχως μακιγιάζ. Μπροστά τους είμαι τουλάχιστον θεά! Τελικά δεν θες πολλά για να σου φτιάξουν την μέρα......