Eίμαι απλώς ένα παγκάκι

Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Είμαι απλώς ένα παγκάκι ελαφρώς ταλαιπωρημένο από την γνωστή αναλγησία του χρόνου που με τρόπο αλήτικο κλέβει την νιότη και την φρεσκάδα από όντα κι αντικείμενα. Μην απορείτε που θεωρώ πως και τα αντικείμενα ήταν κάποτε νέα, νιώθουν, πονούν, αναζητούν, συμπάσχουν.Είμαι γενικότερα της άποψης πως οτιδήποτε έρχεται σε επαφή με σας τους ανθρώπους αποκτά αυτομάτως ζωή, υπόσταση. Πολλοί και πολλές έχουν αναζητήσει τη δρύινη συντροφιά μου κυρίως σε περιόδους ψυχικής ταλαιπωρίας.
Είμαι απλώς ένα παγκάκι και ναι αυτό με ευχαριστεί, ως και καμάρι το έχω! Δεν έχω μάθει να ζητάω πολλά, αποδέχομαι αυτό που είμαι επιδιώκοντας την εσωτερική μου βελτίωση. Ίσως ακούγεται λίγο φαιδρό κι αλλόκοτο αυτό αφού τα λόγια προέρχονται από ένα ξύλινο κατασκεύασμα μα αν το εφαρμόζατε κι εσείς οι άνθρωποι σαφώς και θα ήσασταν πιο ισορροπημένοι και πλήρεις εσωτερικά. Σπουδαίο πράγμα η αποδοχή να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου!
Είμαι απλώς ένα παγκάκι σε ένα κάπως απομονωμένο σημείο του άλσους. Παλιότερα θεωρούσα αυτή την θέση μη αβανταδόρικη για μένα, μα ποιός θα με προτιμούσε; Θα σας μιλήσω τελείως ανοιχτά, πίστευα πως θα με αγνοούσαν αφού δεν βρισκόμουν ανάμεσα σε δέντρα με παχύ ίσκιο, η θέση μου ήταν κατώτερη από αυτή πολλών ομοίων μου. Πόσο έξω είχα πέσει, πόσο!
Είμαι απλώς ένα παγκάκι αλλά ίσως και να είμαι και κάτι παραπάνω. Στάσιμο μένω εδώ στην άκρη μου, καλά ενωμένα τα πόδια μου με το έδαφος κι όμως εσάς συχνά σας πάω παρακάτω. Πάνω μου ακουμπάτε το βάρος του κορμιού σας κι εκείνο της ψυχής σας που προσπαθείτε να ξεφορτωθείτε μα δεν τα καταφέρνετε και πάντα. Στην αρχή με ήσυχο με ψίθυρο όμοιο τρόπο τα βάσανά σας και τα παράπονα από τούτον τον μάταιο κόσμο εξομολογείστε κι εγώ είμαι εκεί να σας ακούσω και να σας δώσω με την σιωπή μου μια παράξενη ώθηση να μην καταθέσετε τα όπλα. Έπειτα αφήνετε τις “ντροπές” πετάτε αναστολές πρέπει και μη και μου τα λέτε όλα χαρτί και καλαμάρι, κι εγώ είμαι εκεί να εισπράξω όλη αυτή την οργή και θλίψη σας, να την οικειοποιηθώ ώστε να νιώσετε εσείς καλύτερα και να επιστρέψετε στα σπίτια σας πιο ήρεμοι, λες και επισκεφτήκατε τον καλύτερο ψυχολόγο!
Είμαι απλώς ένα παγκάκι που κάποια στιγμή ίσως και να το αποσύρουν λόγω φθοράς. Όπως και να΄χει όμως όλο και κάποιο άλλο θα με αντικαταστήσει. Καθίστε πάνω του, πείτε τον πόνο σας, γελάστε, αγκαλιαστείτε και φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη. Κι αν χαράζατε τα αρχικά του καλού ή της καλής σας πλαισιωμένα από μια καρδούλα θα χαιρόμουν διπλά... έχω τόσον καιρό να νιώσω κάτι ανάλογο.. βλέπετε οι καρδούλες αυτές παραγκωνίστηκαν από εκείνες που στέλνετε μέσω κινητού...