Εμένα θα με σέβεσαι, χρόνε!
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Αισθάνομαι την ανάγκη να στα πω απ’την καλή κι απ’την ανάποδη κάποτε φίλε και νυν εχθρέ μου, και που δεν μιλούσα τι κατάλαβα; Αποθρασύνθηκες εντελώς, ξέφυγες για να στο πω λαϊκά! Ω μην μου παριστάνεις τον ανήξερο γιατί δεν περνάνε αυτά πλέον σε μένα. Ναι σε σένα μιλάω, σε σένα χρόνε που κάνεις πως δεν ακούς. Σταμάτα να γίνεσαι γελοίος με το δήθεν κουλ χαμόγελό σου, θα τα ακούσεις χύμα και τσουβαλάτα λοιπόν.
Με ποιό δικαίωμα δρας επεμβατικά πάνω στο σώμα μου; Δεν έχεις ιερό και όσιο,χώνεσαι παντού! Τι γυρεύεις στο τριχωτό της κεφαλής μου και μου καταστρέφεις την όλη εικόνα μου; Και δε λέω για καμιά λευκή τρίχα ανάμεσα σε εκατό όχι όμως κι ολόκληρη τούφα μπροστά μπροστά βιτρίνα! Θα μου πεις υπάρχουν και οι βαφές, μα σε ρωτάω χρόνε είμαι υποχρεωμένη να φορτώνω τον οργανισμό μου με χημικά για το υπόλοιπο της ζωής μου;( Όχι φιλαράκι δεν γουστάρω να κυκλοφορώ με λευκά σαν χιόνι απάτητο μαλλιά από τα πρώτα άντα μου, για κάνε μας την χάρη!) Εμ κι εκείνη η εμμονή που έχεις με τα κιλά, αλλαγή του μεταβολισμού και κουραφέξαλα! Επίτηδες τα κάνεις όλα έτσι για να μας φορτώνεις ανά δεκαετία λίπος και κυτταρίτιδα,συνωμοσία έχεις κάνει με γυμναστήρια, εταιρείες παρασκευής αδυνατιστικών προϊόντων και με όλη την οικογένεια των light και stevia! Σε ό,τι αφορά τώρα το πρόσωπο εκεί κι αν αποθρασύνεσαι! Τι πόδια χήνας και ζάρες έκφρασης, τι κηλίδες γήρανσης και χαλάρωση λαιμού, απ’όλα έχει ο μπαχτσές. Και δώσ’του κρέμες, αμπούλες και κακό έτσι για το παραμύθιασμα της αιώνιας νεότητας!
Και καλά όλα αυτά που έχουν να κάνουν με την εξωτερική εμφάνιση, ας πούμε ότι κάπως καλύπτεται με ψιμύθια.Τι γίνεται όμως με την ψυχούλα μου, τα όνειρά μου και τα θέλω μου; Μέρα με την μέρα προσπαθείς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να μου τα γκρεμίσεις όλα,να με τσακίσεις.”Είσαι πολύ μεγάλη πλέον για τέτοια άλματα ή ριζικές αλλαγές στην ζωή σου” μου ψιθυρίζεις χαιρέκακακα στ'αυτί μόλις καταλαβαίνεις ότι πάω να πάρω τα πάνω μου. Και ποιός είσαι εσύ βρε χρόνε που θα μου επιβάλεις το μέγεθος της εσωτερικής μου δύναμης με ποιά μέτρα και σταθμά ζυγίζεις εσύ; Έχει η ψυχή μωρέ ηλικία, θαρρείς πως θα κάνω πίσω επειδή τίποτα δεν μου χαρίστηκε κι έφαγα χαστούκια; Σε γελάσανε καμάρι μου!
ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΜΕ ΣΕΒΕΣΑΙ ΧΡΟΝΕ...