Για όλα φταίει η ζυγαριά!

2018-12-10 07:55

 

Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Σηκώνομαι κάθιδρη μες το καταχείμωνο λες κι έχουμε καύσωνα! Ένας εφιάλτης κατάφερε να με αναστατώσει τόσο πολύ που δεν μπορώ να συνέλθω εύκολα. Με την τσίμπλα να κρέμεται σαν τσαμπί από σταφύλι στο δεξί μου μάτι μπαίνω στο μπάνιο. Πλένω όπως όπως το πρόσωπό μου, για περιποίηση της οδοντοστοιχίας μου ούτε κουβέντα αυτή την κρίσιμη στιγμή! Το μήνυμα του ονείρου ήταν σαφές: Αν δεν ελέγχω τακτικά το βάρος μου θα είμαι ανάμεσα στις πρώτες επιλογές σε περίπτωση ριμέικ του πασίγνωστου”Χονδρός και λιγνός”. (Σίγουρα δεν θα ερμηνεύσω τον λιγνό!)

 Μα πού στην ευχή την έχω την ζυγαριά; Δεν αντιλέγω,έχουμε καιρό να...ειδωθούμε αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να ενεργοποιήσω το Silver Alert για να την εντοπίσω! Το απεχθές έντομο που ακούει στο όνομα κατσαρίδα (3.500 διαφορετικά είδη υπάρχουν από δαύτες!) θα μου τείνει εν αγνοία του χείρα βοηθείας. Στην προσπάθειά μου να δώσω με την παντόφλα μου ένα καίριο χτύπημα στην κατσαρίδα, εκείνη βρίσκει καταφύγιο μες την παπουτσοθήκη. Με απίστευτο απόθεμα τόλμης που θα έκανε ακόμη και τον μυθικό Ηρακλή να κουνήσει επιδοκιμαστικά το κεφάλι του, την ανοίγω με φούρια.Η κατσαρίδα δεν θα μου την γλιτώσει! Ένα μικρό συννεφάκι σκόνης γαργαλάει τα ρουθούνια μου, μάλλον έχει περάσει κάμποσος καιρός από την τελευταία “γενική”στα ράφια που κουβαλάνε από γόβες μέχρι μπότες του σκι.

 Κάτι κόκκινο τραβάει την προσοχή μου.Από όσο μπορώ να θυμηθώ κόκκινα παπούτσια δεν υπάρχουν στην συλλογή μου. Δεν αργώ να συνειδητοποιήσω πως επιτέλους βρίσκω την ζυγαριά μου, την κόκκινη σχεδόν αχρησιμοποίητη ζυγαριά μου. ”Ώστε εδώ κρυβόσουν άτιμη!”μονολογώ. Αφού την ξεσκονίζω σχολαστικά (Δεν θα αφήσω εγώ την σκόνη να προσθέσει ανύπαρκτα γραμμάρια στο κορμί μου!) την τοποθετώ προσεκτικά στο πάτωμα.Την ρυθμίζω κι ανεβαίνω επάνω της έχοντας τα μάτια μου κλειστά .Όταν αισθάνομαι πλέον αρκετά γενναία για να έρθω αντιμέτωπη με την ωμή πραγματικότητα, ανοίγω πρώτα το δεξί μου μάτι. Η αλήθεια είναι ότι ως μονόφθαλμος Κύκλωπας δεν έχω και την καλύτερη όραση, παρόλα αυτά διακρίνω έναν αριθμό που με κάνει να αισθανθώ άβολα.Το άνοιγμα και του δευτέρου βλεφάρου μου δίνει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Δεν είναι δυνατόν, όχι αυτό δεν μου συμβαίνει,είναι απλώς μια άσχημη φάρσα, ένα κακόγουστο αστείο με απώτερο σκοπό την απώλεια της ολύμπιας ηρεμίας μου. Αλλιώς τα θυμόμουν εγώ...  Εντάξει έχουν περάσει γύρω στους έξι... Ίσως και εννέα μήνες που έχω να ανέβω πάνω της, αυτό όμως δεν δικαιολογεί μια τόσο ραγδαία αλλαγή. 
 
Ακονίζω το μυαλό μου και ναι την βρίσκω την λύση. Οι παντόφλες φταίνε, σίγουρα αυτές φέρουν όλη την ευθύνη. Για καλό και για κακό βγάζω μαζί με αυτές και τις ολόμαλλες κάλτσες, ποτέ δεν ξέρεις. Ανεβαίνω εκ νέου, καμία όμως διαφορά, ο δείκτης της ζυγαριάς παραμένει πεισματικά κολλημένος στον ίδιο αριθμό, οκτώ κιλά πάνω από το βάρος που είχα κατά νου για μένα. Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα δουλεύουν πυρετωδώς, μιλάμε για σοβαρές υπερωρίες! Μα ναι είναι προφανές, πώς δεν το’χα σκεφτεί τόση ώρα; Δίχως να με ενδιαφέρει το πολικό ψύχος που επικρατεί στο μπάνιο πετάω τα πάντα από πάνω μου.Τρέμοντας ολόκληρη ετοιμάζομαι να απολαύσω τον θρίαμβό μου, να δώσω ένα ράπισμα στην ζυγαριά. Μα φευ αυτό που αντικρίζω δεν μου αρέσει καθόλου, μόνο μείον 500 γραμάρια! Ντύνομαι και βάφομαι έντονα. Η αυτοπεποίθησή μου πρέπει να ανέβει επειγόντως! 
Ούσα πανέτοιμη για το καρναβάλι της Πάτρας καθώς λαμέ φόρεμα,ψεύτικες βλεφαρίδες και τεράστια στρας σκουλαρίκια στ’αυτιά σίγουρα δεν αποτελούν την κλασική εικόνα γυναίκας που παίρνει το πρωινό της στην όμοια με βομβαρδισμένο τοπίο κουζίνα της (Είδα μύγα να πνέει τα λοίσθια μες την ακόμη γεμάτη λάδι σαλατιέρα ή μου φάνηκε;) αρχίζω και κρατάω σημειώσεις. Αριστερή στήλη: Καθημερινές διατροφικές συνήθειες.Δεξιά στήλη: Ώρες καθημερινής σωματικής άσκησης. Χρειάζομαι και δεύτερη κόλλα για την πρώτη στήλη, καμία για την δεύτερη. Μου περνάει απ’τον νου ότι οι καθημερινές θερμίδες που καταναλώνω ξεπερνούν εκείνες ενός παλαιστή Σούμο, ωστόσο διαπιστώνω πως υπάρχει και μια γερή δόση υγιεινού τρόπου διατροφής. (Βλέπε σοκολάτα με στέβια.) Από την άλλη, αυτό το ολοστρόγγυλο σαν κουλούρι Θεσσαλονίκης μηδενικό που κοσμεί τις ώρες γυμναστικής με τσακίζει ψυχολογικά. 
 
Αποφασίζω να πάρω δραστικά μέτρα. Μειώνω τις σοκολάτες με στέβια από τρεις σε μόνο μια καθημερινά. Αντικαθιστώ τα γαριδάκια με τσιπς με λιγότερα λιπαρά. Στο τσακίρ κέφι τρώωω και μια ντοματούλα την οποία συνοδεύω με μισό καρβέλι ψωμί. Πίνω αντί για μισό ποτήρι νερό ένα ολόκληρο κάθε εβδομάδα ενώ κάνω και δύο λεπτά την ημέρα ποδήλατο. (Η Ελένη Πετρουλάκη άνετα θα με έχριζε διάδοχό της!) 
 
Έχουν περάσει πάνω από τρεις εβδομάδες από την υπεράνθρωπη προσπάθειά μου. Ξαναζυγίζομαι με περίσσεια άνεση. Απώλεια βάρους...0,αύξηση βάρους +1200 γραμμάρια.Όχι δεν φταίω εγώ,πρόκειται γα συνομωσία,για όλα φταίει η ζυγαριά! Τι,αν θα αγοράσω άλλη; Όχι όλες το ίδιο κάνουν, διαστρεβλώνουν την αλήθεια!
 
 Υ.Γ Το κουμπί του παντελονιού μου εκσφενδονίστηκε εν ώρα εργασίας. Βρε λες να έχει δίκιο η ζυγαριά;
Πίσω