Γιατί καλοκαιράκι μου;
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Κάθε χρονιά τα ίδια! Με το που η άνοιξη κουνάει το πλουμιστό αποχαιρετιστήριο μαντηλάκι της, μια σκέψη γίνεται μόνιμος κάτοικος του μυαλού μου. Όχι ότι δεν υπάρχουν κι άλλες μα αυτή είναι πολύ επίμονη.
"Γιατί καλοκαιράκι μου; Γιατί ήρθες πάλι νωρίς και με βρίσκεις για άλλη μια φορά απροετοίμαστη; Χάθηκε να με ειδοποιήσεις...κάποιους μήνες νωρίτερα;" Όχι πως ξεχνώ ότι σαν εποχή είναι πάντα πιστή στο ραντεβού της, μα μια μικρή παράταση ίσως έσωζε κάπως την κατάσταση. Η κυτταρίτιδα και τα ψωμάκια έχουν αρχίσει ήδη να γελούν πίσω από την πλάτη μου.
"Την βλέπεις;"ακούω να ψιθυρίζουν. "Πάλι τελευταία στιγμή κοιτάει να μας ξεφορτωθεί χα χα! Τι ανόητη!"
"Γίνονται αυτά μωρέ" πετιέται κι ο μεταβολισμός μου."Εγώ ρυθμίζω τα πάντα!
” Δεν το βάζω όμως κάτω! Θυμάμαι το γάργαρο νεράκι του Θεού και το κατεβάζω με τις χούφτες που λένε. Ούτε για υπερηχογράφημα να πήγαινα!
Ανοίγω το ψυγείο."Από φρούτο τι υπάρχει;"αναρωτιέμαι δυνατά. Ένα ξεχασμένο αγγούρι μου χαμογελάει τυρανισμένα."Φρούτο δεν το λες αλλά καλό είναι κι αυτό στην ανάγκη!" Αποφασιστικά κόβω δύο κομμάτια και τα τρώω.Το στομάχι μου διαμαρτύρεται.Θέλει παγωτό,γλυκό...μια σοκοφρέτα βρε αδελφέ! Μα είμαι αυστηρή καΙ μαχήτρια.
Δύο μέρες με νερό κι αγγούρι.(Βαρέθηκα να πάω να αγοράσω φρούτα).Το τεστ της ζυγαριάς θα αποδείξει πως είμαι πλέον μια...γαζέλα!Μα τι να δω!Στα ίδια και στα ίδια,γραμμάριο παρακάτω."Μάλλον βαρέλα,παρά γαζέλα είμαι!"λέω με λυγμούς.
Κάποια στιγμή θυμάμαι ένα παλιό ποδήλατο γυμναστικής,Είναι λίγο σκουριασμένο και ξεχαρβαλωμένο μα την δουλειά του την κάνει.Μετά από δέκα λεπτά τα παρατάω. Δεν είμαι εγώ για τέτοια!
Ημέρα όγδοη.Έχω αντικαταστήσει το αγγούρι με φρούτα,βραστό κοτόπουλο και φρυγανιές.(Η αλήθεια είναι βέβαια πως που και που τρώω και καμία καραμέλα βουτύρου αλλά ας μην το κάνουμε θέμα!)
Το κινητό χτυπάει."Πάμε παραλία;"με ρωτάνε οι φίλες μου.Πάω να αρνηθώ μα ο καύσωνας δεν μου αφήνει πολλά περιθώρια.
Κοιτάζω την επιδερμίδα μου:Λευκή σαν το αφράτο χιόνι.Με την ευχή φέτος να γίνω τουλάχιστον Ναόμι,βάζω το αντιηλιακό μου. Ξεχνάω την Ναόμι, μάλλον προς ντοματί με βλέπω και φέτος!
Διπλανή ξαπλώστρα Ακούω:"Κορίτσια αυτή η κυτταρίτιδα δεν υποφέρεται!"
"Ντρέπομαι για το σώμα μου"
Συμπέρασμα:Δεν αξίζει να χαλιόμαστε .Είμαστε όλες όμορφες ,γιατί έχουμε όμορφη ψυχή.Η καθεμία από μας είναι μοναδική,οπότε βουρ για παραλία!
ΥΓ Δεν θα με χαλούσαν πέντε κιλά παρακάτω.....