Η ελιά στο αριστερό μάγουλο
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Η γυναίκα με την πρόχειρα φτιαγμένη αλογοουρά φαινόταν απελπισμένη κι αβοήθητη. Το ποτήρι με το νερό που είχε ακουμπήσει δίπλα της η υπάλληλος ήταν ακόμη άθικτο, ούτε που είχε αντιληφθεί την ύπαρξή του, τόσο μεγάλη ήταν η αγωνία της! Με χέρια τρεμάμενα συνέχισε να γυρίζει βασανιστικά αργά τις σελίδες του παλιού άλμπουμ φωτογραφιών .Όλες αυτές οι ασπρόμαυρες και μη φωτογραφίες δεν είχαν και πολλά να της δώσουν, έμοιαζαν όλες τόσο ίδιες μεταξύ τους! Ξάφνου σταμάτησε απότομα το ξεφύλλισμα,μπορεί και να είχαν εισακουστεί οι προσευχές της!
“Μπορώ..μπορώ να έχω κάποιες πληροφορίες για αυτό το παιδάκι;” Η φωνή της έβγαινε με κόπο.
“Μια στιγμή παρακαλώ”της απάντησε κοφτά και τυπικά η υπάλληλος απέναντί της.
Οι πληροφορίες που θα έπαιρνε ύστερα από μισή περίπου ώρα ήταν συγκεκριμένες δίχως να αφήνουν σχεδόν κανένα περιθώριο αμφιβολίας, το μωρό στην προτελευταία σελίδα του άλμπουμ ήταν το δικό της. Ήταν το μοναδικό παιδί που έφερε μια μεγάλη ελιά στο μάγουλο εκ γενετής. Χαρούμενες σκέψεις την είχαν κατακλυσει αρχικά,μαύρες και απαισιόδοξες στην συνέχεια. Οι αναμνήσεις την περικύκλωσαν, οι τύψεις δεν θα την άφηναν όπως πάντα σε ησυχία.
Πριν από χρόνια....
Η δεκαπεντάχρονη κοπέλα είχε κλειδωθεί εδώ και ώρες στο μπάνιο, δεν τολμούσε να βγει έξω. Ευτυχώς που οι δικοί της έλειπαν κι έτσι δεν είχε κι αυτό το βάσανο. Το βλέμμα της έπεσε για άλλη μια φορά στην πλαστική ράβδο που κρατούσε στα ντελικάτα χέρια της, μα πώς ήταν δυνατόν; Με μάτια φορτωμένα από τόνους δακρύων τύλιξε το τεστ εγκυμοσύνης μέσα σε πολλές στρώσεις χαρτιού υγείας.
Η εγκυμοσύνη κυλούσε ομαλά δίχως ιδιαίτερα προβλήματα. Η στοργή των γονιών της απέτρεψε μια “καταστροφή”του εμβρύου, θα το μεγάλωναν εκείνοι το μωρό της ανήλικης κόρης τους. Το ίδιο το κορίτσι ωστόσο ήταν μπερδεμένο,το μωρό που κουβαλούσε στα σπλάχνα του αποτελούσε εμπόδιο κι ας είχε την συμπαράσταση των δικών της. Έδινε πραγματική μάχη καθημερινά με το είναι της, τι έπρεπε να κάνει; Το ψέμα αποτελούσε τελικά μονόδρομο, ναι θα παραμύθιαζε τους γονείς της και κυρίως τον ίδιο της τον εαυτό. Θα άφηνε το μωρό με την ελιά στο μάγουλο απλά σε ένα παγκάκι και θα έλεγε πως είχε πεθάνει στην γέννα.
Σήμερα
Η γυναίκα κρύβεται πίσω από τα κάγκελα της έπαυλης. Είναι αθέατη αφού οι φροντισμένοι θάμνοι την καλύπτουν αρκετά. Η νεαρή κοπέλα με την ελιά στο αριστερό μάγουλο της μοιάζει εκπληκτικά! Είναι έτοιμη να κουλουριαστεί, σφίγγεται το στομάχι της,τα δάκρυα παίρνουν κατηφορική πορεία. Το κορίτσι με την ελιά αγκαλιάζει μια κάπως μεγάλη γυναίκα την οποία αποκαλεί μαμά,τ όση αγάπη δεν την φανταζόταν !Η γυναίκα που λαχταρούσε να κλείσει ανάμεσα στα μπράτσα της το μωρό που κάποτε είχε κυριολεκτικά παρατήσει αλλάζει ξαφνικά γνώμη.
“Αντίο ψυχή μου,δεν μου αξίζεις”λέει με ένα δειλό ψέλλισμα και αποχωρεί...