Η συνωμοσία των ζυγαριών
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Ώρα 11:30 το μεσημέρι με έναν ήλιο να προσπαθεί να ζεστάνει την καρδιά μου που έχει παγώσει σαν παγάκι σε ποτήρι πριν το αγγίξει οτιδήποτε υγρό. Η γροθιά μου αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει το περιεχόμενο του εσωτερικού της που εδώ και κάμποση ώρα την καίει σαν το πυρακτωμένο αμόνι του Ηφαίστου. Παίρνω βαθιές ανάσες λες και βρίσκομαι στην αίθουσα τοκετού ενώ τα μηνίγγια μου παίζουν ταμπούρλο. Το κυκλικό λιμάνι της Ναυπάκτου φαντάζει τετράγωνο στα μάτια μου, τόσο θολωμένη είμαι! Με τόλμη υπερήρωα κάνω αυτό που οφείλω,ανοίγω την χούφτα μου. Δυστυχώς για μένα δεν έχει αλλάξει τίποτα,ο διψήφιος αριθμός εξακολουθεί να ποζάρει αυθάδικα στο χαρτάκι.Ούσα πιο ήρεμη από πριν το μελετώ με περισσότερη λεπτομέρεια και ω συμφορά μου κάνω κι άλλη μια οδυνηρή ανακάλυψη! Εκτός από το βάρος το μαρτυριάρικο απόκομμα κάνει αναφορά και σε λιπομέτρηση.
“Αυτή η τιμή λίπους αντιστοιχεί σε φάλαινα όχι σε μένα!”μονολογώ δυνατά, προκαλώντας τον οίκτο δυο περαστικών καθώς με κοιτούν σαν να ενσαρκώνω το κοριτσάκι με τα σπίρτα!
Κομματιάζω το ψευδές κατά την γνώμη μου αποδεικτικό στοιχείο κι αποφασίζω να “επισκεφτώ” όλες τις ζυγαριές που υπάρχουν στα φαρμακεία της πόλης.Αγοράζοντας από το καθένα κι ένα παυσίπονο(Ας στηρίξουμε και λίγο την τοπική αγορά βρε παιδιά!)ανεβαίνω πάνω και στην ζυγαριάτους. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο κι απλά τοποθετώ το κάθε απόκομμα στην ευρύχωρη τσέπη της ζακέτας μου.Φτάνοντας πλέον και στο τελευταίο φαρμακείο είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω από το πέρα-δώθε. Ο φαρμακοποιός μου μετράει την πίεση καθώς η όλη συμπεριφορά μου προφανώς τον ανησυχεί. Παίρνοντας θάρρος από το αποτέλεσμα της μέτρησης επιβραβεύω τον εαυτό μου με ένα λουσμένο κυριολεκτικά στο μέλι μελομακάρονο που μου προσφέρει κάποιος πολιτικάντης που κάνει τουρ σε κάθε κατάστημα και μη με σκοπό την συλλογή ψήφων.
Ώρα 1:30,επιστροφή στο σπίτι. Το κοκινιστό κατσαρόλας γαργαλάει τα ρουθούνια μου, ενώ το στομάχι μου βγάζει αλλόκοτους ήχους λες κι έχει να έρθει σε επαφή με φαγητό από την εποχή της κατοχής! Αγνοώντας την γαστρονομική πρόκληση επικεντρώνομαι στα χαρτάκια, εκεί όπου η θερμίδα και το λίπος έχουν καταγραφεί λεπτομερώς. Scripta manent δεν υποστηρίζεται στο περίφημο ρητό των Λατίνων; Χρειάζομαι μια ολάκερη ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω πως είναι ολόιδια μεταξύ τους,γραμμάριο δεν παρεκλίνουν τα άτιμα! Ο διψήφιος αριθμός (Σιγά μην σας τον αποκαλύψω κιόλας!) επιβεβαιώνεται σε κάθε απόκομμα.
Βγάζοντας καπνούς από τα αυτιά σαν ατμομηχανή κατευθύνομαι στο μπάνιο, δεν θα εμπιστευτώ καμία άλλη παρά μονάχα την δική μου ζυγαριά! Ανεβαίνω...περιμένω...η βελόνα κλιδωνίζεται λες και ζυγίζεται οικογένεια ελεφάντων.Σταθεροποίηση βελόνας....δειλό κοίταγμα προς τα κάτω...θίγομαι...αγανακτώ...αμφισβητώ!
“Συν 200 γραμμάρια”απευθύνομαι στο είδωλο του καθρέφτη μου.
“Το μελομακάρονο που έφαγες φταίει!” μου αντιγυρίζει εκείνο.
"Ο πολιτικάντης που με κέρασε φταίει!”συνεχίζω το λεκτικό πινγκ πονγκ.
“Το μυαλό σου και μια λίρα που μου τρως ένα βουνό γλυκά στην καθισιά!” επιμένει με θράσος.
Ώρα 12:00 μεσάνυχτα ακριβώς,έχω ήδη κάνει τον απολογισμό μου κι έχω καταλήξει. Δεν φέρω καμία ευθύνη ,προσέχω την διατροφή μου (Μόνο γλυκίσματα με στέβια!) και αθλούμαι (Χρήση ποδηλάτου μια φορά το δίμηνο!)
“Πρόκειται περί συνωμοσίας ζυγαριών” καθησυχάζω τον εαυτό μου τινάζοντας την άχνη από τον κουραμπιέ που πέφτει στο νυχτικό μου. Περήφανη με τον εαυτό μου που την βρήκε την άκρη είμαι έτοιμη να κοιμηθώ, ίσως αύριο οι ζυγαριές έρθουν στα συγκαλά τους και δείχνουν το βάρος που θέλω.
(Την κ. Χριστίνα Καρρά, μπορείτε να την βρείτε εδώ)