«Η ζωή σου για μια selfie»
Γράφει: Μαίρη Κάντα
Λίγες ώρες πριν να πάω στη δουλειά μου, διαβάζω τις ειδήσεις της ημέρας. Τι το ήθελα; Διαβάζω τίτλους όπως: «Ρωσία: Νεκροί και τραυματίες από σφοδρή καταιγίδα», «Αφγανιστάν: Νεκροί και τραυματίες από επίθεση αυτοκτονίας». Λίγο πριν να κλείσω το laptop, διαβάζω μια ακόμα θλιβερή είδηση. Εγχώρια αυτή τη φορά. «16χρονος στο Κερατσίνι, χάνει την ζωή του για να τραβήξει μία selfie». Ε όχι, ρε παιδιά. Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ. Δεν το χωράει το μυαλό μου. Όχι, όχι, όχι….
Να χάνεις την ζωή σου για να τραβήξεις την τέλεια φωτογραφία; Είναι τρελό. Μοιάζει με ένα πολύ κακόγουστο αστείο, μα δυστυχώς είναι αληθινό. Η selfie ή ελληνιστί «αυτοφωτογραφία» εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2004, μα έγινε περισσότερο γνωστή από το 2012, όταν άρχισε να χρησιμοποιείται από τα social media. Πώς μια selfie μπορεί να οδηγήσει κάποιον στον θάνατο; Η ανάγκη της αυτοπροβολής πιστεύω. Από την αρχή των social media, όλοι πέσαμε στη παγίδα του να φτιάξουμε ένα «όμορφο προφίλ» για το “Facebook”. (εντάξει, εσύ γιαγιά, δεν έπεσες στη παγίδα. Μη ανησυχείς, ξέρω πως δεν έχεις facebook).
Προσπαθούμε να φτιάξουμε μία πιο «ιδανική» ζωή για μας. Και το καταφέρνουμε στα social media σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό. Στην αρχή, με τα status μας, γινόμαστε «σοφοί» απλά «κλέβοντας» και «ποστάροντας» λόγια πραγματικών σοφών και ύστερα περιμένουμε… τα likes! Με τα likes, μεγαλώνει η αυτοπεποίθησή μας, πιστεύουμε πως είμαστε «σπουδαίοι» και «τρανοί».
Και μετά τα status, ήρθαν τα smartphones, οι selfies, τα «σελφοκόνταρα» και οι εκφράσεις “duck face”. (ουπς! Με συγχωρείτε το «duck face» στις selfies είναι πια «ντεμοντέ». Η νέα έκφραση που πρέπει να παίρνει κάποιος για να βγάλει μία σωστή selfie, είναι η «fish gape». Δεν την ξέρετε; Ξανά ουπς!). Και τώρα πια είμαστε διάσημοι στα social media, χωρίς πολλά-πολλά λόγια. Άλλωστε, μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις. Μόνο που εμείς, δεν βγάζουμε μόνο μία φωτογραφία. Βγάζουμε χίλιες, ίσως και λίγες λέω, για να αποφασίσουμε και να διαλέξουμε, αυτή την μία, την ξεχωριστή, τη μοναδική που θα «ανεβάσουμε» στα social media. Και μετά θα ακολουθήσει η ίδια διαδικασία. Θα περιμένουμε… Και θα μετράμε τα likes… Και θα διαβάζουμε τα σχόλια των θαυμαστών μας. «Wow! Είσαι τέλεια! Υπέροχο πρόσωπο!» Και θα χαμογελάμε με τα κομπλιμέντα. Και θα νοιώθουμε σημαντικοί.
Μα η μόδα των selfie, εξελίχθηκε. Το να αυτοφωτογραφίζεσαι συνέχεια στο ίδιο μέρος, έχει αρχίσει να γίνεται βαρετό. Τα likes άρχισαν να μειώνονται. Πόσες φορές κάποιος να θαυμάσει το αψεγάδιαστο, γεμάτο φίλτρα πρόσωπο σου; Πόσες φορές κάποιος να κοιτάξει τα ανέμελα καστανά μαλλιά σου; Θα βαρεθεί! Και δικαιολογημένα! Τώρα λοιπόν, πρέπει να βγάζουμε πιο πρωτότυπες selfie. Πρέπει! Για τα likes!
Για αυτά τα ηλίθια likes, ο 16χρονος δεν πρόλαβε να χαρεί τα νιάτα του. Γιατί βλέπετε, το όνειρό του, δεν ήταν να σπουδάσει, να γίνει γιατρός, δικηγόρος, να ζήσει ευτυχισμένος για πολλά χρόνια. Το δικό του όνειρο ήταν να τραβήξει μία τέλεια selfie από ένα βράχο. Μόνο για μία τέλεια selfie θα άξιζε να θυσιάσει δεκαέξι χρόνια ζωής. 16! Το επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσουμε όλοι. Το επαναλαμβάνω, για να νοιώσουμε όλοι ντροπή που αφήσαμε να συμβεί αυτό! Που θυσιάσαμε ένα νεαρό αγόρι στο βωμό των likes. Γιατί εμείς φταίμε! Και εσύ γιαγιά, και ας μη έχεις facebook, ούτε smartphone.
Φταίμε γιατί ακόμα δεν μάθαμε τι αξίζει πραγματικά. Και το μεταδίδουμε και στις νεώτερες γενιές. Φταίμε γιατί στη προσπάθεια μας να αυτοπροβληθούμε, δεν διστάζουμε να θυσιάσουμε και την ζωή μας…για μία selfie!