Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Ω ναι,ξύπνησα με ιδιαίτερο κέφι σήμερα,τόσο τρανό ήταν που μέχρι κι ελληνικό καφέ δοκίμασα που τον αποφεύγω συνήθως όπως ο έξω από δω το λιβάνι! Ίσως να με επηρέασε το όνειρο που ήταν παραπάνω ρόδινο απ'όσο θα υπολόγιζε κανείς,ίσως όμως και κάποιο ελατήριο του εγκεφάλου μου απενεργοποιημένο τόσον καιρό,έκανε αυτό που επί τόσους μήνες είχε μάλλον ξεχάσει:ανοδικές-καθοδικές μικρές μα ζωτικής σημασίας κινήσεις αισιοδοξίας. 

Αισιοδοξία...πολλυσύλλαβη μα και πολυσήμαντη λέξη. Δεν ξέρω σε ποιά κατηγορία ανθρώπων ανήκετε μα αν υπήρξατε όπως κι εγώ "θύμα"του απαισιόδοξου,αλλάξτε πορεία! Ω δεν θέλω να κινδυνολογήσω,άλλωστε ποιός είμαι,κανένας Φρόιντ ή έχω την μαγική,κρυστάλλινη σφαίρα στην κατοχή μου προβλέποντας τα πάντα;(Μεταξύ μας "μούσι"η σφαίρα,μόνο για ντεκόρ κάνει.) 

Δίχως να είμαι σε θέση να το τεκμηριώσω με χειροπιαστά στοιχεία, θεωρώ πως την απαισιοδοξία την έλκουμε μόνοι μας ενδεχομένως υποσυνείδητα.Κι εκείνη δεν θέλει και πολύ για να μας "κάτσει στον σβέρκο"αδέλφια.Απλώνει τα πλοκάμια της άλλοτε νωχελικά και ράθυμα κι άλλοτε κατακτικά και πιο σβέλτα κι από το πετάρισμα των βλεφάρων.Είτε με τον πρώτο είτε με τον δεύτερο τρόπο το αποτελέσματα παραμένουν τα ίδια:Ύπνωση του νου,σταδιακή εξόντωση της ευτυχίας,ψυχοσωματικά συμπτώματα,"πάγωμα"της δημιουργηκότητας....σαφώς και η λίστα μπορεί να επεκταθεί κι άλλο,μα δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

"Και πού στα κομμάτια κρύβεται αυτή η περίφημη αισιοδοξία; Τόσο γκαβή είμαι πλέον και δεν μπορώ να την βρω;"Συχνά αναρωτιόμουν μα κι ακόμη καμιά φορά "ξεφεύγω"προς απαισιοδοξία μεριά.Στην ουσία η "παινεμένη" μου βρισκόταν πάντα δίπλα μου (υπερωρίες έκανε σας λέω!) αλλά εγώ είχα τόσο πολύ ταμπουρωθεί πίσω από το τείχος που με μαεστρία είχε χτίσει τόσα χρόνια η απαισιοδοξία που δεν μπορούσα να την δω.Που και που την ένιωθα,ελάχιστα μεν έντονα δε.Κι εκεί που πήγαινα να την γνωρίσω καλύτερα μαύρες σχεδόν θρηνητικές σκέψεις προσπαθούσαν να επιβάλουν το καθεστώς του πεσιμισμού. 

Πεσιμισμός:από τον υπερθετικό βαθμό pessimus του λατινικού malus(κακός).Όσο κι αν αναλύσω αυτή την λέξη,ετυμολογικά και μη το συμπέρασμα μου είνα ένα: Άκρως τοξικός κι ανασταλτικός,ενίοτε: βοηθητικός βέβαια σε καλλιτεχνικό επίπεδο (Τονώνει την έμπνευση του δημιουργού,βιωματικά μιλάω.) Μέθοδο αποτελεσματική δεν έχω για να αποτινάξετε μια και καλή τον μανδύα της θλίψης από πάνω σας,συμβουλές ίσως... Μην αποφεύγετε τον "καθαρόαιμο"αισιόδοξο άνθρωπο (Δεν εννοώ αυτόν που γελάει αέναα επίπλαστα μόνο και μόνο για να πετύχει την τέλεια selfie,φευ!),ο οπτιμισμός πολλές φορές είναι μεταδοτικός,πιότερο κι από τον ιο! Διαβάστε ξανά,μην "αναλώνεστε "ώρες ολόκληρες μπροστά στον υπολογιστή,γράψτε σε ένα μικρό σημειωματάριο μελλοντικά σας σχέδια που θα αποτελέσουν ένα παραπάνω κίνητρο.

 Όπως και να'χει,ας μην αφήσουμε το "τέρας"του πεσιμισμού να μας κατασπαράξει.Η ζωή είναι ΩΡΑΙΑ κι ας σου γνέφουν οι Κασσάνδρες όχι,εσύ μην σταματάς ,προχώρα!