Mια μέρα μακριά από την οθόνη
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Ο εγκέφαλος ενός μικρού παιδιού συχνά πυκνά “ναρκώνεται”από τα παιχνίδια που δεσπόζουν πλέον στην καθημερινότητά του.Πόσες φορές δεν έχουμε αντικρίσει κάποιον μπόμπιρα να χαμογελάει στην οθόνη που συνοδεύει την ηλεκτρονική κονσόλα του μόνο και μόνο επειδή κατάφερε να κατατροπώσει ψηφιακά τέρατα,ληστές και όντα που στα μάτια μας φαντάζουν πέραν τούτου του κόσμου.Άλλοτε πάλι μια αγωνία συνοδευόμενη από οργή κυριεύει τις εκφράσεις του προσώπου του κάθε φορά που η ένδειξη στην οθόνη μαρτυράει την χαμηλή του επίδοση ή την μη αίσια έκβαση της “αποστολής”που του είχε ανατεθεί.Δεν λείπουν δε και οι στιγμές όπου το παιδί έχει έντονα επιθετική συμπεριφορά,κλείνεται στον εαυτό του,ενώ ο εθισμός καραδοκεί αφού γνωρίζει πόσο εύκολο είναι να πλησιάσει για πολλοστή φορά κάποιο νέο “θύμα”του. Εμείς ως γονείς μπορούμε με λίγη προσπάθεια να αποδείξουμε στον γιο ή στην κόρη μας πως υπάρχει κι άλλος τρόπος να περάσει κανείς ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο του,πως παιχνίδι δεν σημαίνει απαραιτήτως παθητική συγκέντρωση πόντων και μπόνους με ένα κινητό στο χέρι ή με ένα τάμπλετ αγκαλιά.Μια μέρα αφιερωμένη σε παιχνίδια πιο κλασικά θα ήταν μια αποτοξίνωση και για μας τους ίδιους από τον διαδικτυακό κόσμο,ο οποίος ώρες ώρες μας αποχαυνώνει στην κυριολεξία.
Επιτραπέζια παιχνίδια
Κάθε πόντος κερδίζεται με “κόπο”κι όχι με ένα παθητικό πάτημα κουμπιού. Ο ήχος που κάνει το πέσιμο του ζαριού είναι ικανό να προκαλέσει πρωτόγνωρες συγκινήσεις και να κορυφώσει την αγωνία με την θετική έννοια. Θα έρθει το λυτρωτικό εξάρι ή ο άσσος θα αναγκάσει τον παίκτη να επιστρέψει στην εκκίνηση; Αυτά τα παιχνίδια λειτουργούν θετικά ως προς την κοινωνικότητα και την αίσθηση της συνεργασίας.Ας μην ξεχνάμε και την σπουδαία συμβολή τους στην ανάπτυξη δεξιοτήτων τις οποίες το παιδί ούτε που γνώριζε ότι είχε. Η σημερινή αγορά υπόσχεται τεράστια ποικιλία στον τομέα του επιτραπέζιου κι έτσι σίγουρα το κάθε παιδί θα μπορέσει να βρει αυτό που του ταιριάζει περισσότερο.
Παιχνίδια μπάλας.
Πολλές φορές τα παιδιά αντιμετωπίζουν σχεδόν αμήχανα την μπάλα που ενδεχομένως θα τους φέρει κάποιος δώρο.Την ψηλαφούν σαν να προσπαθούν να εμπεδώσουν το σχήμα και γενικότερα την λειτουργικότητά της. Τα παιχνίδια με την μπάλα αποτελούν δυστυχώς μακρινό παρελθόν με ελάχιστες φυσικά εξαιρέσεις. Κάποτε έβλεπες σε κάθε αυλή και μια μπάλα ενώ τώρα σπάνια συναντάς πια παιδιά στις αυλές,προτιμούν την συντροφιά της κονσόλας.Με την δική μας προτροπή και κυρίως συμμετοχή τα ξεχασμένα “μήλα”σίγουρα θα διασκεδάσουν τα πιτσιρίκια μαθαίνοντάς τους πως το ομαδικό είναι πολύ πιο σημαντικό από το μοναχικό.
Αυτοσχέδιο θέατρο
Δεν είναι απαραίτητο να σπαταλήσει κανείς κάποιο σημαντικό χρηματικό ποσό για να στήσει μέσα σε λίγη ώρα ένα αυτοσχέδιο θεατράκι.Πολλές φορές αρκούν δυό τρία υφάσματα ή στο χέρι κατασκευασμένες μάσκες,μάσκες από χαρτόνι για παράδειγμα,για να δώσουν σάρκα και οστά σε ήρωες παραμυθιών ή ήρωες που θα ξεπηδήσουν εκείνη την στιγμή από την φαντασία του παιδιού.Κανείς δεν χρειάζεται να είναι “έτοιμος”ηθοποιός για να περάσει καλά,αυτό που μετράει είναι η συμμετοχή και η απόλαυση.Είναι επίσης ένας εξαιρετικός τρόπος αντιμετώπισης των φοβίων του παιδιού καθώς ενδυναμώνει την αυτοπεποίθησή του. Πετάξτε λοιπόν μια φορά τον μήνα τον μανδύα της ρουτίνας από πάνω σας και ακολουθήστε με το παιδί σας το μονοπάτι του πραγματικά διασκεδαστικού παιχνιδιού....