Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Η Σταματίνα στεκόταν με περίσσεια ντροπή στο βλέμμα της έξω από το παλιό σπίτι που έφερε μια διακριτική, αραχνιασμένη ταμπελίτσα που έγραφε "Κυρία Κούλα". Η γλώσσα της ξαφνικά στέγνωσε, με βιάση ήπιε μια γουλιά από το εμφυαλωμένο νερό που είχε μες την τσάντα της. Αλήθεια τώρα το έκανε αυτό; Αυτή η σεβαστή σύζυγος του εισαγγελέα Μάρκου Δρούζα έτρεχε σε καφετζούδες και χαρτορίχτρες για να μάθει αν την απατούσε ο άνδρας της; Με βαριά καρδιά τελικά μπήκε μέσα,δεν γινόταν και διαφορετικά, έπρεπε να ξέρει!

Η κυρία Κούλα την σκανάρισε κανονικά. "Μμ το φυσάει το παραδάκι" είπε από μέσα της. Η Σταματίνα ρούφηξε όπως όπως τον απαίσιο καφέ και περίμενε όλο αγωνία ."Απογοητευτικό το φλιτζάνι σου μαντάμ, πολύ μπερδεμένο και μια γυναίκα δίπλα σε ένα Μ. Δεν με γελάει ούτε το μάτι μου ούτε η εμπειρία μου. Το Μ έχει μπλέξει με μια μικρούλα ! " Η Σταματίνα άρχισε να ξεφυσάει,αυτή η κυρία Κούλα ήταν πολύ καλή. Είχε βρει το Μ το αρχικό γράμμα του ονόματος του άνδρα της, άρα θα ίσχυαν κι όλα τα άλλα που της είπε. "Θα χρειαστούμε την σφαίρα την κρυστάλλινη αν θέλεις να μάθεις το πλήρες όνομα της ακόμη κι αν είναι θετική στον covid μπορεί να μας αποκαλύψει " της είπε η γυναίκα."Αυτό μου έλειπε τώρα, να κοιμάται ο ηλίθιος με καμία άρρωστη, να κολλήσουμε οικογενειακώς!" ψέλλισε η Σταματίνα."Θα βάλω ένα τέλος στην αγωνία σου" την διαβεβαίωσε η κυρία Κούλα καθώς τοποθετούσε μια πραγματικά εντυπωσιακή σφαίρα πάνω στο τραπέζι."Θα μου κοστίσει σίγουρα τριψήφιο αριθμό,αλλά χαλάλι της" σκέφτηκε η Σταματίνα. "Πες μου σφαίρα, πες μου "έκανε σε έκσταση η κυρία Κούλα. Η Σταματίνα κρεμόταν από τα χείλη της "Την λένε,την λένε ..." η κυρία Κούλα δεν πρόλαβε να πει το όνομα της ερωμένης του εισαγγελέα καθώς κατέρρεε μπροστά στην πελάτισσα της. Σοκαρισμένη η Σταματίνα πήρε τηλέφωνο στο πιο κοντινό νοσοκομείο.Ο γιατρός θα την πληροφορούσε ότι η κυρία Κούλα είχε πάθει ένα έμφραγμα και η κατάσταση της κρινόταν αρκετά κρίσιμη.

Το βράδυ λίγο πριν κοιμηθεί, σκέφτηκε πως δεν τολμούσε να ξαναπάει στην καφετζού, το σοκ παραήταν μεγάλο για εκείνη. Το όνειρο που θα την συντρόφευε ήταν παράξενο και προφητικό .

Ήτανε λέει στους Δελφούς όπου η Πυθία την περίμενε με ύφος προκλητικό στο Μαντείο."Μπα πώς κι από δω;" την υποδέχτηκε ψυχρά. "Σε μένα αναφέρεσαι;" την ρώτησε η Σταματίνα ."Όχι στον Απόλλωνα που δεν μου πληρώνει τις υπερωρίες ο Σκρουτζ " την ειρωνεύτηκε ."Και βέβαια αναφέρομαι σε σένα, βλέπεις κανέναν άλλον εδώ;" "Θέλω ένα όνομα ,διαφορετικά δεν φεύγω". "Και θα θυσιάσω εγώ την καριέρα μου και την παγκόσμια φήμη μου κυρά μου για ένα όνομα; Μόνο χρησμούς δίνω, κι αν τους καταλάβει κανείς σφύρα μου κλέφτικα "γέλασε κυνικά η Πηθεία. "Δάφνες θέλεις; Είναι νέας σοδειάς, δίχως φυτοφάρμακα, Α' ποιότητα σου λέω ". "Όνομα, θέλω ένα όνομα" επέμεινε η Σταματίνα ."Εγώ ασχολούμαι μόνο με μεγάλα πράγματα όπως πολέμους και τα συναφή κι όχι με ποιά τραβιέται ο καθένας!" της επιτέθηκε."Τι ήχησε στα αφτιά μου Πυθεία; Κάποια μοιχεία πλανάται στην αέρα ". "Ε δεν το πιστεύω ρε φίλε" εξοργίστηκε η Πυθία. "Μυστήριος που είναι ο κόσμος βρε παιδιά !Τειρεσία τι γυρεύεις στο τσαρδί μου;" "Τυφλός είμαι όχι κουφός. Η Σταματίνα έχει πρόβλημα και ήρθα να την βοηθήσω" . "Άντε τραβά στην Θήβα χρυσέ μου . Μια φορά τα έκανες μαντάρα με τον Οιδίποδα και τον Λαϊο δεν θα το κάνεις και δεύτερη!" "Μπα εγώ φταίω τώρα;" έκανε με τρεμάμενη φωνή ο μάντης. "Ένα όνομα ,ένα όνομα " ικέτευε η Σταματίνα μα κανείς δεν την άκουγε .

"Μπορώ να επισκεφτώ την κυρία Κούλα;" ρωτούσε την άλλη μέρα η Σταματίνα την νοσοκόμα."Φυσικά. Σας περιμένει μάλιστα να σας πει κάποιο όνομα ".Η Σταματίνα χαμογέλασε με ανακούφιση.