ο χαρταετός που είχε χάσει την ουρά του
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
“Σίγουρα θα το προσέξουν όλοι αύριο κι εκτός αυτού πώς θα μπορέσω να πετάξω;” Ο χαρταετός με τις μπλε ρίγες φαινόταν πολύ στεναχωρημένος και προβληματισμένος,τίποτα δεν του έφτιαχνε την διάθεση ούτε καν τα τιτιβίσματα τριών πολύχρωμων πουλιών που έκαναν φτερωτούς κύκλους από πάνω του. Κι όχι πως δεν είχε δίκιο, εδώ που τα λέμε δεν είναι και μικρό πράγμα να χάνει ένας χαρταετός την ουρά του! Κανείς δεν γνώριζε πως είχε συμβεί,ούτε και ο φίλος του ο αέρας που συνήθως δεν του ξέφευγε το παραμικρό αφού όλα μπορούσε να τα δει. Υπήρχε βέβαια η υποψία πως κάποια πονηρά κι άτακτα ποντικάκια μάλλον την είχαν ροκανίσει μα δεν μπορούσε να το αποδείξει και να τα κατηγορήσει άδικα. Οι ώρες περνούσαν κι εκείνος δεν ήταν έτοιμος για την επόμενη μέρα, στην άκρη θα τον έβαζαν και κανείς δεν θα ήθελε να ασχοληθεί με την αφεντιά του. Εξάλλου ποιός προτιμάει έναν χαρταετό που είναι ανίκανος να πετάξει;
Την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας ο χαρταετός με τις μπλε ρίγες αισθάνθηκε μόνος, κανείς δεν τον πλησίαζε. Κάποιοι άλλοι χαρταετοί απέναντι γελούαν κρυφά μαζί του χαρακτηρίζοντάς τον άχρηστο και περιττό κι εκείνος προσπαθούσε να μην θυμώσει μαζί τους, ίσως και να είχαν δίκιο.
«Χαρταετούλη καλημέρα κουβαλάς πίκρα στην χάρτινη καρδούλα σου ή με γελάει το ένστικτό μου;» Η πασχαλίτσα που είχε γυαλίσει για την ιδιαίτερη αυτή μέρα το κόκκινο διάστικτο από μαύρες πιτσίλες δέρμα της τον ρωτούσε με αγωνία.
«Καλημερα φίλη μου,δεν είμαι και στα καλύτερα μου. Δε βλέπεις το χάλι μου το μαύρο;» Ο χαρταετός έδειξε με περίλυπος ύφος την άκρη του.
«Και γι’αυτό σκας μωρέ, θα το διορθώσουμε αμέσως μην ανησυχείς καθόλου!Έχε λίγη υπομονή και θα καταλάβεις».
Η πασχαλίτσα κατευθύνθηκε προς την αντίθετη μεριά εκεί που συγκεντρώνονταν συνήθως πολλά έντομα. Αφού εξήγησε σε όλα τα εκεί συγκεντρωμένα ζωύφια ότι ήταν δύσκολο να φέρουν πίσω την χαμένη ουρά του χαρταετού αφού δεν γνώριζαν καν που βρισκόταν ζήτησε την πολύτιμη βοήθειά τους για την γοργή κατασκευή μιας νέας ουράς κι εκείνα δέχτηκαν με χαρά, άλλωστε για αυτό υπήρχαν οι καλοί φίλοι. Στιγμή δεν σταμάτησαν οι αραχνούλες να υφαίνουν ιστό ενώ οι μελισσούλες τα ωραιότερα ανθάκια φρόντισαν να κόψουν για να στολίσουν τη νέα ουρά.
Η ουρίτσα δεν άργησε να φτιαχτεί και να τοποθετηθεί από μια στρατιά μυρμηγκιών στο σημείο που έπρεπε,μα πόσο εντυπωσιακή ήταν! Οι άλλοι χαρταετοί δεν μπορούσαν να πάρουν το βλέμμα τους από πάνω του την ώρα που πετούσε πιο ψηλά από όλους.
«Ευχαριστώ φίλοι μου δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που κάνατε για μένα»φώναζε χαρούμενος μέσα από τα σύννεφα . Κάποιοι λένε πως κατάφερε να πετάξει ως το φεγγάρι…..