O Γιάννης
Γράφει: Μαίρη Κάντα
«Κύριε Γιάννη, μήπως να σταματούσατε να πίνετε τόσο;» ο σερβιτόρος συμβούλεψε για ακόμα μία φορά τον Γιάννη να σταματήσει να πίνει, μα μάταια. Ο Γιάννης ήταν μόνιμος θαμώνας του εστιατορίου. Όλοι τον ήξεραν. Παράξενος άνθρωπος, μοναχικός. Από την μέρα που άνοιξε το εστιατόριο, κάθε Πέμπτη έρχεται, κάθεται στο γωνιακό τραπέζι και πίνει ένα μπουκάλι κρασί. Μέχρι να τελειώσει το κρασί του αρέσει να παρατηρεί τον κόσμο που έρχεται στο εστιατόριο. «Σαν να βλέπω θέατρο είναι» είχε πει κάποτε στον Σταύρο, το σερβιτόρο του μαγαζιού, όταν τον είχε ρωτήσει γιατί του άρεσε να κάθεται στο γωνιακό τραπέζι. «Όταν δεν έχεις δική σου ζωή, παρατηρείς τις ζωές των άλλων» είχε πει τότε ο Γιάννης.
Και αυτή την Πέμπτη, ο Γιάννης θα «παρακολουθούσε θέατρο» καθώς ένα νεαρό ζευγάρι αποφάσισε να κάτσει ακριβώς στο διπλανό τραπέζι από εκείνον. «Χμ, καλοντυμένοι και οι δύο. Ωραίο φόρεμα φοράει η κυρία. Και ο κύριος όμως δεν πάει πίσω. Υπέροχο κοστούμι και ακριβό. Μεταξωτή γραβάτα δεν είναι αυτή; Μα ναι. Μάλλον η δουλειά του πάει πολύ καλά. Τι λένε; Για να ακούσω... Έτσι εξηγείται. Μόλις γύρισε από δίκη εκείνος. Άρα δικηγόρος είναι ο άνθρωπος. Μορφωμένος.
Τι δουλειά άραγε να κάνει η κυρία; Τι είναι αυτό που έπεσε από την τσάντα της; Μία κάρτα. Η τύχη είναι με το μέρος μου» σκέφτηκε ο Μιχάλης την ώρα που σήκωνε γελώντας την κάρτα από το πάτωμα. – « Συγγνώμη, σας έπεσε κάτι κάτω» είπε και έδωσε την κάρτα στη κυρία.
«Γιατρός είναι εκείνη. Αχ τι ωραία. Είναι το τέλειο ζευγάρι.» συνέχισε να σκέφτεται. «Μα δεν φαίνεται καθόλου ερωτευμένο. Μπα το κρασί θα φταίει. Γιατί να μη είναι ευτυχισμένοι; Αχ όχι, όχι….Δεν θέλω να τους βλέπω πια. Μιλούν για το διαζύγιο τους. Πόσο κρίμα. Άλλο ένα διαλυμένο ζευγάρι. Δεν υπάρχει πια η παντοτινή αγάπη. Έχουν και δύο παιδάκια. Δεν στεναχωριούνται που καταστρέφουν την ζωή των παιδιών τους; Ψύχραιμοι πάντως είναι. Το ελπίζω.
Καλέ τι γράφουν εκεί; Αν είναι δυνατόν. Στο εστιατόριο ήρθαν για να χωρίσουν την περιουσία τους; Ωχ, η συζήτηση αρχίζει να οξύνεται. Ας πιω λίγο ακόμα. Δεν θα με ταράξουν αυτοί. Εντάξει, ηρέμησαν. Ο άντρας υποχώρησε. Θα φύγει εκείνος από το σπίτι. Αλλά… Τι είναι αυτά που ακούω πάλι; Άλλος πίνει, άλλος φέρεται σαν μεθυσμένος; Θέλει να πάρει μαζί του τον σκύλο. Δεν τον νοιάζει αν στεναχωρήσει τα παιδιά του που αγαπούν το κατοικίδιο τους.
Φυσικό είναι που αντιδρά η γυναίκα. Τι προσπαθεί να κάνει εκείνος; Να δημιουργήσει ένταση στη οικογένεια; Κακός άνθρωπος φαίνεται πως είναι. Και ας λέει τώρα στη πρώην σύζυγό του, πόσο πολύ αγαπά τα παιδιά του. Ανοησίες. Αν τα αγαπούσε, δεν θα χώριζαν. Όταν έχεις παιδιά, σκέφτεσαι μόνο αυτά και την ευτυχία τους. Πώς θα νοιώθουν άραγε εκείνα με το χωρισμό των γονιών τους;
Τουλάχιστον αυτοί οι δύο συζητούν. Κάτι είναι και αυτό. Στο τέλος, θα βρεθεί μία λύση. Ωραία, μιλούν πιο ήρεμα τώρα. Ίσως να επιλύθηκε ήδη το πρόβλημα. Χαμογελάνε. Πόσο κρίμα να διαλύονται έτσι οι σχέσεις. Να χάνεται τόσο εύκολα η αγάπη που κάποτε υπήρξε.
Α σηκώνονται όρθιοι. Φεύγουν. Τι γλυκό! Αγκαλιάζονται πριν να αποχωριστούν. Αυτό είναι το σωστό. Χωρίζουν αλλά πολιτισμένα. Όχι όπως συνέβη σε μένα. Πήρε το παιδί μου μακριά και δεν το ξαναείδα ποτέ… Ουφ, σταμάτα…Δεν θέλω να τα σκέφτομαι αυτά. Χαλασμένο είναι αυτό το κρασί; Δεν κάνει καλά την δουλειά του. Δεν είμαι αρκετά μεθυσμένος ώστε να μη σκέφτομαι αυτά που πονάνε» σκέφτηκε ο Γιάννης καθώς σκούπιζε με το μανίκι της μπλούζας του τα δάκρυα που εμφανίστηκαν ξαφνικά στα μάτια.