"Όχι, δεν γιορτάζω...."
Γράφει: Μαίρη Κάντα
Πρωί Παρασκευής, με μία κούπα ζεστό καφέ, ήταν η ιδανική στιγμή για να χαλαρώσω και να διαβάσω ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Έκλεισα το laptop και το κινητό και έκατσα αναπαυτικά στο καναπέ. Χαμογέλασα και πήρα μία βαθιά ανάσα. «Δεν θα με ενοχλήσει κανείς» σκέφτηκα και άρχισα το διάβασμα.
«Ντριννννν….» ο ενοχλητικός ήχος του σταθερού τηλεφώνου, με ξάφνιασε. « Χαζά τηλέφωνα!» έβρισα μέσα από τα δόντια μου, την ώρα που ρωτούσα ευγενικά ποιος ήταν στη άλλη άκρη της γραμμής. «Χρόνια πολλά! Πού θα γιορτάσουμε σήμερα;» ήταν η φωνή της κολλητής μου.
«Μα τι λες; Γιατί γιορτάζω;» σχεδόν τραυλίζοντας απάντησα στη φίλη μου. Εκείνη μου εξήγησε πως ήταν η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και πως ήθελε –άκουσον, άκουσον- να γιορτάσουμε πίνοντας ποτό σε κάποιο bar της περιοχής. Αρνήθηκα ευγενικά και της έκλεισα το τηλέφωνο.
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας. Δεν είναι μέρα γιορτής και ξέφρενου γλεντιού σε νυχτερινά κέντρα. Μη περιμένεις, αγαπητή μου, την 8η Μαρτίου για να αφήσεις τον άντρα σου να προσέχει τα παιδιά και εσύ να βγεις έξω με τις φίλες σου. Κάντο μία άλλη μέρα. Δεν είναι μέρα για να το «κάψεις» στα μπουζούκια.
Ούτε «μέρα καλών πωλήσεων», αγαπητέ πωλητή. Μη προσελκύεις πελάτες με διάφορες «ειδικές» εκπτώσεις σε υπηρεσίες ή προϊόντα για την γιορτή της γυναίκας. Όχι, φίλε αναγνώστη, δεν τελειώνεις την υποχρέωση σου, δίνοντας ένα δώρο στη γυναίκα σου ή στη φίλη σου ή στη αδερφή σου. Δεν χρειάζεται να της πεις «χρόνια πολλά».
Η συγκεκριμένη μέρα είναι μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας των γυναικών στην κοινωνία. Τι γίνεται λοιπόν στο 21ο αιώνα; Έχουμε καταφέρει την πολυπόθητη ισότητα γυναικών και αντρών; Δυστυχώς όχι! Πώς μπορούμε να μιλάμε για ίσα δικαιώματα όταν 129 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες στον κόσμο έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή; 129 εκατομμύρια! Συλλαβίστε το σιγά-σιγά μέχρι να το συνειδητοποιήσετε. Σκοπός αυτής της πρακτικής είναι να παραμείνουν «καθαρές» οι γυναίκες. Κάθε λεπτό, έξι κορίτσια ακρωτηριάζονται για να μπορέσουν να παντρευτούν. Αν φυσικά, δεν πεθάνουν κατά την διάρκεια της επέμβασης.
Μιλάμε για ίσα δικαιώματα, όταν μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα κακοποίησης. Κάθε χρόνο 1,5 με 3 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της βίας με βάση το φύλο, σύμφωνα με την Unicef. Ο αναλφαβητισμός στο γυναικείο πληθυσμό είναι τεράστιος, κορίτσια στο κόσμο αναγκάζονται από την οικογένεια να παντρευτούν πριν τα 18 τους χρόνια και εμείς ακόμα μιλάμε για τα ίσα δικαιώματα των γυναικών. Δεν είναι ειρωνικό αυτό;
Όχι λοιπόν, δεν γιορτάζω στις 8 του Μάρτη. Δεν δέχομαι ευχές και δώρα. Μόνο πράξεις. Για να προστατευτούν οι γυναίκες και τα δικαιώματά τους σε όλο τον κόσμο. Και αυτό θα το καταφέρουμε αν η δράση μας είναι καθημερινή και όχι μόνο μία φορά το χρόνο.