Οι ουράνιοι Θεοί και η καταιγίδα
Γράφει: Μαίρη Κάντα
Πριν από χιλιάδες χρόνια, στον ουρανό της μακρινής Κίνας, ζούσε ο θεός Λέι Κονγκ μαζί με την γυναίκα του, Τιεν. Διέσχιζε τον ουρανό πάνω σε ένα άρμα και έλεγχε τους ανθρώπους στην γη. Όταν έβλεπε κάποιο άτομο να διαπράττει κάποιο έγκλημα, έριχνε ένα κεραυνό στην γη, για να τον τιμωρήσει. Μαζί του, αρκετές φορές, στο άρμα βρισκόταν και η σύζυγός του, Τιεν. Εκείνη, ήταν φιλάρεσκη και της άρεσε να βλέπει τον εαυτό της διαρκώς στον καθρέφτη και να περιποιείται το πρόσωπό της. Όταν έβλεπε όμως, τον κακοποιό στη γη, έφτιαχνε την αστραπή με τον καθρέφτη της και βοηθούσε τον άντρα της, στη τιμωρία του θνητού.
Ο Λέι Κόνγκ και η Τιεν ήταν ένα αγαπημένο ζευγάρι. Όταν η θεά Τιεν δεν συντρόφευε τον σύζυγο της, στις εξόδους του στον ουρανό, συναντούσε τις φίλες της, τις υπόλοιπες θεές, στο πιο ψηλό σημείο του βουνού Τai. Eκει έπιναν τσάι, κουτσομπόλευαν και έφτιαχναν τα μαλλιά τους ή έβαφαν τα νύχια τους. Το μεγαλύτερο παράπονο του Λέι Κονγκ, ωστόσο ήταν πως η σύζυγος του, δεν μαγείρευε συχνά για εκείνον.
Μία φορά, η Τιεν άργησε πολύ να επιστρέψει στο σπίτι, καθώς ξεχάστηκε με την συζήτηση. Ο Λέι Κόνγκ επέστρεψε νωρίτερα από εκείνη στο σπίτι και εκνευρίστηκε όταν δεν την είδε εκεί. Επίσης, για ακόμα μία φορά δεν είχε μαγειρέψει και θα έμενε νηστικός. Όταν επέστρεψε η Τιεν, οι δυο τους, καυγάδισαν πολύ άσχημα. Ο Λέι Κόνγκ την κατηγόρησε πως δεν τον φρόντιζε καθόλου και πως δεν τον αγαπούσε, ενώ εκείνη του είπε πως την ήθελε μόνο για να του μαγειρεύει.
Εκνευρισμένοι, όπως ήταν και οι δύο, μπήκαν στο άρμα και διέσχισαν το ουρανό. Ο Λέι Κόνγκ, πάνω στο θυμό του, άρχισε να πετάει κεραυνούς προς την γη, αδιαφορώντας αν τιμωρούσε αθώους ανθρώπους ή κακοποιούς. Μα το ίδιο έκανε και η γυναίκα του, με τις αστραπές από τους καθρέφτες της. Σύντομα, στη γη, επικράτησε μεγάλη αναταραχή. Οι άνθρωποι, άκουγαν δυνατούς ήχους από τον ουρανό και έβλεπαν διάφορα φώτα και είχαν τρομάξει πολύ. Ο καυγάς των δύο θεών ήταν πολύ έντονος.
Τότε, η Κουάν Γιν, η όμορφη θεά της ευσπλαχνίας, αποφάσισε να βοηθήσει τους ανθρώπους και να τους προστατέψει από το μένος του ζευγαριού. Η θεά κάθισε στο άνθος ενός λωτού και με ένα βρέφος στην αγκαλιά της, άρχισε να κλαίει. Τα δάκρυα της, έγιναν δυνατή βροχή που έπεσε από τον ουρανό στη γη. Η έντονη βροχή, ανάγκασε τους ανθρώπους να μείνουν μέσα στα σπίτια τους και να προφυλαχθούν από τους κεραυνούς.
Αργότερα, όταν ο θυμός των δύο θεών που διέσχιζαν τον ουρανό, ελαττώθηκε, σταμάτησαν να πετούν αστραπές και κεραυνούς στην γη. Η έντονη βροχή, επίσης, σταμάτησε, καθώς η θεά της ευσπλαχνίας και της συμπόνιας, σταμάτησε να κλαίει. Ο ήλιος εμφανίστηκε ξανά στον ουρανό και οι άνθρωποι μπόρεσαν να βγουν ξανά έξω από τα σπίτια τους.
Από τότε, κάθε φορά που το ζευγάρι των δύο θεών, τσακώνεται στον ουρανό και πετούν αστραπές και κεραυνούς, η Κουαν Γιν, προκαλεί δυνατή βροχή για να προστατέψει τους θνητούς.