Πασχαλινά αυγά βαφτείτε μόνα σας επιτέλους!
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Κάθε χρονιά τα ίδια δίχως την παραμικρή έστω γουστόζικη αλλαγή στο σενάριο της ζωής μου. Το Πάσχα πλησιάζει με βήμα γοργό κι εγώ ψάχνω γωνίτσα για να κρυφτώ μπας και την γλιτώσω. Αμ δε όμως, σιγά μην δεν με εντοπίσει και φέτος αυτό και τα έθιμά του! Ναι μεν ενθουσιάζομαι από την όλη γιορτή και τα όσα σχετίζονται μ’αυτή, αλλά γιατί να έχω τόσο άμεση εμπλοκή, δεν γίνεται να είμαι ένας απλός κομπάρσος, ένας παρατηρητής βρε αδελφέ; Το ότι έχω δίκιο είναι ηλίου φαεινότερο αν και κάποιοι ίσως δεν με καταλάβουν. C’est la vie τι να γίνει!
Πέραν του γεγονότος ότι οφείλω να πλάσω κουλουράκια για ολόκληρο λόχο αφού αυτά ως δια μαγείας εξαφανίζονται αμέσως (Κατά τα άλλα νηστεύουν!) είμαι υποχρεωμένη να το παίξω και ενθουσιασμένη που το βράδυ μετά την Ανάσταση θα έχουμε την μαγειρίτσα σε ρόλο πρώτου πιάτου! Τι να πρωτοπώ για την “παινεμένη”μου! Το ότι με αναγουλιάζει και μόνο η σκέψη της εκτέλεσης της συνταγής ή το ότι την καταπίνω έχοντας τοποθετήσει αρωματικό μαντηλάκι στα ρουθούνια μου; Μια φορά πήγα να προτείνω μια άλλη γευστική απόλαυση για την συγκεκριμένη βραδιά και ίσα δεν με λιθοβολήσανε! Κι εντάξει με ένα αναψυκτικό της προκοπής όλα κετεβαίνουν κάτω, υπάρχει όμως και θέμα σοβαρό που προηγείται της μαγειρίτσας κι αυτό ακούει στο όνομα βάψιμο αυγών!
Ω τα τσουγκρίζω και τα τρώω ευχαρίστως! (Η χαρά της χοληστερίνης γίνομαι!) Το θέμα έχει να κάνει όπως ανέφερα και πριν με το βάψιμό τους. Ξεκινάς λοιπόν να τα βράζεις με την ελπίδα όταν τα τσουγκρίσεις την Ανάσταση να μην “ξεχυθούν”κυριολεκτικά στα χέρια σου και βρωμοκοπάς αυγουλίλας μέχρι την Δευτέρα Παρουσία! Και πες ότι κάτι έκανες και έχοντας μόνο λίγες απώλειες καταφέρνεις να τα βράσεις σωστά. Με το χρώμα τι κάνεις, πώς την παλεύεις; Αγοράζεις το χρώμα που σου διαφημίζουν είτε σε κανάλια είτε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και είσαι σίγουρη πως θα είναι εύκολη υπόθεση για σένα .Εξάλλου η fake νοικοκυρά του σποτ τα βάφει εν ριπή οφθαλμού και κυρίως δίχως να λεκιάζει το άψογο μανικιούρ της. Ακολουθώ πιστά step by step και την παραμικρή λεπομέρεια των οδηγιών χρήσης της ερυθρής σκόνης που πρέπει να διαλυθεί σε συγκεκριμένη ποσότητα νερού. Με σχεδόν ψυχαναγκαστικό τρόπο μετράω και ξαναμετράω λίτρα και γραμμάρια. Όταν επιτέλους νιώθω σίγουρη περιμένω με αγωνία. Έχω ήδη διαλέξει τo αυτοκόλλητo με τον χαμογελαστό λαγό που θα κοσμήσει το πιο καλοβαμμένο και χαμογελάω μόνη σαν σαλεμένη εδώ και καιρό.
Βγάζω με την κουτάλα τα δύο πρώτα αυγά. Η απογοήτευση είναι μεγάλη, με κοπό διατηρώ τα δάκρυα εντός της κόγχης του ματιού μου. Αυτό δεν είναι κόκκινο μα το ροζ που κουβαλάει στο κορμί της Πέπα το γουρουνάκι! Κάποια στιγμή καταφέρνω να ψαρέψω επιτέλους όλα τα αυγά από την κατσαρόλα. Με οργή διαπιστώνω πως κανένα δεν φέρνει προς το αυγό της συσκευασίας. Όσο για το αυτοκόλλητο με τον λαγό ούτε καν μπαίνω στην διαδικασία να το χρησιμοποιήσω αφού έγινε κατακόκκινο από τα νοτισμένα από την βαφή δάχτυλά μου.Με άλικα χέρια λες και θυσίασα κόκορα για να στεριώσει σπίτι που χτίστηκε τα παρατάω, για άλλη μια φορά νιώθω ηττημένη. Για άλλη μια φορά εκλιπαρώ:”Αυγά βαφτείτε μόνα σας επιτέλους!”