Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)

Η γλάστρα που φιλοξενούσε το φυτό με τα παχιά φύλλα σφύριζε εδώ κι ένα τέταρτο έναν πολύ εύθυμο σκοπό.
“Aλήθεια τι σε κάνει τόσο χαρούμενη πρωί πρωί;”αναρωτήθηκε το φυτό.
Η γλάστρα δεν απάντησε αμέσως παρά συνέχισε το σφύριγμα.Το φυτό θυμωμένο τύλιξε τα φύλλα του προς τα μέσα, όπως έκανε εξάλλου πάντα όταν οργιζόταν. Η γλάστρα κυριεύτηκε από άγχος, δεν της άρεσε να φιλοξενεί ένα δυσαρεστημένο φυτό, καθώς της χαλούσε την ηρεμία της. Σκεφτόταν πώς μπορούσε να διορθώσει την όλη κατάσταση και η αλήθεια ήταν πως δεν άργησε να βρει την λύση. Γλυκαίνοντας όσο μπορούσε την έτσι κι αλλιώς απαλή φωνούλα της έκανε:
“Ω συμπάθα με καλέ μου πράσινε φίλε, ήμουν αφηρημένη και δεν σου απάντησα αμέσως. Είμαι λοιπόν χαρούμενη γιατί επιτέλους ο ήλιος αποφάσισε να σταματήσει τις τσιγκουνιές. Είμαι σίγουρη ότι σήμερα θα έχουμε καύσωνα, να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας που λέμε!”
“Αυτό δεν το δέχομαι με τίποτα γλάστρα, με τίποτα σου λέω! Εσύ μπορεί μ’αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσεις την ζέστη που επιθυμείς εγώ όμως θα αρρωστήσω!”
“Προσπαθώ να σε καταλάβω φίλε μου πράσινε μα κάπου σκαλώνει ο πήλινος εγκέφαλός μου. Πραγματικά πιστεύεις πως η ζέστη θα σου κάνει τόσο μεγάλο κακό; Εγώ ξέρω πως εσείς τα φυτά τον έχετε ανάγκη τον ήλιο”.
“Ναι και βέβαια ενθουσιάζομαι όταν τα φύλλα μου τα χαϊδεύουν οι λαμπρές αχτίδες μα σκέψου και την δίψα μου!” Η γλάστρα γούρλωσε τα μάτια της.
“Μάλλον αρχίζω και καταλαβαίνω που το πας. Η κυρία του σπιτιού δεν σε ποτίζει όσο πρέπει έτσι;” Το φυτό κούνησε τα φύλλα του καταφατικά.
“Μου αρέσει που παριστάνουν και τους έξυπνους οι άνθρωποι,κουκούτσι μυαλό δεν έχουν τελικά! Μην ανησυχείς και θα σε σώσω εγώ!”
“Μα πώς;” απόρησε το λυπημένο φυτό.
“Δεν χρειάζεται να κάνω πολλά πίστεψέ με! Η φίλη μου η μικρή συννεφένια μετά χαράς θα σε ποτίζει όταν στεγνώνει επικίνδυνα το καφετί σου χώμα. Έτσι κι αλλιώς ο ήλιος δεν την αφήνει καθόλου να παίξει όλο την κυνηγάει φοβούμενος μην τον κρύψει. Nα δεις χαρές που θα κάνει που ύστερα από πολύ καιρό θα την αφήσουμε να παίξει! Η περιοχή του μπαλκονιού είναι εδώ και χρόνια δική μου και ο ήλιος γνωρίζει πως δεν μπορεί να κάνει την παραμικρή παρέμβαση στις αποφάσεις μου!” Το φυτό ένιωσε μεγάλη ανακούφιση κι έτσι συνέχισε την συζήτηση με την γλάστρα. Σειρά είχε τώρα το καυτό θέμα των μυρμηγκιών που είχαν “κατασκηνώσει” στο μπαλκόνι...