Το κεντημένο στο χέρι μαντήλι
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Το κουδούνι του σχολείου καλούσε τους μαθητές να μπουν στην τάξη, το μάθημα δεν μπορούσε να περιμένει πια! Η μελαχρινή γυναίκα κοιτάχτηκε για λίγο στο καθρεφτάκι τσέπης που κουβαλούσε πάντα μαζί της. Το κεντημένο στο χέρι μαντήλι ήταν στην θέση του, γύρω από τον μακρύ λαιμό της έτσι όπως το επιθυμούσε. Χαμογέλασε πικρά στο καθρεφτάκι και το έχωσε ξανά μέσα στην τσάντα της.
Το μαντήλι το είχε αγοράσει πριν από μια δεκαετία σε κάποιο υπαίθριο πανηγύρι της Πράγας. Ένα τυχαίο περιστατικό την είχε φέρει κοντά στον πάγκο όπου μια ηλικιωμένη το πουλούσε μαζί με άλλα αντικείμενα.
“Πάρε κάτι διαφορετικό μην πάρεις αυτό!” της είπε αυστηρά η γυναίκα.
“Κρύβει κάποιο σκοτεινό μυστικό;” έκανε η νεαρή τότε φοιτήτρια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας περιπαικτικά.
“Η τσιγγάνικη καρδιά μου προαισθάνεται πως θα σου φέρει γρουσουζιά! Άφησέ το και διάλεξε κάτι άλλο. Δεν πρόκειται να το φορέσεις ποτέ για καλό!” Δεν την άκουσε όμως και το αγόρασε.
Δύο χρόνια αργότερα ερωτεύτηκε έναν άνδρα κυρίως λόγω της αισθαντικής φωνής του. Η απόφαση να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου πάρθηκε αψυχολόγητα, μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Τα πρώτα σύννεφα φάνηκαν όταν τον είδε πραγματικά μεθυσμένο, αυτό που λέμε τύφλα! Έγινε βίαιος ξεσπώντας ό,τι είχε και δεν είχε επάνω της. Εκείνη δεν αντιδρούσε θεωρώντας όλο αυτό κάτι το περαστκό, κάτι που είχε να κάνει με τα επαγγελματικά του προβλήματα. Πόσο είχε λαθέψει! Η κακοποίηση συνεχιζόταν ανά τακτά διαστήματα με τον λαιμό της μονίμως σημαδεμένο από τα δάχτυλά του καθώς επιχειρούσε να την πνίξει. Το μαντήλι ήταν η σωτηρία της,καλύπτοντας την κοκκινίλα.Σπάνια το έβγαζε πλέον από πάνω της...
“Kυρία ,κυρία δώστε μας το μαντήλι σας, θα παίξουμε τυφλόμυγα και δεν έχουμε άλλο πανί” την παρακάλεσε ο Νικολάκης στο διάλειμμα.
“Σου το χαρίζω,δεν θα το ξαναχρειαστώ”έκανε η γυναίκα.Την είχε ήδη πάρει την απόφασή της...