Το κουτί σαρδέλας
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Η Ασπασία είχε εδώ και εβδομάδες έγνοια μεγάλη την οποία έκρυβε επιμελώς από γνωστούς, συγγενείς και φίλους. Ποιός θα έδινε βάση στις κουταμάρες όπως θα χαρακτήριζαν τις βάσιμες κατά την άποψή της φοβίες; ”Επηρεάζεσαι από τα γλυκανάλατα μυθιστορήματα που προμηθεύεσαι από την δανειστική βιβλιοθήκη” θα της έλεγε σίγουρα η κολλητή της.”Είσαι εμμονική Άσπα χρυσό μου” θα διατυμπάνιζε με χάρη γαζέλας ο ομοφυλόφιλος συνάδελφός της. ”Μην χαλάς τον γάμο σου κι έτσι να είναι όπως τα λες” θα την ζάλιζε η μάνα της που ζούσε ακόμη στον αιώνα που τα θηλυκά ύφαιναν τα ρούχα τους στον αργαλειό. Ποιός θα έδινε βάση στην υποψία της ότι το κουτί σαρδέλας δεν περιείχε στην πραγματικότητα το βρομερό ψάρι μα κάποιο πονηρό μυστικό;
Τον τελευταίο καιρό ο άνδρας της ο Σπύρος δεν έλεγε να αποχωριστεί το συγκεκριμένο τσίγκινο κουτί, λες και ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο ένα πράγμα! Δικαιολογούσε την αλλόκοτη στάση του με την δίαιτα που του είχε επιβληθεί λόγω υψηλής χοληστερίνης. Οι σαρδέλες δεν είχαν απαγορευτεί αν τις κατανάλωνε με μέτρο κι έτσι αυτός ήθελε μια στο συρτάρι του σε περίπτωση ανάγκης. Αν την έβρισκε λέει στην κουζίνα δεν θα μπορούσε να ελέγξει τους γευστικούς του κάλυκες κι έτσι θα την κατασπάραζε αμέσως. Η μια σαρδέλα θα ακολουθούσε την άλλη κι αυτό δεν θα ήταν και τόσο καλό για την υγεία του.
‘Ενα βράδυ λοιπόν την ώρα που ο σύζυγος απουσίαζε σε γνωστό στέκι με φίλους η Ασπασία πήρε την απόφασή της: Θα άνοιγε την σαρδέλα και θα ανακάλυπτε το μυστικό της! Σίγουρα ο ξεδιάντροπος έκρυβε εκεί μέσα κάποιο ραβασάκι ή τηλέφωνο μιας νέας ερωμένης, εξάλλου ουκ ολίγες φορές ξάπλωνε και με άλλες παστρικές! Mε προσεκτικές κινήσεις την ξετρύπωσε από το συρτάρι μέσα στο οποίο το είχε καταχωνιάσει. Οπωσδήποτε ήταν κλειστή, σφραγισμένη, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Κι αν είχε καταστρώσει κάποιο σατανικό σχέδιο και είχε καταφέρει να τη ανοίξει και να την κλείσει επαγγελματικά; Η περιέργεια δεν την άφηνε σε ησυχία, αν δεν μάθαινε την αλήθεια θα έσκαγε!
To κόκκινο σατέν της φόρεμα γέμισε από πάνω μέχρι κάτω λίγδα, η φούρια με την οποία την είχε ανοίξει παραήταν υπερβολική. Βέβαια δεν στεναχωρήθηκε πολύ, χαλάλι το κατεστραμένο φουστάνι, αρκεί που εκεί μέσα υπήρχαν πράγματι μόνο σαρδέλες. Με ανακούφιση πέταξε το κουτί στον κάδο και το αντικατέστησε με ένα ίδιο ακριβώς. Το βράδυ επέστρεψε ο Σπύρος ο οποίος ήπιε μια γερή γουλιά από το ουίσκι που υπήρχε στην καράφα του γραφείου του. Μα πώς στο καλό είχε ξεκολλήσει το χαρτάκι με το τηλέφωνο της υποψήφιας ερωμένης του; Αφού το είχε κολλήσει τόσο καλά κάτω από το κουτί σαρδέλας;