Το ριγέ πουκάμισο που ακύρωσε το πάρτυ του Λευτεράκη

 

Η Σούλα κοιτούσε ξανά και ξανά το ρολόι του τοίχου, του οποίου οι δείκτες κουβαλούσαν τόση σκόνη επάνω που ήταν απορίας άξιον πως μπορούσαν να κάνουν και την παραμικρή κίνηση. Η επίσκεψή της στο κομμωτήριο έπρεπε αναγκαστικά να ακυρωθεί, δεν υπήρχε χρόνος για απομάκρυνση της ψαλίδας που κυριολεκτικά διεκδικούσε την απόλυτη μονιμοποίηση στο τριχωτό της κεφαλής της. Η γυναίκα έβγαλε τα πλαστικά γάντια που φορούσε προηγουμένως για να απολυμάνει τα πάντα με χλωρίνη και κινήθηκε προ την κουζίνα. Έπρεπε να δημιουργήσει κάποιο ξεχωριστό έδεσμα, σίγουρα θα απέφευγε την σπεσιαλιτέ της τις τηγανητές πατάτες! Το εσωτερικό του ψυγείου δεν προμήνυε κάτι καλό, πιο κενό πεθαίνεις! Μια μισοσαπισμένη ντομάτα κι ένα αγγούρι πιο ζαρωμένο κι από πρόσωπο 90 χρονης σίγουρα δεν αποτελούσαν εγγύηση μιας πετυχημένης σαλάτας η πλήρης δε απουσία φέτας εκμηδένιζε δίχως αμφιβολία την δημιουργία χωριάτικης. Αναγκαστικά έπρεπε να επισκεφτεί μανάβη, χασάπη και σίγουρα σούπερμαρκετ. Πώς αλλιώς θα γιόρταζε τα γενέθλια του άνδρα της του Λευτεράκη; Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που θα υποδεχόταν απόψε! Την κυκλοθυμική της πεθερά, τον πεθερό που “φλερτάριζε”απροκάλυπτα με το Αλτσχάιμερ, τον μπεκρή κουνιάδο της που έβγαζε και τον ίδιο τον Ορέστη Μακρή νοκ άουτ, την γιαγιά του Λευτεράκη που κόντευε τα 80 και ισχυριζόταν πως δεν της φτάνουν κάθε φορά οι σερβιέτες αφού η ροή ήταν έντονη προσπαθώντας με αυτόν τον γελοίο τρόπο να παριστάνει την παιδούλα και κάποιους καινούργιους φίλους του με ονόματα που παρέπεμπαν σε άμεση συγγένεια με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή!

 

Μπαίνοντας στο υπνοδωμάτιο για να αλλάξει ρούχα, αφού η χλωρίνη είχε νοτίσει κάθε σπιθαμή του κορμιού της, άνοιξε την ντουλάπα. Το βλέμμα της έπεσε πάνω σε μια κατσαρίδα που βρισκόταν σε φάση αποσύνθεσης. Το ότι το ζούμπερο είχε επιλέξει το σατέν φόρεμά της για να αφήσει την τελευταία του πνοή έχριζε ερμηνείας, μα σίγουρα δεν μπορούσε να καλέσει ούτε το πνεύμα του Κάλχα ούτε της Πυθείας για βοήθεια!

 

“Αιωνία η μνήμη σου”χαχάνισε κυνικά και με μια έκφραση σιχαμάρας την απομάκρυνε από το ρούχο.

 

Διαλέγοντας μια απλή πλην σικάτη φόρμα ήταν έτοιμη να κλείσει το φύλλο της ντουλάπας όταν την προσοχή της τράβηξε ένα γυαλιστερό ύφασμα που η μνήμη της το είχε τοποθετήσει στα αζήτητα.Το ύφασμα ανήκε σ’ένα ριγέ πουκάμισο που αντικειμενικά ήταν ο εφιάλτης κάθε στυλίστα, μόδιστρου ακόμη και ταπεινού, συνοικιακού ράφτη. Η Σούλα σκέφτηκε πως ένα τέτοιο ρούχο έπρεπε να αφαιρεθεί οπωσδήποτε από την κρεμάστρα κι έτσι το έβγαλε δίχως δεύτερη σκέψη εκτός ντουλάπας.

 

Όπως το πέταξε πάνω στο κρεβάτι το “μελέτησε”καλύτερα.Το βαθύ μπλε σε συνδυασμό με το πορφυρό λαμέ σαν την χλαμύδα του Νέρωνα ερέθισε πολύ άσχημα τις ίριδες των ματιών της.

 

“Άθλιο”ψέλλισε κουνώντας το κεφάλι της πέρα δώθε με απορία.Μα πώς μπόρεσε ο άνδρας της να αγοράσει κάτι τέτοιο;

 

“Μάλλον θα ήταν σε προσφορά τσιγκούναρε”τον ειρωνεύτηκε μεγαλόφωνα. Γνώριζε πολύ καλά πως τα δώρα που έκανε ο Λευτεράκης ήταν μιας πολύ συγκεκριμένης κατηγορίας:Ξεκινούσε από το “Ό,τι πάρεις 1 ευρώ”κι όταν ήθελε να το παίξει Ωνάσης επισκεπτόταν το Κινέζικο δίπλα τους.

 

Τα δάχτυλά της ταξίδεψαν για λίγο στην γυαλάδα του πουκαμίσου έκτρωμα.Στην άνω άκρη του ρούχου ντροπή θα ανακάλυπτε κάτι που τόσον καιρό δεν είχε εντοπίσει, μια άκρως βαθιά τσέπη,η οποία μάλιστα φούσκωνε, σαν κάτι να έκρυβε. Σκέψεις πολλές πέρασαν από τον νου της μέχρι να τραβήξει τον διπλωμένο φάκελο προς τα έξω.”Άνοιξε πέτρα να κλειστώ”ακούστηκε από το διπλανό διαμέρισμα και ταίριαζε ταμάμ στην περίπτωσή της.Ήθελε να πάρει τους δρόμους και τα σοκάκια,να κλείσει ραντεβού με τον πρώτο ψυχολόγο που θα έβλεπε μπροστά της! Η Σούλα έτρωγε κέρατο και μάλιστα βερνικωμένο! Ο εσωτερικός της κόσμος αναγούλιαζε σαν εγκυμονούσα τους πρώτους μήνες.

 

Στα χέρια της κρατούσε τρεις έγχρωμες φωτογραφίες μιας γυμνής,χονδρής γυναίκας σε άσεμνες πόζες.

 

“Μα με την όρκα ρε φίλε;”ούρλιαξε.

Δίνοντας δύο καλές μπουνιές στον τοίχο που παραλίγο να της στοιχίσουν έναν αντίχειρα κι έναν δείκτη έτρεξε προς την κουζίνα.

 

“Προδότη,κουμάσι” ξεκίνησε το κρεσέντο “στολισμού”του Λευτεράκη και γινόταν ολοένα και πιο ακατάλληλο για ανηλίκους.

 

Όταν ύστερα από από κάμποση ώρα ξεπέρασε το στάδιο”Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι”σήκωσε το ακουστικό κι ακύρωσε τηλεφωνικώς το επικείμενο πάρτυ.

 

“Θα τον γιορτάσεις αύριο πεθερούλα μου,το μεταθέσαμε το πάρτυ λίγο.Αν θες φόρα κάτι σκούρο, σε μαύρο θα έλεγα,αφού το πάρτυ θα είναι θεματικό”είπε στην μητέρα του Λευτεράκη.

 

Με γρήγορες κινήσεις πήρε το κουζινομάχαιρο και περίμενε τον Λευτεράκη κρυμμένη πίσω από την

πόρτα..