Το σεργιάνι ενός ονείρου
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Άλλοτε με χαρακτηρίζουν μακρινό κι άλλοτε κοντινό.Άλλοτε υλοποιήσιμο κι άλλοτε απατηλό σχεδόν ουτοπικό.Για μένα όλα αυτά, ταμπέλες που μου κολλάνε ανά διαστήματα, δεν έχουν την παραμικρή σημασία αφού γνωρίζω πολύ και τι είμαι και ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης μου. Με λένε όνειρο και που και που με αποκαλούν κι ελπίδα. Δε βρίσκω τον λόγο να ασχοληθώ περαιτέρω με το πως πρέπει να με λέτε, δικαίωμά σας να με προσφωνείτε όπως επιθυμείτε!
Πολλές φορές επιχειρείτε να με διαγράψετε από την μνήμη σας σαν τα λάθη που κάνατε στην ορθογραφία όταν καθόσασταν ακόμη στο θρανίο.Το δοκιμάζετε ξανά και ξανά με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία κάθε φορά. Υπάρχει μωρέ ποτέ καμιά περίπτωση να με αφανίσετε εντελώς; Πάντα θα χτυπάει μια λιλιπούτεια φλεβίτσα μου σε κάποια γωνίτσα του είναι σας.
Δεν ξεκινώ μονάχο το σεργιάνι μου μες την ζωή, αντιθέτως εσείς με “ξεκινάτε”από την ώρα που γεννιέστε. Την μια μου δίνετε σπουδαίες προοπτικές για το μέλλον κάνοντάς με να φαντάζω τρανό και μεγαλόπρεπο. Την άλλη το μέγεθός μου συρρικνώνεται και μοιάζω απτό και άμεσα υλοποιήσιμο. Με βήματα βιαστικά και άτσαλα προσπαθώ να συντομεύσω το σεργιάνι μου με σκοπό να ικανοποιήσω γρήγορα τον διακαή σας πόθο. Ω ξέρω πόσο ανυπόμονοι είστε, κάθε όνειρό σας πρέπει να γίνεται πραγματικότητα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα! Δεν σας καταλαβαίνω! Χάνεται όλη η μαγεία της προσμονής έτσι, αλλά ας είναι...
Οι δρόμοι που παίρνω συνήθως ανηφορικοί και κακοτράχαλοι ίσως και επικίνδυνοι, μα τώρα που το καλοσκέφτομαι πόση αίσθηση του κινδύνου μπορεί να έχει ένα όνειρο; Ξεφυλλίζω συχνά πυκνά το τεφτέρι όπου καταγράφω τις επιθυμίες σας. ”Θέλω να γίνω πλούσιος μέχρι τα τριάντα μου!”, ”Θέλω να κάνω μακρινά ταξίδια!”, ”Θέλω να γίνω διάσημη!”, ”Θέλω να γίνω μητέρα”, ”Θέλω να έχω επαγγελματική επιτυχία”....
Η απογοήτευση συμβαδίζει κάποια στιγμή με το γήρας. Έρημους δρόμους συναντάω τότε, άσκοπο μοιάζει το σεργιάνι μου, ανώφελο και εφάμιλλο μιας κακόγουστης φάρσας. Και κάθεστε και λογαριάζετε ποια όνειρα δεν απέκτησαν ποτέ σάρκα και οστά και ποια δεν θα προλάβετε να κάνετε.Θα είμαι αυστηρό μαζί σας δίχως να υπολογίσω τις συνέπειες: Είναι ποτέ δυνατόν να χάνετε το χαμόγελό σας επειδή κάποιο όνειρο δεν κατάφερε να γίνει πραγματικότητα; Ποτέ μην χάνετε την ελπίδα σας ποτέ κι όνειρα να γεννάει η ψυχούλα σας μύρια. Και πού ξέρετε ίσως να αποκτήσουν όλα υπόσταση.