Το τίμημα της τόλμης
Γράφει: Χριστίνα Καρρά (συγγραφέας)
Κάποιες αράδες σπαρτές και συγκεχυμένες από τις Πράξεις των Αποστόλων γεμίζουν εδώ και ώρα τον εγκέφαλο μου σε σημείο που τον βαραίνουν. Κάποτε τις άκουγα σχεδόν φανατικά από το στόμα του ιερωμένου παππού μου κι ας καταλάβαινα μονάχα τα μισά. Με ηρεμούσαν και με γαλήνευαν. Οτιδήποτε είχε σχέση με την εκκλησία λειτουργούσε πάνω μου καταπραϋντικά, σαν βάλσαμο ψυχής. Από την βεράντα του δωματίου μου αφήνω το βλέμμα μου να πλανηθεί απ' άκρη σ' άκρη. Δεν ξέρω τι κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον μου, ο έναστρος ουρανός ή το ελαφρως αγριεμένο μουρμουρητό της πλανεύτρας θάλασσας. Η εικόνα είναι τόσο αρμονική που καταφέρνει να με καλμάρει κάπως. Μια ματιά στο ρολόι χειρός, δώρο μιας εφηβικής πλην μη λησμονημένης μου αγάπης, από εκείνες που σου έχουν αφήσει την αίσθηση της ζάχαρης που λιώνει στον ουρανίσκο, με κάνει να καταλάβω πως στέκομαι εδώ ήδη τρεις ώρες, έτσι δίχως κάποιον συγκεκριμένο λόγο.
"Δεν το έκανα μόνο για σένα Αδαμαντία " μονολογώ. "Το έκανα για την καθεμία που θα μπορούσε να βρεθεί στην θέση σου".
Την είχα γνωρίσει στην εταιρία του πατέρα μου όπου δούλευα ως διοικητικό στέλεχος μη απειλούμενος από κανέναν να χάσω την διευθυντική θέση. Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου. Ένα μικρό σημάδι στο αριστερό της μάγουλο χαλούσε την σχετικά ισορροπημένη εικόνα του προσώπου της. Μα και το σώμα της της δεν ήταν του γούστου μου. Γενικότερα προτιμούσα τις πανύψηλες γυναίκες ενώ αυτή εδώ την έλεγες και κοντή.
Η πρώτη φορά που μου τράβηξε την προσοχή ήταν όταν την άκουσα να μιλάει για πολύ ώρα στο κινητό της. Η σχετικά μπάσα φωνή της μου έκανε εντύπωση, είχε κάτι το πρωτόγνωρα ερεθιστικό. Δίχως να το επιδιώκω κατέληξα κάποια στιγμή να της εξομολογούμαι τον έρωτα μου. Η Αδαμαντία μου είχε πάρει κυριολεκτικά τα μυαλά! Γίναμε ζευγάρι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Με συνόδευε παντού, σε εξόδους, επαγγελματικά ταξίδια και πάρτυ.
Κι εκεί που ήμασταν ήδη μισό χρόνο μαζί μου εκμυστηρεύτηκε κάποιο βράδυ το εξής : "Ξέρεις Θάνο μπορεί να είμαι η ιδιαίτερα του πατέρα σου και να πληρώνομαι πολύ καλά σκέφτομαι όμως να ψάξω αλλού για δουλειά. Νιώθω πλέον πολύ άβολα δίπλα στον πατέρα σου". Έπρεπε να μάθω οπωσδήποτε τι συνέβαινε !
"Αδαμαντία μωρό μου τι έχει γίνει; Αφού τα λεφτά είναι τόσο καλά κι από όσο γνωρίζω ο πατέρας μου είναι πολύ ευγενικός σε όποιον βρίσκεται δίπλα του είτε σε οικογενειακό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο για ποιό λόγο φεύγεις; Σε κακομεταχειρίζεται; Αυτό προσπαθείς να μου πεις;"
"Με είχε βιάσει τον πρώτο καιρό που έπιασα δουλειά κι έκτοτε μου πετάει υπονοούμενα. Τον ανέχτηκα γιατί την έχω ανάγκη την δουλειά όπως ξέρεις. Δύο στόματα θρέφω ακόμη, εκείνο της μητέρας μου που πάσχει από ανίατη ασθένεια κι εκείνο της γιαγιάς που ζει μαζί μας. Μα τώρα έφτασε ο κόμπος στο χτένι ,θα παραιτηθώ!"
"Δεν θα παραιτηθείς,αυτός θα παραιτηθεί είτε το θέλει είτε όχι" απάντησα .
"Θα αγνοήσω αυτά που λες μωρό μου, δεν θέλω να διακινδυνεύσεις την θέση σου. Έτσι κι αλλιώς όσα στοιχεία κι αν συγκεντρωθούν αυτός θα την γλιτώσει, έχει παντού δόντι και το ξέρουμε όλοι" με αποθάρρυνε.
Εγώ προχώρησα και τον ξεσκέπασα μέσα από καταθέσεις, στοιχεία απτά και άσεμνες φωτογραφίες που της έστελνε .Η αυτοκρατορία του πατέρα μου γκρεμίστηκε κι εμένα δεν με ενδιέφερε διόλου, αρκεί να πλήρωνε γι'αυτό που είχε κάνει στην Αδαμαντία αλλά και σε άλλα πιο μικρά κορίτσια όπως αποδείχτηκε στην πορεία. Με αφορμή αυτού του σκανδάλου έγιναν κι άλλοι έλεγχοι στην εταιρία που έφεραν στην επιφάνεια και βαριές οικονομικές ατασθαλίες .
Η εταιρία έκλεισε κι εγώ είμαι άνεργος προς το παρόν. Έχω χάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας μου αφού ήταν σχεδόν όλη ακόμη στο όνομα του πατέρα μου.
Χαϊδεύω την μακριά γενειάδα μου, απομεινάρι της τρίμηνης παραμονής μου στο Άγιο Όρος όπου πήγα μετά την δίκη για να ηρεμήσω. Η Αδαμαντία με χώρισε,αν και δηλώνει για πάντα ευγνώμων. Δεν της κρατώ κακία. Κάποια θηλυκά έτσι είναι ...Απόψε λέω να κοιμηθώ στην βεράντα με την συντροφιά της Αγίας Γραφής ,όπως τότε που ο παππούς μου διάβαζε για τον Θεό και την αξία της συγχώρεσης ....