Ζω επικίνδυνα...
Γράφει: Μαίρη Κάντα
Ζω επικίνδυνα... Άφησα τον σύζυγό μου, μόνο του στο σπίτι... Να προσέχει το παιδί... Και να μαγειρέψει... Κοτόπουλο με πατάτες ελπίζω, και όχι...τον εαυτό του. Συμφώνησε να κάνει και τα δύο, μα τρέμω για το τι θα αντικρύσω, όταν επιστρέψω πίσω. Ζείτε και εσείς επικίνδυνα; Αφήνετε τους συζύγους σας να φροντίζουν το σπίτι, όσο εσείς λείπετε; Μπράβο! Υπάρχουν και άλλες τρελές, σαν και μένα... Ένας άντρας μπορεί να μαγειρέψει το τέλειο δείπνο, αλλά θα αφήσει την κουζίνα βομβαρδισμένη, τον νεροχύτη γεμάτο με άπλυτα σκεύη και το πάτωμα να κολλάει... Από την άλλη, η γυναίκα μπορεί να μαγειρέψει ένα συμπαθητικό φαγητό, να ταΐσει και να κοιμίσει το ένα παιδί, να διαβάσει το άλλο, να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει και να σιδερώσει, μέχρι να έρθει ο σύζυγος από την δουλειά... Και να της ζητήσει να παραγγείλουν σουβλάκια....!
Επικίνδυνα ζω και όταν αφήνω τον άντρα μου να πάει στο σουπερμάρκετ. Τις προάλλες, του ζήτησα να πάει να αγοράσει δύο μπουκάλια γάλα για τα παιδιά. Μαντέψτε τι έφερε στο σπίτι, ένα τέταρτο αργότερα: Δέκα σακουλάκια πατατάκια που ήταν σε προσφορά στα 2 το 1 δώρο, δέκα γιαούρτια γιατί είχαν 5% έκπτωση πάνες ακράτειας γιατί συμπάθησε την κοπέλα που τις διαφήμιζε, τυρί φέτα γιατί του θύμισε το χωριό του και τέλος ξηρή τροφή ....για τον σκύλο που θα αποκτήσουμε στο μέλλον. Φυσικά και δεν αγόρασε γάλα για τα παιδιά, γιατί δεν θυμήθηκε την μάρκα του γάλακτος! Ήταν και περήφανος που επέστρεψε γρήγορα από το σουπερμάρκετ. «Δεν έκανα δέκα ώρες να ψωνίσω, όπως κάνεις εσύ» μου είπε και έκατσε να δει ποδοσφαιρικό αγώνα. Ένα δίκιο το είχε, να μη το πω; Έχετε προσέξει, πόση ώρα καθόμαστε εμείς σε ένα σουπερμάρκετ; Τουλάχιστον δύο ώρες, για να αγοράσουμε δύο πραγματάκια... Μα πείτε μου, φταίμε; Εάν δεν μείνεις σε κάθε διάδρομο του καταστήματος, τουλάχιστον δέκα λεπτά, αν δεν συγκρίνεις τις τιμές όλων των προϊόντων, τις μάρκες, τις προσφορές, αν δεν μιλήσεις με 2-3 υπαλλήλους και με τους ένοικους του τρίτου ορόφου, πώς θα φύγεις από το κατάστημα;
Μα και εκείνος ζει επικίνδυνα μαζί μου. Ειδικά όταν θέλει να τον συνοδεύσω σε ένα πάρτι στην εργασία του και μου το λέει, τρεις ώρες νωρίτερα! Τι θα προλάβω να κάνω σε τρεις ώρες; Να ψάξω για φόρεμα; Να βάψω τα νύχια μου, να λουστώ, να χτενίσω τα μαλλιά μου, να βαφτώ.... Ουφ, καμία γυναίκα δεν προλαβαίνει να ετοιμαστεί μέσα σε αυτό το διάστημα. Αντίθετα, ένας άντρας μέσα σε πέντε λεπτά μπορεί να ετοιμαστεί για κάθε έξοδο. Φταίω λοιπόν, όταν θυμώνω με τον σύζυγο;
Βέβαια και εκείνος θυμώνει μαζί μου, όταν σκεφτόμαστε να κάνουμε κάποιο ταξίδι. Για αυτό και δεν έχουμε κάνει πολλά ταξίδια. Γιατί; Έχετε προσέξει πως φτιάχνουν τις βαλίτσες πριν από κάθε ταξίδι οι γυναίκες και πώς οι άντρες; Ο άντρας, φτιάχνει την βαλίτσα του, πέντε λεπτά πριν να φύγει για το αεροδρόμιο.... Και είναι έτοιμος! Η γυναίκα, από την άλλη, αρχίζει να φτιάχνει την βαλίτσα ένα μήνα νωρίτερα. Γράφει εκατοντάδες λίστες με τα πράγματα που θα πάρει μαζί της. Τακτοποιεί στη βαλίτσα τα πράγματα ανάλογα με το μέγεθος, το είδος, το χρώμα και το σχέδιο. Ξυπνάει μέσα στη νύχτα από φόβο πως κάτι έχει ξεχάσει. Στο τέλος, παίρνει μαζί της, τρεις μεγάλες βαλίτσες, δύο μεσαίες, δύο νεσεσέρ για τα καλλυντικά της, για ένα ρομαντικό διήμερο. Και φυσικά, όλα αυτά τα κουβαλάει ο άντρας...
Φτάνοντας στο προορισμό τους, αν ο άντρας σταθεί τυχερός και δεν πάθει λουμπάγκο από το κουβάλημα, θα θελήσει να έρθει πιο κοντά στη σύντροφο του, καταλαβαίνετε τώρα...Ακόμα και εκεί, διαφέρουμε εμείς οι γυναίκες από τους άντρες. Η γυναίκα θα σπαταλήσει τουλάχιστον μία ώρα στο να δημιουργήσει την ποθητή ατμόσφαιρα. Να ανάψει κεράκια, να σβήσει τα φώτα, να φρεσκάρει το άρωμά της, να βρει την κατάλληλη μουσική, τα κατάλληλα εσώρουχα... Ο άντρας, από την άλλη, μετά από δέκα λεπτά, πέφτει ξερός για ύπνο... Δεν τον νοιάζει, ούτε ο ρομαντισμός, ούτε η κατάλληλη ατμόσφαιρα, ούτε τα νεύρα της συντρόφου του που έμεινε μόνο με τα αναμμένα κεράκια...
Ο άντρας σκέφτεται την σύντροφό του, μόνο όταν είναι “του θανατά”.... Δηλαδή, όταν έχει πυρετό 37,9. Μόνο τότε, θα καταλάβει πόσο χρήσιμη είναι η γυναίκα στη ζωή του. Και θα αρχίσει να την αποκαλεί με όλα τα γλυκανάλατα υποκοριστικά: “Καρδούλα, θα μου φτιάξεις τσάι;” “Κοριτσάκι μου, θα μου κάνεις μασάζ;” “Αρκουδάκι μου, πεθαίνω. Πεθαίνω, αλήθεια σου λέω”. Ή “μη φύγεις από δίπλα μου”, όταν το θερμόμετρο φτάσει στους 38,4 βαθμούς. Κάπως έτσι περνάει μια απλή ίωση, ένας άντρας: Σαν ένα μεγάλο ανυπόφορο μωρό. Αντίθετα, η γυναίκα είναι ατρόμητη στις ασθένειες. Γιατί τι είναι το 39,8, τι είναι ο βήχας που κοντεύει να σου βγει το λαρύγγι από το στόμα και τι ανάγκη έχεις για ύπνο; Πίνεις μία κούπα καφέ και μία ασπιρίνη και είσαι μία χαρά. Και θα μαγειρέψεις και θα σκουπίσεις. Και θα σφουγγαρίσεις και θα πας στην εργασία σου και θα διαβάσεις τα παιδιά σου. Μα και θα υποδεχτείς θερμά τον άντρα σου στο σπίτι...και όλο το συγγενολόι του που αποφάσισε να σας επισκεφτεί, την μοναδική εκείνη φορά που θέλεις να πέσεις νωρίτερα στο κρεβάτι....
Ζω επικίνδυνα γιατί για το τέλος, θα σας αποκαλύψω, το μεγαλύτερο πρόβλημα των γυναικών: Ενθουσιάζονται με το τίποτα. Και μετά το παντρεύονται. Ενώ οι άντρες, όσο και να το θέλουν, δεν μπορούν να παντρευτούν τις μητέρες τους.